Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » ninety seven
just a movie
ninety seven
De tijd vloog (alweer. Of eigenlijk, nog steeds) voorbij. William probeerde me te strikken voor een platendeal.
'Ik zal erover nadenken. Ik zal je met Nieuwjaar vertellen wat mijn antwoord is.' had ik hem verteld. William had zich er waarschijnlijk bij neergelegd dat er niet meer in zat. Natuurlijk, een platendeal leek me ubercool, dus misschien zou ik het proberen. Heel misschien zou ik een cd maken. Heel erg misschien. Ik had Ginny al geïnformeerd. Ze was met het geniale idee gekomen om de fans te laten kiezen. Op haar site had ze een poll aangemaakt. 'Moet onze Lady een cd maken?' Tot nu toe waren er 5398 stemmen voor en 3 tegen. Ik wist niet zeker of William dat had gezien. Lyam in ieder geval wel.
'Nu moet je het doen Lady, je kan je fans niet teleurstellen.' zei hij in een poging om serieus te zijn.
'Ja baas!' zei ik, maar ik wist het nog niet zo zeker. Straks was mijn stem helemaal niet zo goed als iedereen dacht en dan stelde ik iedereen teleur.
'Doe niet zo onzeker sweetheard, je stem is geweldig!' riep Phoebe.
'Dacht ik hardop?' vroeg ik mezelf hardop af.
'Jep.' zei Janice instemmend. Ze kwam met een wilde bos haren en een shirt van Edward de woonkamer binnen gelopen.
'Wilde nacht gehad?' vroeg Phoebe giechelend.
'Je wil het niet weten.' zei Janice met een grijns. 'Aladdin is een goede minnaar.'
'Wie is Aladdin?' schreeuwde Edward vanuit de keuken.
'Mijn knuffel, ken je hem nog niet?' riep Janice terug.
'Mag ik hem zien? Dan kan ik tegen hem zeggen dat ie van mijn meisie af moet blijven.'
'Dude, ik ben niet van jou. Ik ben van niemand, remember?'
'Sorry Janice, is het beter wanneer ik je het mooiste meisje van de wereld noem?'
'Lyam!' riep ik uit. 'Ik dacht dat ik het mooiste meisje van de wereld was!'
'Helaas schat,' zei Janice. 'Dat is van je afgepakt. Je kan niet alles hebben.'
'Rustig maar sweetheard, jij bent miss Universe.'
'Awh, dat is lief van je!' En zo ging het slijmen nog een tijdje door. En met een tijdje bedoel ik totdat Martin naar de winkel ging om een emmer te halen. Hij kwam terug met een degelijke metalen emmer.
'Als jullie niet stoppen gebruik ik hem meteen.' dreigde hij. 'En dan ga ik ermee gooien. Geloof me, dit ding komt hard aan.' Iedereen stopte meteen met zwijmelen en al dat soort onzin.
'Zullen we gaan kaarten?' vroeg Alex.
'Goed idee, we gaan bluffen!' riep ik enthousiast.
'Wat is bluffen?' vroeg Janice verward. Edward gaf antwoord.
'Bluffen is een kaartspelletje. De kaarten worden verdeeld onder iedereen. Dan moet je om de beurt een aantal kaarten opleggen. Als ik begin moet ik beginnen met 2. Ik leg dan bijvoorbeeld 2 kaarten op en zeg dan: 2 tweeën. Dan is Lady. Die moet dan drieën opleggen. Als je niet gelooft dat er werkelijk 2 tweeën liggen roep je: Bluf! Dan mag je de bovenste kaarten omdraaien. Als het inderdaad bluf is en er gewoon random kaarten liggen moet degene die de kaarten heef opgelegd de hele pot pakken. Als het geen bluf is moet degene die bluf heeft geroepen de pot pakken. Degene die als eerste zijn kaarten kwijt is heeft gewonnen. Snap je het?'
'Niet helemaal.' antwoordde Janice aarzelend.
'Ik leer het je wel babe.' zei Edward geruststellend.
'EMMER!' riep Martin nog een keer uit. Toen begonnen we te kaarten.
'Drie vieren.' zei Edward. Ik keek naar mijn kaarten. Ik had twee vieren. Dus kon Edward nooit drie vieren hebben.
'Bluf.' zei ik luid en duidelijk. Edwards gezicht betrok toen ik de kaarten omdraaide en er inderdaad een vier, een vijf, en een acht lagen.
'Got ya there.' zei ik lachend.
'De volgende keer mag je vertellen dat je dit spel altijd wint.' zei Martin droog toen ik negen potjes had gewonnen. Ik schonk hem mijn mooiste glimlach.
'Dan is het toch niet leuk meer? Ik krijg trouwens honger.' gooide ik er meteen achteraan. Edward en Martin keken elkaar zuchtend aan en liepen naar de keuken. Alex en Lyam bleven zitten. Die waren namelijk uit de keuken verbannen. Ik had namelijk met hen geprobeerd pannenkoeken te bakken. Dat liep uit op een meelgevecht in de keuken. Ik was niet verbannen omdat ik dan geen muffins meer kon maken. Ik kon er wel mee leven hoor.
wahahhahahha lol
EN DAT SPEL IS LEUK MAAR WIJ NOEMEN HET: BULLSHIT!!!!