FanFic.nl

just a movie

107

Als ik bijkom zit ik met mijn hoofd tussen mijn benen. Lyam zit naast me. Hij houdt mijn handen vast.
'Ik heb net zo'n rare droom gehad.' Voordat ik verder kan vertellen zie ik allemaal hysterische mensen.
'Het was geen droom.' stel ik meteen vast. Lyam knikt triest.
'Het was geen droom. Je ouders zijn neergestort. Ze zijn dood.' zegt hij met een hese stem. Ik kan het maar niet bevatten. Paps, degene die me heeft leren fietsen, de man die me heeft geleerd hoe ik voor mezelf op moest komen. Mams, de vrouw die me heeft leren koken, die me 's nachts troostte als ik een nachtmerrie had gehad. Ze kunnen niet... Het is niet... Maar hoe hard ik het ook wil ontkennen, in mijn hart weet ik dat het waar is. Ze zijn weg. Ik ben een wees. En Leo ook. Hij heeft zijn ouders niet eens kunnen leren kennen?
'Hoe moet het nou met Leo?' vraag ik wanhopig.
'Daar gaat het nu niet om. Het gaat erom hoe het met jou gaat.' zegt Lyam.
'Hoe het met mij gaat? Het gaat klote! Mijn ouders zijn dood Lyam!' Nu begin ik te snikken.
'Ze zijn dood.' Lyam pakt me stevig vast.

Om acht uur 's avonds zijn we pas thuis.
'Zijn jullie er nu pas?' zeurt Lyams moeder. Door die ene opmerking barst ik in snikken uit. Ik ren naar mijn kamer en val op mijn bed.
'Ja, we zijn er nu pas.' Lyam klinkt woest. Zo heb ik hem nog nooit gehoord.
'We hebben zonet gehoord dat het vliegtuig waar de ouders van Lady in zaten is neergestort. Niemand heeft het overleefd. Helemaal niemand. Niemand hoor je me! Mijn Lady is zonet een wees geworden! Dus als je alsjeblieft je kop wil houden is iedereen blij!' schreeuwt hij verder.
'Nee!' Phoebe gilt het bijna. 'Dat kan niet! Ze zijn niet dood!' Dat laatste fluistert ze.
'Het spijt me Phoebe maar het is waar.' Zo woest zijn stem net was, zo vriendelijk is hij nou.
'Och arme Lady toch.' zegt Edwards moeder terwijl ze haar handen voor haar mond slaat.
'Wil iemand voor me naar het vliegveld gaan? Als ze meer informatie hadden zouden ze het ons laten weten maar Lady trok het niet meer dus heb ik haar naar huis gebracht.'
'Ik ga wel.' zegt Martin meteen.
'Ik ga mee.' zeggen zijn ouders en de stiefvader van Edward meteen.
'Dankjewel' zegt Lyam voordat hij nog naar mij loopt. Ik lig snikkend onder de dekens.
'Lady, je trilt helemaal!' roept Lyam uit. Hij loopt naar de kast en haalt er een extra deken uit. Die legt hij over me heen. Het helpt niet maar het gebaar is lief. Ik blijf snikken. Lyam komt naast me liggen en neemt me in zijn armen.
'Wat een klote-kerst.' mompelt hij.

Reacties: