FanFic.nl

New future New life {BTR}

deel 1

Als de zon doorkomt ben ik er allang uit, vandaag was het een drukke dag de laatste paar dingen moesten nog ingepakt worden. En alles natuurlijk ook weer uitpakken, ik hoop maar dat ik er tijd genoeg voor heb. Ik doe de laatste paar dingen in de doos en zet de doos in de auto. Nog 1 keer loop ik het huis in, Damian rent door de lege kamers heen achter zijn bal aan. Ik loop naar hem toe en pak hem op, ik loop met hem naar de auto toe en zet hem in het auto stoeltje. Ik maak hem goed. Snel pak ik de bal op en prop hem nog in de auto, daarna doe ik de deur van het huis dicht. Ik kijk nog 1 keer achter me, er zaten mooie herinneringen aan dit huis, maar ook hele nare daarom moest ik ook verhuizen. Ik stap in de auto, start hem en rij weg. Vaarwel verleden, hallo toekomst.

Ik stop voor een huis wat voortaan de onze zal zijn. “gaan we hier wonen mama?”� vraagt een kleine kinderstem op de achterbank. “ja lieve schat, dit is je nieuwe huis.”� Zeg ik bemoedigend. Ik doe het hek met een knopje open en rij naar binnen de oprit op. Het hek sluit automatisch achter me dicht, ik zet de auto uit en haal Damian uit de autostoel. Hij pakt me hand vast en samen lopen we naar het nieuwe huis toe. Ik druk de sleutel in de deur, die ik een week geleden had opgehaald. Het huis is gigantisch aan de binnenkant, en mooi, echt geweldig. “mag ik als 1ste de slaapkamer uitzoeken mammie?”� vraagt Damian. Ik begin te lachen, “ja schat is goed.”� Lach ik. Hij laat me hand los en begint voorzichtig de trap op te klimmen. Ik loop er naar toe en pak zijn handje vast. “kom dan gaan we samen kijken.”� Zeg ik met een glimlach. Samen lopen we de trap op, bovenaan de trap laat Damian mijn hand weer los en rent de 1ste kamer in die hij tegenkomt. Hij kiest een kamer wat aan de zijkant van het huis ligt met het uitzicht op een boom, hij heeft altijd al van bomen gehouden. Zelf kies ik de kamer aan de voorkant, naast die van Damian. Met het uitzicht op LA en het kleine grasveldje voor het huis, en een balkon.

~1 week later~

De dozen waren merendeels uitgepakt, en de kamers waren ingericht. Het grote huis was best gezellig geworden, wat ik niet verwacht had juist omdat het zo groot was, maar ik had me ook behoorlijk vergist in de spullen die ik al had. Ik had ook boven aan de trap een traphekje laten instaleren, zodat Damian in ieder geval niet naar beneden kan vallen als ik even niet kijk. Beneden had ik het ook gedaan, zodat die niet stiekem naar kon klimmen en dan alsnog vallen. Ik was liever iets te beschermend dan dat er iets zou gebeuren. “mammie, mammie.”� Schreeuwt Damian enthousiast. Ik draai me om en kijk hem aan. “ja lieve schat.”� Zeg ik terwijl ik buk. “mag ik een hondje?”� vraagt hij terwijl hij me met puppy oogjes aankijkt. Daar kan ik toch geen nee tegen zeggen, zelf vind ik honden ook leuk. Even doe ik alsof ik nadenk, “nou.. vooruit dan maar.”� Zeg ik. Damian begint hyper heen en weer te springen en uit blijdschap te schreeuwen.

Samen staan we voor het raam bij de puppy winkel te kijken, “nou welke vind je mooi?”� vraag ik aan Damian. Met zijn grote glinsterende oogjes kijkt hij heen en weer, “kom we gaan wel even naar binnen toe, dan kun je beter kijken.”� Zeg ik terwijl ik zijn handje pak en met hem naar binnen toe loop. De winkelier komt al snel naar ons toe lopen “kan ik iets voor jullie betekenen?”� vraagt hij beleefd. “ja we willen graag een hond kopen, maar me zoontje weet nog niet precies welke hij wil.”� Zeg ik beleefd. De man loopt naar Damian toe en bukt bij hem, “wil je anders even bij ze in het hok, dan kun je misschien beter kiezen.”� Vraagt de man aan hem. Damian schud hevig zijn hoofd op en neer, de man doet een deurtje open en Damian loopt naar binnen. “deze wil ik mammie.”� Roept die blij. De man doet de deur weer open en Damian komt eruit lopen met een puppy op zijn armen. “nou die word het.”� Zeg ik tegen de man. Ik reken af, we krijgen er nog een zak brokken bij een voerbak en waterbak en een halsband en riem die Damian uit mocht zoeken. En daar gaan we dan, met de nieuwe pup op weg naar huis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.