FanFic.nl

just a movie

105

'Phoebs? Mag ik binnenkomen?' vraag ik terwijl ik haar slaapkamerdeur open maak.
'Natuurlijk!' roept Phoebe en ik zwaai de deur open. Ik spring bij Phoebe en Janice op het bed.
'Gaat het weer?' vraag ik.
'Of het gaat? Natuurlijk gaat het! Ik heb zonet mijn ex met worteld bekogeld! Hoe kan het nou niet gaan!' roept Phoebe blij.
'Zo ken ik je weer!' Ik geef Phoebe een dikke knuffel. Al snel voegt Janice zich bij de knuffel.
'Ik heb Alex een beetje uitgescholden en een soort van de grond in geboord. Nu staat hij buiten af te koelen.' Ik vat alles eventjes samen. Ik denk dat Phoebe en Janice dat wel interessant vinden.
'Buiten?' vraagt Janice.
'Ja, buiten. Jezus, is iedereen doof of zo! Martin, Edward, Lyam.. Zelf Alex snapte niet dat ik hem buiten neer zette.' roep ik quasi geïrriteerd. Hier kunnen Phoebe en Janice wel om lachen.
'Ik ga er weer van tussen denk ik. Dadelijk laten de jongens Alex weer binnen en dan wil ik veilig en wel op mijn slaapkamer zitten.' zeg ik en ik stap op.
'Lady?' roept Phoebe als ik bijna weg ben.
'Ja?'
'Bedankt voor alles, ik zou niet weten wat ik zonder je moet.'
'Dat zit wel goed. Volgens mij ben ik nog aardig geweest voor Alex. Als Lyam dit geflikt had had jij heel anders gereageerd. Veel extremer denk ik.'
'Waarschijnlijk wel ja.' zegt Phoebe lachend.
'Sweet dreams babes!' roep ik.
'Sweet dreams.' roepen Janice en Phoebe me na. Ik loop lachend naar mijn kamer toe. Even later hoor ik dat de voordeur open en dicht gaat. Kebam, precies op tijd in mijn kamer. Even later hoor ik voetstappen in de gang. Ik trek mijn pyjama aan. Zolang het niet Alex is vind ik alles best. Want als ik Alex nu zie ga ik echt met dingen gooien. Gelukkig is het Lyam en niet Alex die binnen loopt.
'Je bent niet boos?' vraagt hij voor de zekerheid.
'Ik ben heel erg boos. Maar niet op jou. Jij kan er helemaal niks aan doen dat Alex vreemd is gegaan?'
'Ja maar ik wist dat en heb niks verteld.'
'En ik snap helemaal waarom je dat hebt gedaan. Dus kunnen we het achter ons laten en verder gaan met ons leven? Ik bedoel, sinds Phoebe Alex heeft bekogelt met wortels kan ze weer lachen. En zij is het slachtoffer. Dus als zij kan lachen moeten wij er zeker mee kunnen leven.'
'Heeft ze Alex met wortels bekogelt?' vraagt Lyam ongelovig.
'Jep.'
'Waar heeft ze wortels vandaan getoverd?'
'Ik heb geen idee. Daar heb ik eigenlijk niet eens over nagedacht. Had ik misschien toch moeten vragen.' zeg ik twijfelend. Lyam lacht hartelijk en trekt zijn shirt uit.
'Oelala gaan we strippen?' vraag ik plagend. Lyam antwoord niet maar trekt heel langzaam zijn broek uit om vervolgens zijn broek als een lasso rond te draaien. Ik lach me kapot.
'Haha, kom nou maar liggen.' roep ik terwijl ik sterf van het lachen als ik zie dat Lyam zijn schoenen nog aanheeft. Dat laat Lyam zich geen twee keer zeggen en binnen drie seconden ligt hij naast me. Ik nestel me tegen zijn borst aan. Meteen slaat hij zijn arm om me heen.
'Wij gaan nooit uit elkaar, ja toch?' fluister ik als ik bijna slaap.
'Nooit. Never nooit niet.' bevestigt Lyam. Door dat antwoord val ik met een glimlach in slaap.

Reacties: