FanFic.nl

Children of Satan

Chapter 5

In the age between nine and ten, they prefer to make enemies.

“Een maand na het “kleine”� incidentje werd Katelynn al negen jaar. Ze hadden nog steeds twee weken vakantie, en Kathy maakte daar mooi gebruik van. Ze bleef maar zeuren voor een slaapfeestje. Nathaniël was nog steeds een beetje bang voor zijn “zusje”�, maar voelde zich ondanks dat enorm tot haar aangetrokken. Hij hielp haar daarom ook met zeuren. Uiteindelijk gaf hun moeder toe. Ze mocht een slaapfeestje geven, maar wel maximaal 6 meisjes mochten komen. Katelynn genoot al van dit drama. Iedereen zou werkelijk een moord doen om op hí¡í¡r feestje te komen. Zij was nu eenmaal de populairste en knapste meisje van de hele school.
Na dit nieuws schoot ze snel in haar ballerina’s en rende als een gek naar de speeltuin.
Het was eigenlijk gewoon een plaats waar de meeste “Coole”� kinderen van school kwamen hangen.
Vijftig meter er vandaan ging ze verder in een normale pas. Ze kon natuurlijk niet als een bezwete aap aankomen. Vanuit de verte zag ze al veel meisjes van haar school zitten. Toen ze tien meter verwijderd was floot ze hard op haar vingers. Iedereen keek meteen op en rende naar haar toe toen ze haar zagen. ‘Luister!’ Riep ze. Gelijk stonden alle kinderen stil en hielden ze wijs hun mond dicht.
‘Ik mag een slaapfeestje houden!’ Iedereen begon opgewonden te praten, alsof ze net te horen hadden gekregen dat ze een kans maakten op een uitnodiging van de koningin. ‘Maar, er mogen maar zes MEIDEN komen.’ De jongens dropen gelijk af. Ook al waren ze rond de acht, het bleven jongens. De meisjes maakten een teleurgesteld geluidje. Er stonden namelijk tien bij Katelynn. Wat Kathy opviel was dat een opgetut meisje, net zoals haar, dichtbij op een bankje zat maar haar geen blik waardig gunde. Ze koos willekeurig vijf meiden uit en gaf ze de tijd en plaats door. ‘Kom hier morgen, dan krijgen jullie een officiële uitnodiging!’ zo dropen ze langzaam af en Katelynn liep met een opgeheven hoofd naar het onbekende meisje toe. ‘Hallo! Ik ben Katelynn.’ Ze plofte naast het meisje neer die haar nu wél aankeek.
‘Nou en?’
Die twee kleine woordjes maakten Katelynn razend. Wie durfde dat te zeggen tegen haar? Zij was wel dé Katelynn Marie Melrose!
Katelynn gromde zachtjes en keek het meisje met een vuile blik aan.
‘Dat heet sociaal zijn. Iets wat normale mensen doen.’
Het meisje keek haar nu geamuseerd aan.
‘Luister eens even goed. Iedereen hier vind jou geweldig. Maar ik kan jou wel uitkotsen. Jij denkt echt dat je alles bent hè?’ Ze snoof duidelijk en hief haar hoofd minachtend op.
‘Je bent net zoveel waard als een stinkende versleten sok. Niets dus.’
Met open mond had Katelynn haar hele tirade aangehoord. Hoe kon het dat dit meisje haar zo haatte? Ze had toch nooit wat fout gedaan? Oké, misschien was dat niet helemaal waar. Maar op de momenten dí¡t ze wat fouts had gedaan, was ze zichzelf niet. Het leek dan alsof er iemand in haar kroop en de hele besturing van haar lichaam overnam. Of, misschien vond ze het wel eens leuk om mensen te irriteren. Om hen dezelfde pijn te laten voelen, die zij voelde. Eenzaamheid.
Ook al had ze de hele school achter haar staan, niemand mocht haar zoals ze écht was. Iedereen werd gewoon op een onverklaarbare manier tot haar aangetrokken. Zelf wist ze niet hoe dat zat, en die mensen al helemaal niet. Iedereen wenste dat ze hí¡í¡r waren. Katelynn wenste dat ze zoals hun was. Normaal en zorgeloos. Als ze zoals hun was zou ze deze diepe gedachten niet eens hebben gehad. Ze zou zich dan zorgen maken of ze wel in het volgende clubje zou komen. Of ze mee mocht doen met verstoppertje. Al die dingen.
Maar een andere kant van Katelynn zei dat ze nu eenmaal niet kon veranderen. En dat het heerlijk was dat ze mensen kon laten doen wat zij wilde. Dat ze bloed kon drinken. Mensen pijn doen.
En voor die kant was Katelynn onbeschrijfelijk bang.
‘Ik ga naar huis,’ fluisterde ze zachtjes. Het werd maar een feestje van 5 meiden, plus haar zes.
Onderweg naar huis probeerde ze het meisje te vergeten.
Van de ene kant was ze gekwetst.
Van de andere kant, was ze blij.

Blij dat ze een nieuw slachtoffer had gevonden."

Reacties: