FanFic.nl

Concert <-- afgerond

14

Georg zit op de rand van zijn bed met een been opgetrokken en met zijn armen eromheen. Een beetje beschaamd blijf ik staan. Sta ik hier dan half naakt in een beroemdheid zijn kamer. Ik lijk wel een groupie of zoiets. Gelijk schud ik mijn hoofd om dat idee te verwerpen. Ik verlaag me nooit naar dat niveau.
“moet ik anders even weg gaan?”� vraagt hij als ik een beetje wezenloos blijf staan.
“nee hoor! T’is jouw kamer.”� Snel buk ik om uit mijn tas mijn spullen te pakken. Ik bedenk me net op tijd dat door mijn houding mijn achterkant wel erg goed zichtbaar is dus zak ik door mijn knieën. Wat ben ik aan het kneuzen! Onhandig vis ik alles uit mijn tas en glip ik de badkamer weer even in om me aan te kleden. Met mijn natte zwemspullen kom ik de slaapkamer weer binnen waar Georg nog steeds in dezelfde houding zit. Ik wikkel mijn zwemkleding in mijn handdoek en prop deze in mijn tas.
“zo, klaar. Dan ga ik maar denk ik?”� Georg komt uit zijn bevroren houding en komt voor me staan.
“dat kan, of je eet nog een hapje mee?”�
“dan moet ik Heide bellen. Is Bill in de buurt?”� Georg staat op en loopt naar de deur. Met een buiging maakt hij de deur open en de gitarist en zanger rollen naar binnen met achter hun de drummer die zijn hoofd schud.
“u had Bill geroepen?”� zegt hij beleefd terwijl ik het niet kan laten om te lachen.
ik pak mijn mobiel uit mijn tas en toets Heide’s nummer in.
“Waar was je meid?! Heb je het zo gezellig? Vroeg me al af of je zou gaan bellen. Het is hier ook erg gezellig hoor, al die jongens enzovoort. Je zou er bij moeten zijn, want…”� ik kap Heide af om niet eeuwig aan de telefoon te hangen.
“Heide, is het erg als ik nog en hapje ga doen met de jongens? Ik kom vanzelf wel thuis.”�
“zie je wel! Je gaat gewoon daten met een van die knullen! Is goed hoor schat, ik gun het je. zie je nou wel dat die bikini wonderen verrichtte? Wel rustig aan doen vanavond hè? Want voor je het weet…”� snel geef ik de telefoon aan Bill.
“af en toe ja, nee en hmm hmm doen dan is het goed.”� Fluister ik. Bill kijkt naar de telefoon en houd hem voorzichtig tegen zijn oor.
“ze spreekt geen Duits.”�
“maakt niet uit. Gewoon ja, nee en hmm hmm.”� Bill haalt zijn schouders op en knikt. Ik draai me om naar Georg.
“hapje eten met z’n allen dus?”� Georg zucht en knikt. Heb ik iets verkeerds gezegd? Ik kijk naar Gustav die me grijnzend aan kijkt. Hij haalt zijn schouders op terwijl we gezamenlijk naar de lobby gaan. Er staat een loopbuffet met volop keuze en her en der staan tafeltjes. Bill hangt nog steeds aan de telefoon met Heide.
“ik kom strakjes wel.”� Zegt hij terwijl hij zijn hand over het spreekgedeelte houd. Bill verdwijnt vrij snel weer terug de lobby in.
“eh, Tom, kun je mij nog even helpen op mijn kamer?”� Gustav trekt aan de mouw van de gitarist.
“nee, ik wil nog eten hoor!”� Gustav zucht diep.
“maar ik heb echt hulp nodig met die jeweetweldinges.”� De gitarist blijft de drummer aankijken totdat deze de gitarist aan een arm meetrekt.
“wij komen wel. Ga maar eten alvast!”� zo blijven Georg en ik alleen achter.
“kom je?”� er staat een kleine glimlach op de bassist zijn gezicht meen ik te zien. Samen lopen we naar het buffet om een bord te pakken.
“oeh, pesto pennen!”� zeg ik als ik de gekruide pasta zie staan. Georg houd een opscheplepel voor en schept mijn bord vol en vervolgens zijn eigen bord. Zo lopen we langs het buffet. Zo nu en dan wijzen we iets aan en vragen elkaar of het wel of niet te eten is. Samen zoeken we een tafeltje uit waarna Georg op jacht gaat voor een drankje voor ons beide. Als hij terug komt krijg ik een groot glas cola waarmee we samen proosten.
“vermaak je je nog een beetje?”� vraagt Georg tussen een paar happen door. Ik knik.
“ik begin eindelijk een beetje vakantiegevoel te krijgen. Ontspannen en relaxed.”� Georg schenkt me een glimlach.
Na een half uurtje begin ik om me heen te kijken waar de rest toch blijft.
“komt de rest nog?”� vraag ik na enige tijd aan Georg. Hij zucht diep en steunt met zijn hoofd op een hand.
“je hebt het niet echt door hè?”� wat doorhebben? Volgens mij kijk ik nog dommer dan een os, want Georg begint te grinniken. Brain, wake up! Blijkbaar mis ik iets.
“de rest komt niet omdat we eigenlijk maar met zijn tweetjes zouden gaan eten.”� Tik tak tik tak… loading… ben ik echt zo traag van begrip?
“maar je stelde toch voor om met z’n allen wat te gaan eten?”� Georg zucht nogmaals.
“dat maak jij er van aapje! Ik had bedacht gewoon samen te gaan eten. Wij, met zijn tweetjes. Got it?”� kwartje valt! Ik verslik me half in mijn slok cola en proest het daarna uit. Georg kijkt me bezorgd aan.
“had je dat niet gewild? Misschien was ik niet duidelijk? Oh god, ga me niet zeggen dat je zoiets helemaal niet wilt met mij. Heb ik het nu verpest? Damn!”� ik houd een hand op om hem tot zwijgen te brengen. Ik veeg mijn mond af en kom op adem.
“allemaal mijn schuld. Geen zorgen. Ik ben gewoon een beetje onhandig op het moment.”� Ik ga wat rechter zitten en kijk Georg verlegen aan.
“ik wist niet dat je dit als date bedoelde. Ik vang zulke signalen erg slecht op. Het is niet zo dat ik het niet zou willen, het is gewoon zo dat ik het niet begrijp.”� Een beetje hopeloos haal ik mijn schouders op. Ik ben een officiële ramp met jongens blijkbaar. Tuurlijk, een beetje flirten en teasen kan ik wel, maar dan weet ik waar ik mee bezig ben. Dit is iets waar ik weinig tot geen grip op heb. Ergens bevalt het me wel.
“wat begrijp je er niet aan?”� de bassist zit een beetje naar zijn handen te staren. Ik kijk gebiologeerd naar die altijd zo rustig lijkende handen die nu zenuwachtig lopen te friemelen aan een servetje. Ik trek het servetje ertussenuit.
“waarom wil je een date met me? Ik ben nou niet bepaald meisjesachtig zoals de meeste meiden die rond jullie hangen.”� Georg hand gaat naar de mijne en ik voel tintelingen waar zijn hand de mijne raakt.
“omdat je juist niet bent zoals die meiden. Ik denk dat ik je leuk vind. Zou je me de kans kunnen gunnen om te ontdekken of mijn gevoelens kloppen?”� zenuwachtig bijt ik op mijn lip.
“graag.”� Antwoord ik na een kleine stilte. Van beide kanten komt er een opgeluchte zucht. Georg staat op van zijn stoel en trekt me omhoog. Honger heb ik helemaal niet meer. Samen lopen we naar de uitgang van de eetzaal, terug naar Georg zijn kamer. Ik pak mijn spullen en zwaai mijn tas over mijn schouder.
“wanneer had je een eerste date gewild? Vraag ik over mijn schouder.
“morgen ochtend? Uur of 11 bij het concertgebouw? Terrasje pakken?”� ik knik en loop naar Georg toe. Ik had toch al gezegd dat ik een beetje verstand heb van teasen? Een klein onschuldig kusje belandt op zijn wang en daarna ren ik snel de kamer uit. De gangen door, met de lift naar beneden en zo naar de parkeerplaats. In de auto gaat de muziek op volume hard en zing ik mee zoals ik nog nooit gedaan heb. Ik heb een heerlijk onbezorgd gevoel.

dat onbezorgde gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra ik ons appartementje naar binnen stap. Heide staat met haar armen over elkaar geslagen midden in de kamer. En haar blik voorspelt niet veel goeds.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.