FanFic.nl

Niet Zomaar Een Vakantie

Niet Zomaar Een Vakantie - Hoofdstuk 2: Waarom doe je nou zo?

Zayn’s POV

‘Waar zijn de meiden?’ vraag ik terwijl ik met de rest van de jongens avondeten aan het koken ben. ‘Volgens mij boven, ik hoorde net wat,’ antwoordt Niall. ‘Ik ga eens kijken,’ zeg ik en ik loop de keuken uit, de trap op.
Ik vind de meiden in hun slaapkamers, waar ze kun spullen aan het uitpakken zijn. Luca maakt het bed op, en Estelle tracht haar kleren in de kast te proppen. Ik sta in de deuropening en moet erom grinniken. Ze lijkt het te horen en kijkt mijn kant op. ‘Wat?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Niks.’ Ze haalt haar schouders op en stampt straal langs me heen, de gang op. In haar voorbijkomen schakelt ze snel het licht in de kamer uit. Verbaasd draai ik me om, en ik zie haar nog net verdwijnen in de badkamer. Ze smijt de deur dicht en draait hem op slot. Wat heeft zij nu opeens? Ik loop naar de withouten deur toe en klop er zachtjes op. ‘Estelle? Alles goed?’
Binnenin hoor ik een kastje dichtslaan. Ik klop nogmaals, harder deze keer. ‘Estelle, doe eens open!’ De deur vliegt open en daar staat ze, met een maskertje op. Het ziet er zo hilarisch uit dat ik spontaan in lachen uitbarst. ‘WAT NOU WEER?!’ snauwt ze in mijn gezicht.
Ik hou prompt op met lachen. ‘Jeetje zeg, wat is er met jou aan de hand?’ Haar stemming lijkt net weer zo snel over te slaan als toenet, ze slaat haar ogen neer en bijt op haar onderlip. ‘Zayn, wil je me alsje-alsjeblieft even met rust laten, ja?’
En met die woorden gooit ze de deur weer voor mijn neus dicht.


Liam’s POV

De knal die van boven komt lijkt het hele huis te laten schudden, verschrikt kijken we omhoog. ‘W-w-wat was dat?’ stottert Niall, die zich bijna verslikt in zijn hamburger. We halen onze schouders op. ‘Ik eh, ik zal wel even gaan kijken. Zayn blijft ook al zolang weg,’ zeg ik. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Harry Louis aanstoot met een stoute grijns op zijn gezicht. ‘Niet op die manier, Harry!’ roep ik geirriteerd. Hij kijkt me verschrikt aan. Goed begin van de vakantie: halve ruzies, mensen verdwijnen op slag…
Boven tref ik Zayn aan, die met zijn oor tegen de badkamerdeur gedrukt staat. Ik trek één wenkbrauw naar hem op. Ik wil net vragen waar hij mee bezig is als er uit onze slaapkamer een doffe klap en een gedempte ‘auw’ door de deur heen klinken. Ik loop de kamer in en Luca staat bij de kast over haar achterhoofd wrijvend, met een pijnlijke uitdrukking op haar gezicht geschreven.
‘Wat is er gebeurd?’ vraag ik bezorgd. ‘Hoofd gestoten,’ mompelt ze. Ik loop naar haar toe en wrijf zachtjes over haar achterhoofd. Ze kijkt naar me op en glimlacht. ‘Dankje, dat helpt.’ Ik lach terug. ‘Geen probleem.’
Ik hoor voetstappen onze richting op komen en Zayn staat in de deuropening, als hij ons ziet staat hij stil en zijn mond zakt langzaam open. ‘Wat?’ vraag ik, licht geirriteerd. Snel klapt hij zijn mond dicht en schudt zijn hoofd. ‘Ik ben niet gewend jullie zo te zien, maar eerlijk gezegd zien jullie er wel schattig uit,’ zegt hij terwijl hij nonchalant tegen de deurpost leunt. Ik voel mijn wangen warm worden en draai snel mijn hoofd weg. Luca bloost ook, en ik hoor Zayn zachtjes grinniken. ‘Dat wordt nog wat tussen jullie, ik zie het al.’ Hij knipoogt en loopt weg.

Luca’s POV

Ik ga toch maar eens naar de badkamer, ik heb Estelle sinds de parkeerplaats niet meer gezien. Net als ik op de deur wil kloppen, loopt Zayn langs. ‘Zit ze hier?’ fluister ik. Hij knikt en fluistert terug: ‘Ja, maar ze heeft een baalhumeur. Waarom weet ik niet, maar ik zou niet té irritant gaan doen als ik jou was.’ Ik knik en klop op de withouten deur. ‘Ja?’ klinkt Estelle’s gedempte stem achter de deur.
‘Ezza, mag ik binnenkomen? We moeten praten,’ zeg ik hardop. Ik hoor een zucht en het slot gaat met een klik van de deur af, en ze staat in de deuropening met een schoon gescrubd gezicht, met een licht natuurlijke blos op haar wangen, zoals altijd. Ze ziet er gezond en uitgerust uit. ‘Wat wou je zeggen?’ vraagt ze. Ik geef geen antwoord maar trek haar mee naar beneden, naar de woonkamer.
De keukendeur staat open en we voelen de ogen van de rest in onze ruggen prikken als we de deur achter ons dichtgooien. We ploffen neer op de bank. ‘Vertel,’ zegt ze en ze leunt haar hoofd op haar hand. ‘Waarom doe je zo nukkig? Zayn snapt er niks van,’ zeg ik.
‘Zayn…?’ fluistert ze. Haar wangen en zelfs de rest van haar gezicht kleuren rood. ‘Ja,’ antwoord ik. Ze zucht diep. ‘Ik zal je alles uitleggen,’ zegt ze dan.
‘Ik ben al heel lang verliefd op Zayn, zoals je weet. En gewoon als ik naar hem kijk, word ik gek. Ik wil zo graag iets met hem krijgen snap je wel, maar ik ben bang dat hij me niet leuk vindt of dat hij het stom vindt of in het ergste geval misschien zelfs gaat lachen. En ik wil het hem zo ontzettend graag vertellen wat ik voor hem voel, maar ik durf het gewoonweg niet. Ik ben het zat, en daarom deed ik zo kwaad vanmiddag.’
Dit lucht haar zichtbaar op, de harde blik in haar ogen verdwijnt en ze verbergt haar gezicht in haar handen. Dan begint ze te snikken. Ik troost haar door over haar rug te wrijven en te fluisteren dat het goed komt, maar als we, of tenminste í­k niks onderneem, komt het nooit goed. En ik heb een plan.

Reacties: