Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » just a movie » ninety eight

just a movie

22 aug 2012 - 20:23

735

2

215



ninety eight

ik heb gewoon bijna 100 hoofdstukken... 100 fucking hoofdstukken!!! ik moet zeggen, ik heb nog een wending (pampampampam...) en dan is het denk ik wel klaar. dan word het echt veel te lang, en ik vind 100 hoofdstukken al veel! dus bereid je maar alvast mentaal voor op het einde! (lol)

'Het is bijna kerst.' zei ik tegen Phoebe en Janice. 'Zullen we vandaag kerstinkopen gaan doen?' De jongens waren aan het repeteren voor een of andere tour. Ik zou met ze mee gaan omdat ik een duet met ze zong. Als mijn cd doorging zou ik het voorprogramma zijn. Phoebe zou naar de universiteit gaan en Janice reisde met ons mee. Het was wel jammer dat Phoebe per se piloot wilde zijn. Als alles doorging zou ik haar gewoon een half jaar lang niet zien. En dus wilde ik op vrije dagen terug naar Phoebe gaan. Of naar mijn ouders. Als het even kon allebei, maar dat was meestal niet mogelijk.
'Is goed.' zeiden Janice en Phoebe tegelijk. We vertrokken meteen. Janice was een kei in shoppen, veel beter dan Phoebe en ik. Janice was meedogenloos. Na vier uur waren Phoebe en ik het wel zat, we hadden allebei 17 tassen vast. Dat waren cadeautjes voor elkaar, de jongens en de ouders, aangezien die ook zouden komen. Ik had ook cadeautjes voor Leo gekocht, ook al bleef hij bij Esther en Robin. Die zouden paps en mams wel meenemen voor me. Janice shopte nog ruim twee uur door. Phoebe en ik sjokten er maar een beetje achteraan. Na die twee uur gingen Phoebe en ik bij de starbucks zitten. Ik genoot van een overheerlijke chocolademuffin en Phoebe van een laté macciato. Of hoe je dat ook schrijven mag. Janice bleef maar doorshoppen. Zij kwam dan ook met 25 tassen thuis. Ik heb geteld. 25 fucking tassen. Dat is toch je dood? Blijkbaar niet want Janice was nog springlevend. Thuis gooide ik meteen de tassen in de schoonmaakkast. Dat was de kast waar de stofzuiger, dweil en al die andere zooi stond. Daar keek toch nooit iemand. Alleen ik als ik in een opruimbui was. Dat gebeurde regelmatig aangezien niemand anders opruimde. Nu wist iedereen dat ik na een week vanzelf begon op te ruimen dus deden ze niet eens meer moeite om iets op te ruimen. Ik zou dat uiteindelijk toch wel doen.
'Lekker geshopt?' vroeg Lyam terwijl hij me een (enorm lekkere) kus gaf die ik natuurlijk beantwoorde.
'Heerlijk.' zei ik toen ik zijn lippen losliet. 'Wanneer gaan jullie shoppen voor kerst?'
'Ik denk morgen, dan zijn we namelijk vrij. En aangezien het over een week al kerstmis is...'
'Serieus? Dan al?' vroeg ik verbaasd. Lyam knikte.
'Time flies when you're having fun.' zei ik terwijl ik naar Phoebe liep.
'We willen weten wat we krijgen, ja toch?' fluisterde ik zonder mijn lippen veel te bewegen.
'Jep.' antwoordde Phoebe. 'Morgen zijn wij detectives. En Janice als ze mee wil.'
'Ik leid ze af, jij licht haar in. Deal?' vroeg ik. Phoebe knikte.
'Dinnertime!' riep ik terwijl ik naar de keukentafel. Halverwege 'struikelde' ik over de zitzak. Met andere woorden, ik schopte er tegenaan, liet me vallen en begon te kreunen.
'Godverdomme wat is dat voor een kloteding!' riep ik opgewekt. Toen de jongens binnenkwamen had ik mijn pijnlijke gezicht opgezet.
'Wat is er? Wat heb je gedaan?' vroeg Lyam terwijl hij me overeind tilde.
'Ik ben over de zitzak gestruikeld en enorm hard op de vloer gevallen.' zei ik chagrijnig. Ik kon toch zo goed acteren. Misschien moest ik me eens gaan richten op mijn acteercarrière.
'Dat kan alleen Lady voor elkaar krijgen.' zei Martin lachend. Ik gromde. Gelukkig waren ze zo druk met mij bezig dat ze Phoebe en Janice niet zagen smoezen. Janice leek heel enthousiast over ons idee. Nouja, idee. Phoebe en ik hadden sinds dat we elf waren onze ouders gevolgd. Eigenlijk Phoebe's ouders want mijn ouders bestelde altijd alles via bol.com of zoiets. We waren dus specialisten. Ja, je kon ons specialisten noemen. Janice deed ineens heel erg haar best om het niet uit te proesten. Waarschijnlijk had Phoebe vrolijk de details van mijn valpartij verteld. Zo hadden ze wel genoeg tijd gehad jongens. Ik moest nu eigenlijk zeggen dat het wel ging. Ik zou eigenlijk op moeten staan en naar de keukentafel lopen om daar te gaan eten. Maar dat was ik eerlijk gezegd niet van plan.
'Lyam,' zei ik met een pruillipje. 'Mijn knie doet heel erg pijn. Kun je me misschien naar de tafel dragen?' En Lyam, die goedgelovige goeierd (sorry voor de omschrijving, anders kan ik het gewoon niet zeggen) tilde me meteen op en droeg me naar de keukentafel.


Reacties:


tamarastyles
tamarastyles zei op 2 juli 2013 - 7:33:
Ik ben al bijna bij het einde


Tweety
Tweety zei op 22 aug 2012 - 20:27:
awh ik wil ook zo'n vriendje!!!
snel verder eh
xx

EN NIET STOPPEN!!!