FanFic.nl

just a movie

101 (dalmatiërs!! YEAH)

'Nee. Dat kan niet?' Phoebe vroeg het meer dan dat ze het vaststelde.
'Het spijt me.' Janice zei het zachtjes en ze trok Phoebe in een knuffel.
'Hoe weten jullie dit?' vroeg Phoebe zachtjes.
'Nou, Alex vroeg om hulp aan Edward. Alex wist niet meer wat hij moest doen. Edward vertelde dat hij je dit snel moest vertellen, en dat jij te goed voor hem bent.' Ik probeerde het simpel te houden. Lange preken zouden nu toch niet werken.
'Wie?' Dat dat ene kleine woordje zoveel emoties kan oproepen. Phoebe zat vol met tranen. Janice bleef Phoebe knuffelen en mijn keel werd dik. Dat gebeurde me nooit. Ik bleef Phoebe aankijken. Ze zat er helemaal doorheen. Wat een leuke dag zou moeten zijn is nou een nachtmerrie. Alex had een groot probleem. Hopelijk had Edward mijn hinten gemerkt en snapte hij nu dat Phoebe wist dat Alex vreemd ging.
'Eeuhm, wil je het echt weten?' vroeg ik zachtjes.
'Ja.' Phoebe probeerde vastberaden te klinken, maar dat werkte niet echt. Een buitenstaander had misschien nog geloofd dat ze er over heen was. Maar ik was geen buitenstaander. Ik was Lady, de aller-allerbeste vriendin van Phoebe.
'Je gaat haar niet vermoorden hoop ik?' vroeg Janice. Phoebe kreeg een waterig glimlachje op haar gezicht.
'Gelukt!' mimede Janice naar me. Ik gaf haar een vlugge glimlach terug.
'Ik heb CSI, NCIS, Laws and Order en weet ik veel allemaal wat gezien. Ik kan mensen op honderden verschillende manieren vermoorden en het ziet eruit als een ongeluk. Mag ik haar echt niet doodmaken?' zei Phoebe droog.
'That's my girl!' riep Janice. Natuurlijk verpeste ik nu het moment.
'Zijn eerste liefde. Sara heette ze volgens mij. Ze had hem gedumpt terwijl hij dacht dat ze altijd samen zouden blijven als ik het goed heb begrepen. Een tijdje terug hebben ze elkaar ontmoet en wilde Sara Alex weer terug. Ik denk dat dat genoeg is om te weten.'
'Alex was mijn eerste echte liefde.' zei Phoebe met een trillende stem.
'I know honeybunny. I know.' zei ik.
'Alex verdient een trap in zijn ballen.' gromde Henk.
'Wow Henk, wat ben je gewelddadig ineens?' merkte Janice op.
'Ik weet het, sorry hoor, maar dit kan Alex niet maken. Ik moet eerlijk zeggen, dit had ik niet van hem verwacht.'
'Niemand had dat verwacht Henk, helemaal niemand.' zei Janice wijs.
'Weten jullie zeker dat het geen grap is? Dat ze erachter zijn gekomen dat jullie er waren?' vroeg Henk voor de zekerheid. Phoebe draaide haar hoofd om naar mij.
'Dat zou kunnen.' zei ik twijfelend.
'Maar het leek niet op een grap.' stelde Phoebe vast. Ze had tranen in haar ogen. Morgen zouden we met zijn allen naar de begrafenis van Alex gaan. Want hij zou dood zijn als ik met hem klaar was. De jongen (hij is het niet waard om een man genoemd te worden) die mijn Phoebs pijn doet moet rekening houden met een kort leven.
'Het leek er inderdaad niet veel op.' zei Janice terwijl ze Phoebe nog iets steviger vastpakte.
'Jongedames, we zijn er. De jongens zijn er nog lang niet. Moet ik mee naar binnen lopen?' vroeg Henk terwijl hij voor de deur parkeerde.
'Nee, we redden het wel. En ik denk niet dat je Alex' dood mee wil maken. Want dat is wat er gaat gebeuren. Alex gaat dood.' zei ik agressief.
'Ik snap het. Laten jullie me nog weten hoe het is gegaan?'
'Doen we. Maar ik denk dat we over een weekje bellen of zoiets. Als alles een beetje gezakt is.' zei Janice verstandig. Henk knikte en gezamenlijk liepen we ons huis binnen. Ik plande de dood van Alex heel nauwkeurig. Ik gooide al zijn spullen in de logeerkamer. No way dat ik hem nog bij Phoebe liet slapen. Daarna stuurde ik Phoebe naar bed. Ze protesteerde niet. Natuurlijk protesteerde ze niet. Alex had zonet haar hart in miljoenen stukjes getrapt. En trouwens, maak van die miljoenen maar triljarden.
'Janice, ga jij maar met Phoebe mee. Ze heeft iemand nodig, en ik ben nu niet in de beste bui om iemand te troosten. Ik ben eerder in een ik-vermoord-Alex-bui. Ik zorg er wel voor dat Alex niet naar Phoebe toe gaat voordat ze een beetje gekalmeerd is, deal?' Janice verspilde geen tijd aan antwoorden. Ze ging meteen naar Phoebe toe. Ik ging op de bank zitten, met een kussen in mijn handen. Dat kon niet kapot en ik wist zeker dat ik dadelijk met dingen ging gooien. Ik zou liever de emmer van Martin tegen het hoofd van Alex aangooien maar dan bestond de kans dat ik de anderen zou raken. En dat was nou niet mijn bedoeling.
'Alex, je gaat eraan.' gromde ik terwijl ik het kussen verminkte.

Reacties:

tamarastyles zei op 2 juli 2013 - 12:29:
Als jij hem niet killt doe ik het!!
Wraakzuchtige bui..

XJoanna zei op 23 aug 2012 - 17:44:
ga verdeeeer

Tweety zei op 23 aug 2012 - 17:07:
awh zielig kussen xd

maar zielige phoebs!!!!! omg ik haat/hou van Alex nou (haat-liefde relatie lol)

GA VERDER XX