FanFic.nl

Concert <-- afgerond

15

“gezellig gehad met je vriendjes?”� op mijn hoede knik ik. Zo rustig heb ik Heide nog niet eerder meegemaakt.
“mooi, en was je ooit nog van plan ze eens voor te stellen?”� ik kijk haar vragend aan. Waar gaat dit heen? Dan breekt de tirade los.
“trien die je bent! Je wilde ze helemaal niet voorstellen hè? En waarom niet? Omdat mevrouw per se haar beroemde vriendjes voor zich wilde houden! Na alles wat ik voor je gedaan heb! Ik dacht dat wij eerlijk tegenover elkaar waren zoals dat hoort met vriendinnen!”� weg vrolijk gevoel. Pesthumeur terug.
“na alles wat je voor me gedaan hebt? Ik wil niet veel zeggen, maar ik ben hier ongeveer onder dwang naartoe gekomen. Alleen om jou naar dat stomme concert te brengen en vervolgens weer te vertrekken!”� Heide kijkt me verontwaardigd aan.
“stom concert?! Voor zover ik weet ben jij uiteindelijk degene die met de band zélf loopt aan te pappen als een groupie! En als je zo graag weg wilde, waarom ben je dan niet gegaan? Oh ja, omdat je liever nog even bleef om je vriendjes te pijpen of zoiets!”� woede kolkt in me. Vuil secreet dat ze is! Ik verlaag me niet tot dat niveau!
“dat doe ik helemaal niet! Ik loop niet zoals jij te schudden met mijn voorgevel om hun aandacht te krijgen voor zulke gore praktijken!”�
“dat neem je terug bitch! Ik heb mijn waardigheid nog. Ik hou niet alles geheim voor een vriendin!”� een klein honend lachje ontsnapt uit mijn mond.
“waardigheid ja hoor! En sinds wanneer zijn wij vriendinnen. Ik ben hier nog steeds alleen maar omdat jij zo nodig een lift nodig had.”� Die was raak. En gelijk heb ik spijt van wat ik gezegd heb.
“zo bedoelde ik het niet Heide.”� Heide schud haar hoofd en ik zie tranen over haar gezicht rollen.
“goor klootwijf dat je bent! Liegen, bedriegen, jezelf anders voordoen dan dat je bent! Dat is wat je doet! Je loopt weg voor je eigen persoon! Je houd liever je mond en kruipt terug in je schelp dan gewoon eerlijk zijn! Hoe had ik ooit erin kunnen trappen dat je mijn vriendin zou zijn! Op school al! Ik zou jou gebruiken hè? Ga nog maar eens nadenken, want volgens mij ben jij degene die dat doet! Jij gebruikt anderen om je vuile klusjes op te knappen. Net zoals dat telefoontje. Lekker anderen met mij laten praten zodat jij Heide’s gezeik niet hoeft aan te horen toch?! Rot een eind op zeg!”� ik ben er stil van. Zo’n tirade had ik nooit van haar verwacht.
“ik ben er klaar mee, ik ga naar huis. Stik er in.”� Met die woorden loop ik naar mijn kamer en graai mijn spullen bij elkaar. Zonder nog een blik of woord te wisselen loop ik langs haar heen naar de steile trappen. Mijn hoofd is op tilt geslagen en het enige wat ik kan bedenken is dat ik hier weg moet. Naar huis.

Het is inmiddels al half drie. Ik zit op de snelweg en staar nog steeds voor me uit. Op het overige verkeer let ik nauwelijks. Nog steeds moet alles bezinken. Heide ging compleet door het lint. Ze zei rake dingen. Niet dat ik dat niet gedaan had. Ergens lucht het op om weg te zijn van een van de grootste irritatiebronnen van deze vakantie. Tegelijkertijd mis ik het ook wel. Stelde ik me niet een beetje aan? Heide bedoelde alles goed. Ze dacht echt dat we vriendinnen waren. Stik, ze wilde niet dat ik mee ging vanwege mijn auto, ze wilde dat ik mee zou gaan als vriendin die toevallig een auto had. Damn it. het schuldgevoel dat in mijn borst zit word met de minuut groter.
Rond een uur of zes zet ik mijn Ford langs de weg om even uit te rusten. Mijn hoofd tolt van al het asfalt dat ik voorbij heb zien komen en van alle gedachten in mijn hoofd. Ik zet mijn stoel iets naar achter en met een zucht leun ik er tegen aan. Mijn ogen voelen loom en zakken langzaam dicht. Het is een grote wattenprop in mijn hoofd. Eventjes rusten.

ik schrik wakker van getoeter van een voorbijrijdende auto. Met een schok zit ik rechtop en kijk ik verdwaasd om me heen. Hoe laat is het? Het dashboard klokje geeft aan dat het half elf is. Half elf!? Heb ik zo lang geslapen? Mijn lichaam voelt stijf en nog steeds vermoeid alsof ik geen vier en een half uur maar vier minuten heb liggen pitten. Alles komt weer naar boven. Ruzie met Heide. Wegrijden. Ik moet het goedmaken met haar. Goedmaken! Excuses aanbieden! Niet weglopen, maar actie ondernemen.
ik kijk om me heen op zoek naar mijn mobiel. Ik graai tussen de bagage maar vind niets. Lichte paniek laait op. Waar is dat kutding nu ik hem het hardst nodig heb! Dan rinkelt een belletje. Bill… ik had mijn mobiel aan hem gegeven. Zo is Heide er natuurlijk achter gekomen dat ik niet zomaar met een paar jongens om ging. Damn it! zodra ik het besef en weer op het dashboardklokje kijk komt de volgende schok. Date met Georg! Fuck, fuck, fuck! Ik ram met mijn vuisten op het stuur. Ik had om elf uur met hem afgesproken. En ik zit nu ergens in Duitsland. Dat kan ik vergeten! Ik kan nooit meer op tijd daar zijn! Georg zal teleurgesteld zijn en niets meer met me te maken willen hebben! Zo lijkt het echt alsof ik mensen gebruik voor mijn eigen rust en geluk! Trut!
ik voel tranen over mijn wangen rollen en ik snik het naar hartenlust uit. Egoïstische trut die je bent! Heide had gelijk. Zodra iets te druk word ren ik weg! Net zoals nu. Ik durf niet eerlijk te zeggen wat ik denk. Om irritatie te verbergen draai ik eromheen, verberg ik het. Shit!

Ik blijf nog even snikkend met mijn hoofd tegen het stuur aangeleund zitten.
“kop op Rei, je hebt er zelf een puinzooi van gemaakt. Nu moet je het opknappen ook. Bewijs jezelf dat je geen wegloper bent!”� eindelijk lost de wattenprop in mijn hoofd een beetje op. Ik start de auto en stuur de weg weer op. Een plan, dat is wat ik nodig heb! Eerst Heide zien te bereiken! Een telefooncel of iets dergelijks dus zoeken.
Mijn ogen speuren de wegenbordjes af op zoek naar een wegrestaurant of iets dergelijks. Daar! Nog geen vijf kilometer rijden! Ik trap het gaspedaal wat dieper in en spurt er vandoor.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.