Hoofdcategorieën
Home » Overige » Writing It Down » chapter 2
Writing It Down
chapter 2
Die avond lag ik rond half twaalf in mijn bed. Ik had nog twee stukken taart en een fles cola weggewerkt voordat mijn ouders me naar boven stuurde. Ik nam al mijn cadeautjes mee, inclusief het schrift. Ik deed de oortjes van mijn spiksplinternieuwe iPod in mijn oren en bekeek het schrift eens goed terwijl ik een liedje van Kelly Clarkson op zette. Het was een grijs A4 schrift dat een beetje glinsterde.
'Misschien kan ik er een verhaal in schrijven.' dacht ik hardop. Ik liep mijn kamer binnen en stalde mijn nieuwe make-up spulletjes in mijn kastje en legde mijn boek in mijn boekenkast. Ik trok mijn huge slaapshirt aan en stapte in mijn bed. Ik pakte meteen een pen. Ik besloot het schrift als verhaal-schrift te gebruiken. Misschien werd ik ooit een mega-beroemde schrijfster. Dan had ik al meteen een opzetje voor een verhaal. Ik zette mijn nachtlampje aan en begon te schrijven.
"Wat zou ik toch graag willen dat ik twee dagen per jaar jarig was." schreef ik op.
"Dat zou toch ontiegelijk cool zijn?" Verder ging ik niet. Ik was te moe. Ik legde mijn pen weg, knipte mijn nachtlampje uit en gaapte eens flink. Binnen no time was ik in dromenland.
'Lang zal die leven. Lang zal die leven. Lang zal die leven in de gloria.' Ik moest nog dromen. Dit had ik gisteren ook al gehoord. Toch? Of had ik heel gisteren gedroomd? Ik opende mijn ogen en zag mijn ouders en Daniel precies zo staan als gisteren.
'In de gloria. In de gloooooooriiiiiiiiaaaaaa!' Ik fronste mijn wenkbrauwen.
'Gefeliciteerd met je tweede verjaardag!' riep mijn moeder.
'Tweede verjaardag?' vroeg ik terwijl ik mezelf uitrekte.
'Ja, je tweede verjaardag. Ben je in je slaap op je hoofd gevallen ofzo? Want dat verklaart waarom je bent vergeten dat je een tweede verjaardag hebt.'
'Owkee.' zei ik terwijl ik het woord extra lang uitrekte.
'Vandaag hebben we geen cadeautjes voor je Sky. Die heb je gisteren allemaal al gekregen.' zei mijn vader.
'Owkee.' zei ik terwijl ik het woord weer extra lang uitrekte.
'Vandaag hebben we de familie niet uitgenodigd.' zei mijn moeder. 'Dit wordt gewoon een dagje met ons vieren. We hebben kaartjes voor The Amazing Spiderman. Vind je het leuk om die vandaag te zien?' ging mijn moeder verder.
'Owkee.' zei ik terwijl ik het woord nog steeds uitrekte.
'Waarom zeg je dat nou steeds zo?' vroeg Daniel lachend. Dat is simpel, wilde ik zeggen. Ik ben in shock. Sinds wanneer heeft iemand twee verjaardagen? Ineens herinnerde me ik dat ik gisteren had geschreven over twee verjaardagen. Nee, dat kon toch niet?
nu begin ik t te snappen (leuk bedacht :-)