FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twelve part two

‘Ik wist het!’ riep ik en grijnsde breed terwijl ik naar Stephanie liep en ze me in een stevige knuffel trok. Toen ze me had losgelaten, gaf ik Niall een lichte duw en keek hem aan. ‘Hoe lang al?’ ‘Twee jaar en acht maanden’, antwoordde hij met een mond vol pizza. ‘Dus je hebt je prinses gevonden?’ meende ik me te herinneren en glimlachte om mijn blozende vriendin. ‘Yes I certainly did’, zei hij en gaf Stephanie een kus op de wang. Ik volgde ze hoofschuddend toen ze arm in arm naar de woonkamer liepen. De kamer stond vol met drinkflesjes, borden met etensresten, en als je goed zag kon je nog net de drie gezichten herkennen waarvan de lichamen schuilgingen onder een heleboel dekens. Enkel Liam was nergens te bespeuren, waarop Stephanie verklaarde dat hij en zijn vriendin pas waren verhuisd. Daniëlle heette ze, ik zou haar over een paar dagen opnieuw ontmoeten. Ergens dacht ik haar wel te herkennen, tijdens mijn eerste ontmoeting met de deelnemers van X-factor zo’n drie jaar geleden, was er een knappe danseres geweest die geen moment van zijn zijde was geweken.

Zayn rekte zich uit en duwde de dekens van zich af, terwijl de jongen met de donkerbruine krullen hetzelfde deed en Louis luidop geeuwde, om vervolgens zijn voeten op het kleine salontafeltje te leggen en me grijnzend aan te kijken. Het was niet alleen zijn blik, maar ook het besef van hun aanwezigheid die me een zenuwachtig en ongemakkelijk gevoel gaf. Ik zette me op de bank tegenover hen en naast de tortelduifjes, waar ik mezelf moest dwingen om Louis’ blik te beantwoorden. ‘Welkom terug’, zei hij en glimlachte breed. ‘We hebben je gemist hoor’, ging hij verder, ‘en dan vooral één iemand in het bijzonder.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en kon vervolgens het kussen dat Stephanie zijn kant opgooide niet ontwijken, en gooide het boos terug. ‘Hou haar eens in toom ja’, zei hij knarsetandend tegen Niall voor hij zijn armen koppig over elkaar sloeg. ‘Je gaat te snel louis!’, verdedigde Stephanie zich meteen. ‘Rose is nog niet klaar voor je dubbelzinnige opmerkingen en als hí¬j haar iets wil melden over hèn dan zal hí¬j dat zelf wel doen, dus jí¬j moet je er buiten houden’, sloot ze scherp af en gaf hem een waarschuwende blik. Louis knikte begrijpend en verontschuldigde zich bij zowel Stephanie als bij mij. Ik aanvaardde zijn excuses dan maar, hoewel ik totaal niet wist waar hun korte woordenwisseling over ging. Er waren te veel verwijswoorden gebruikt en mijn geheugen was te leeg om er ook maar enigszins wijs uit te kunnen worden. ‘Trek het je niet aan, het wordt allemaal nog wel duidelijk’, zei Zayn tegen me, een gebaar dat me enigszins wel geruststelde, maar nog altijd niet het kalmerende effect had dat ik best wel kon gebruiken. ‘Doe toch eens rustig, ze gaan je niet opeten hoor.’ Ik zag hoe mijn beste vriendin zich losjes uit Niall’s armen bevrijdde en tegen me aan kwam leunen, om me hoofdschuddend wat advies te geven. Mijn ogen zonden haar een vernietigende blik, maar Louis had het al gehoord. ‘Nee, daar doen wij niet aan nee’, zei hij en keek me geamuseerd aan. Ik trok mijn wenkbrauwen op en grinnikte. Toen hij opstond en zich in de kleine ruimte tussen mij en de bankleuning duwde, zijn armen om me heen sloeg en me bijna fijnkneep, werd de sfeer in de groep al iets losser en voelde ik mezelf wat kalmer worden.
‘Dus ik veronderstel dat jij vol zit met vragen en klaar bent om uit te barsten?’, vroeg Louis me met een stralende glimlach. Stephanies hand gaf hem, over me heen, een korte tik op zijn schouder waardoor hij gewaarschuwd knikte. ‘I know, not too fast’, fluisterde hij, ‘but we may answer some of here questions right?’ Hij keek mijn beste vriendin behoedzaam aan en glimlachte. Ze haalde haar schouders op en drukte zich weer tegen Niall aan, die haar in zijn armen sloot en me grijnzend aankeek. Voor ik iets kon zeggen, voelde ik een paar lichte trekjes aan mijn elleboog, zodat ik mijn hoofd omdraaide en Louis’ blik weer ving. ‘Vuur maar af dan’, zei hij en zette zich in een comfortabelere positie. Ik had natuurlijk een heleboel vragen, die zet volgende halfuur zo goed mogelijk probeerden te beantwoorden. Voornamelijk Louis deed het woord, af en toe onderbroken door Stephanie die zei dat het genoeg was, afgewisseld door Zayn, Niall of soms Harry. Het lukte de jongens om me me thuis te laten voelen, het duurde dan ook niet lang voor ik en Louis al lachend naast elkaar op de grond lagen terwijl we de donkere vlekken op het plafond telden. ‘Die daar lijkt op een schaap’, wees hij omhoog en draaide zijn hoofd om het wat beter te kunnen zien. Ik grinnikte en schudde het hoofd. Eigenlijk waren ze allemaal best oké.

Reacties: