FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twelve part three

Na het avondeten was Zayn naar huis gegaan en Louis in slaap gevallen, terwijl Niall en Stephanie zich er stilletjes tussenuit hadden gemuist en een wandeling waren gaan maken. Daardoor bleven enkel ik en Harry over voor de afwas, die we rustig pratend en met wat achtergrondmuziek deden. Hij had de voorbije periode niet zo heel erg veel tegen me gezegd, maar stond nu wel heerlijk belachelijke moppen te tappen, wat me een ontspannen gevoel gaf. Ze mochten me tenminste al allemaal, dus dan kwam het met mij ook heus nog wel goed. Ik gaf hem een volgend bord aan en voelde vervolgens enkele druppels water op me spatten. Hij droogde het plastic bord met zoveel kracht af dat de druppels van de handdoek afvlogen en je de stof over het harde oppervlak hoorde schrapen. ‘Het is wel goed zo geloof ik’, zei ik met opgetrokken wenkbrauwen en haalde mijn handen uit de afwasbak. Ik veegde ze snel even af aan mijn broek voor ik probeerde het bord uit Harry’s handen te halen, en hij het stevig tegen zich aantrok. Met een beledigde blik keek hij me aan en maakte een minachtend geluid dat verdacht veel op geknor leek. ‘Dat beslis ik wel’, zei hij en keek me aan. Ik grinnikte en liet hem mijn handpalmen zien als teken van overgave, terwijl ik langzaam naar hem toeliep. ‘Het is al goed man, just give it to me.’ Hij trok zijn wenkbrauwen op en zette een stap achteruit, waardoor hij tegen een kast opbotste en geen kant meer uitkon. Hij keek me bang aan en ik grijnsde. ‘Dit is net zo’n enge moordscene waarbij jij de oude, wraakbeluste killer bent en ik de totaal onschuldige huisvrouw die overmeesterd wordt terwijl ze zingend haar huistaken doet’, knikte hij me toe. Ik grijnsde nog breder en nam een handvol zeep uit de wasbak voor ik naar hem toe sprong en het op zijn gezicht smeerde. Hij sprong net iets te laat weg, greep dramatisch naar zijn gezicht en liet het bord vallen. Het kletterde op de grond en liet enkele waterresten achter op de grond. Ik zocht grip bij het keukenblad en hees mezelf erop, probeerde niet te luidruchtig te lachen terwijl ik toekeek hoe Harry het witte schuim uit zijn haren probeerde te krijgen. ‘Waar kwam dat vandaan?’ Ik haalde onschuldig mijn schouders op en keek hem lachend aan. ‘Ik weet het niet, je vroeg er gewoon om’, antwoordde ik en lachte. Ik zag hoe hij het bord weer opraapte en op het aanrecht zette, om vervolgens tegen de koelkast gaan aan te leunen. Zijn blik ving de mijne toen hij zijn armen over elkaar sloeg en opkeek. ‘Sorry’, glimlachte ik. ‘No worries, i’m used to this’, zei hij en glimlachte me eveneens toe. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen er omheen alvorens ik vroeg: ‘We’re really good friends, aren’t we?’ Hij sloeg zijn ogen neer en knikte, ik beet zacht op mijn lip en bestudeerde mijn schoenen. ‘Yes we are, and actually there’s something you need to know about us because…’ ‘Waarom al dat lawaai?’, onderbrak Louis Harry en geeuwde breed terwijl hij de keuken in liep en ons beiden aankeek. ‘She attacked me’, zei Harry en wees naar me. ‘I didn’t’, zei ik en keek hem grijnzend in de ogen. ‘Met wat dan?’ Louis zuchtte en zette zijn hand op zijn heup, keek ons om beurt doordringend aan. Harry richtte zich tot hem en keek hem serieus aan. ‘Zeep.’ Ik kon mijn lach nauwelijks inhouden toen Louis enorm overdreven met de ogen rolde en al mompelend de kamer weer uitliep. ‘Stelletje kleuters’, geeuwde hij.
Ik sprong weer van het keukenblad af en liet het water uit de wasbak weglopen, hoorde hoe Louis weer op de bank ging liggen en slechts enkele seconden later weer begon te snurken. ‘I’ll forgive you, but just for now’, hoorde ik Harry zeggen en draaide me om. ‘Fine.’ Ik glimlachte en keek op naar hem. We keken elkaar in de ogen, wilden geen van beiden onze blik afwenden. Ik wist niet precies waardoor het was dat hij plots wel volledige zinnen tegen me zei en ik me er zo vertrouwd bij voelde, maar het bood me alleszins wel zekerheid over de zaken hier. Zoals hij al zei, we waren goede vrienden en het zou wel goed komen. Wanneer ik me realiseerde dat hij al net zo erg staarde als ik, keek ik snel weg en zocht een ander onderwerp als uitvlucht. ‘Dus eh, wat wilde je me zeggen Harry?’, vroeg ik hem en staarde naar de muur naast hem. Hij leek even te twijfelen en gaf langzaam antwoord. ‘It’s just…’, mompelde hij en keek me aan. ‘Just not that important’, besloot hij en keek weifelend weer weg. Ik besloot er niet op door te vragen, wanneer hij het belangrijk genoeg vond zou hij het me vast vertellen, toch? ‘But eh, i think we gotta go. Louis ligt hier heel de bank vol te kwijlen en ik denk niet dat Stephanie dat erg zal weten te waarderen’, gebaarde hij naar de woonkamer. Ik glimlachte en knikte begrijpend. ‘Neem hem maar mee hoor, ik ruim de rest zo wel op met Steph.’ Met mijn handen wist ik geen blijf, dus stak ze maar even in mijn broekzakken en keek de kamer rond. ‘Ze zal zo wel terug zijn.’ Ik leidde Harry vervolgens naar de deur, gevolgd door een nog half slapende Louis. Ik liet ze uit en leunde tegen de deurpost. ‘Ik zie je morgen vast wel weer geloof ik?’ Jullie, verbeterde ik mezelf in gedachten. Harry glimlachte licht en knikte. ‘Ik wil naar huis, komop lovers jullie houden me op’, kreunde Louis en wreef zuchtend met zijn handen over zijn slapen. Ik zwaaide ze na en sloot lachend de deur achter me.

Reacties: