FanFic.nl

Writing It Down

chapter 1

'Lang zal ze leven. Lang zal ze leven in de gloria.' Langzaam opende ik mijn ogen. Voor de zoveelste keer werd bewezen dat mijn ouders en grote broer Daniel absoluut niet konden zingen. Langzaam ging ik rechtover eind zitten. Mijn ouders en Daniel stonden in mijn kamer. Allemaal hadden ze een knalrose feesthoedje op.
'In de gloria. In de gloooooriiiiiiiaaaaaa!'
'Yeah! Ik ben zestien! Ik mag drinken!' riep ik aanstellerig terwijl ik in mijn handen klapte.
'Wie ben jij en wat heb je met mijn zusje gedaan?' vroeg Daniel voor de grap. Ik stak mijn tong naar hem uit.
'En ja, die rose hoedjes waren nodig.' zei mijn vader voordat ik iets kon vragen. Ik zuchtte overdreven.
'Onze cadeautjes staan beneden. Dus als je die wil zien..' zei mijn moeder met een knipoog. Ineens was ik heel snel. Ik sprong mijn bed uit en stormde naar beneden. Daar zag ik dat de tafel was gedekt en dat er een boel cadeautjes op mijn bord lagen.
'Wat ben ik blij dat ik op een zaterdag jarig ben zeg, niet normaal. Ik moet er niet aan denken dat ik nu nog naar school had gemoeten.' zei ik terwijl mijn ouders en Daniel gingen zitten. Daniel naast me. Mijn vader tegenover me en mijn moeder zat tegenover Daniel. Tussen ons stond een schaaltje met scones. Ik hield van scones. Als ik dood ging wilde ik worden begraven tussen de scones. Dat was misschien wat overdreven.
'Cadeautjes!' riep ik terwijl ik het eerste cadeautje oppakte.
'Die is van mij.' zei Daniel.
'Had ik kunnen weten. Je hebt het met je kaftpapier ingepakt.' zei ik terwijl ik naar de zwarte papier kreeg waar een mooi zilver lintje omheen zat. Daniel grijnsde schaapachtig.
'Sorry, ik kon het pakpapier niet vinden.'
'Hoe vaak had ik gezegd dat het in de witte kast lag?' vroeg mijn moeder.
'Blijkbaar niet vaak genoeg.' zei Daniel bijdehand. De rest van de conversatie volgde ik al niet meer. Ik pakte mijn mes en begon het zilveren lintje door te snijden. Dat ging makkelijker dan dat het klinkt, geloof me maar. Toen het lintje kapot was gaf ik het terug aan Daniel.
'Dan heb jij ook nog een cadeautje.' zei ik met een big smile.
'Dat had je niet moeten doen meid!' riep mijn broer overdreven. Ik lachte even en stompte even tegen zijn arm aan. Daarna scheurde ik het zwarte pakpapier los.
'Aaaaaah! De nieuwste cd van Kelly Clarkson!' riep ik uit en ik bedolf Daniel onder knuffels.
'Ik hou van Kelly Clarkson!' riep ik terwijl Daniel zich voorzichtig van me losmaakte.
'Ik weet dat je haar helemaal geweldig vind, vandaar dat dit je cadeautje is.' reageerde Daniel droog.
'Dankjedankjedankjedankjedankje!' riep ik nog een keer.
'Nu wij!' zeiden mijn ouders tegelijk. Ik keek naar de andere cadeautjes. Het waren er twee. Ongeveer even groot. Ik pakte het eerste cadeautje.
'Begin maar met de andere, anders weet je meteen wat dat cadeautje is.' zei mijn vader. Ik haalde mijn schouders op en pakte het andere cadeautje. Ik trok het groene papier met de tuinkabouters los en vond een iPod.
'Aaaaaaaaaaaaah! Ik hou van jullie! Ik hou zo enorm veel van jullie!' riep ik uit. Ik sprong op, stootte mijn beker chocolademelk bijna om en vloog mijn ouders om de hals.
'Rustig maar Sky, rustig maar. Je hebt nog een ander cadeautje.' lachte mijn vader.
'Plus als je ons nu doodknuffelt moet je vanmiddag zelf met de taart rondgaan.' voegde mijn moeder eraan toe. Ik dacht even na. Daar hadden ze gelijk in. Ik liet mijn ouders los en legde mijn iPod voorzichtig op de tafel. Ik opende het andere pakje dat ook verpakt was met groen tuinkabouterpapier. Ik zag een hoesje voor mijn iPod met de Amerikaanse vlag.
'O mijn buurman!' riep ik uit. 'Die is zo cool!' Mijn ouders lachten alleen maar.
'We zagen hem liggen en dachten: dat is een perfect verjaardagscadeautje. En toen moest er natuurlijk ook een iPod bij.' verklaarde mijn moeder.
'Dit is echt cool pap! En mama, jij ook superbedankt!' riep ik nog een keertje.
'He!' riep Daniel.
'Jij ook superbedankt!' tetterde ik nu in zijn oor.
'Dankjewel.' zei Daniel tevreden. Ik begon aan mijn scones en al snel zat ik helemaal vol.
'Pfoe, ik heb lekker gegeten.' zei ik na mijn derde scone.
'Ik ook.' zeiden mijn ouders en Daniel.
'Ik ruim wel voor je af, Sky.' zei Daniel.
'Dat is lief van je!' tetterde ik weer en ik gaf Daniel een knuffel.
'Ik kan niet afruimen als ik geplet word.' zei Daniel droog.
'Rustig maar, ik ga al omkleden.' Zonder op antwoord te wachten stormde ik naar boven. Ik trok mijn favoriete jeans aan en een effen rood shirt. Mijn witte sjaal met allemaal kleine Amerikaanse vlaggetjes paste daar perfect bij. Ik poetste mijn tanden en deed mijn haren in een knot. Ik liet een boel plukjes alle kanten op staan, dat zag er iets losser uit vond ik zelf. Snel deed ik wat foundation op zodat ik minder snel rood werd. Ik bloosde echt heel erg snel en ik schaamde me daar altijd kapot voor. Waardoor ik nog roder werd. Foundation hielp altijd. Je zag heel goed dat ik foundation op had maar dat maakte me niet zo veel uit. Ik had liever dat je mijn foundation zag dan dat ik een rooie kreeft was. Snel deed ik nog een beetje eyeliner en mascara op. Ik schoot in mijn cremekleurige all-stars en stormde de trap weer af.
'Nu alleen nog maar wachten.' zei Daniel terwijl hij het tafelkleed opvouwde.
'Inderdaad. Het is pas tien uur, iedereen is er pas rond enen.' klaagde ik terwijl ik de computerstoel rondjes liet draaien.
'Rustig maar meis.' zei mijn moeder. 'Ze komen vanzelf wel.'
'Ik weet het, maar het duurt zo lang!' Ik was altijd zo zenuwachtig voordat de familie er was. En eigenlijk was dat nergens voor nodig. Ik bedoel, het is mijn familie! Waar kun je zenuwachtig voor zijn? Ik werd duizelig van het rondjes draaien en besloot op internet nieuwe liedjes te zoeken die ik kon spelen op mijn gitaar. Als snel vond ik het nummer chasing cars. Die zag er niet te moeilijk uit en ik wist hoe de tekst ging. Beter kon het gewoon niet. Ik haalde mijn gitaar erbij en begon te spelen. Toen ging de tijd heel snel. Binnen no time was het half een en belde mijn opa en oma aan. Ik opende de deur en het knuffel festijn begon weer.
'Opa! Oma!' riep ik terwijl ik ze binnenliep.
'Antoine, Riet, willen jullie wat drinken?' vroeg mijn moeder terwijl mijn opa en oma op de bank gingen zitten.
'Doe maar wat water.' zei mijn oma.
'Hebben jullie misschien cola?' vroeg mijn opa. Ik grinnikte. Mijn opa was altijd zo beleefd.
'Natuurlijk hebben we dat.' zei mijn moeder. 'Willen jullie appeltaart, aardbeientaart of slagroomtaart.' ratelde ze meteen door.
'Aardbeientaart.' zeiden mijn opa en oma tegelijk. Ik racete naar achter om twee stukken aardbeientaart te halen. Al snel kwamen mijn andere familieleden ook. Iedereen wilde aarbeientaart, totdat die op was. Toen wilde de ene helft slagroomtaart en de andere helft appeltaart. Ik glunderde elke keer toen ik weer een cadeautje kreeg. Van mijn opa en oma kreeg ik wat make-up spulletjes en een boek van P.C. en Kristin Cast. Van de rest kreeg ik allemaal geld.

'Het was gezellig meis!' zeiden mijn opa en oma die als laatste vertrokken.
'Dat vond ik ook!' zei ik gemeend. Ik bleef in de deuropening staat totdat opa en oma de straat uit waren gereden. Met een tevreden gevoel liep ik de woonkamer in. Ik was net aan het genieten van een stuk appeltaart en een glas cola toen ik de postbode langs zag komen.
'Dat is gek, normaal is de post allang bezorgt.' zei mijn moeder met een verbaasde blik.
'Ik pak hem wel.' zei Daniel. 'Waarschijnlijk is het een verjaardagskaart voor Sky.'
'Dat hoop ik!' Ik vond het altijd leuk om kaarten te krijgen. Dat vond ik leuker dan een berichtje via twitter of facebook. Voor een kaart moest je meer moeite doen.
'Het is een schrift.' zei Daniel terwijl hij met gefronste wenkbrauwen terug de woonkamer in liep.
'Staat er iets in?' vroeg ik nieuwsgierig.
'Helemaal niks.' zei Daniel.
'Helemaal niks?'
'Helemaal niks.' herhaalde Daniel.
'Mag ik hem hebben? Dan kan ik er allemaal lijstjes in opschrijven. Dat is wat makkelijker dan al die losse briefjes die overal rondzwerven.' vroeg ik.
'Als jij het wil. Het is een mooi schrift.' zei mijn vader.
'En als je hierdoor geen briefjes meer laat slingeren is het helemaal top.' voegde mijn moeder eraan toe.
'Sorry.' zei ik terwijl ik voelde dat ik rood werd. Ook al waren dit mijn ouders, ik schaamde me toch voor mijn rode gezicht.
'Dan is het jouw schrift.' zei Daniel terwijl hij het naar mij toe gooide.
'Yeah!'

Reacties: