FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Sixteen part two

Hij had me vast niet gehoord, want nog voor ik verder iets kon zeggen, trok hij zijn shirt en schoenen uit en rende naar het meertje toe. ‘Ik loop niet met een verzopen waterkieken naar huis, remember!’ riep ik snel en zag hem achteruitkijken, waarop hij afremde en me bijna meelijwekkend aankeek. Al snel grijnsde hij weer toen hij met een zacht drafje recht op me afliep. Ik vervloekte mijn reflexen toen hij zijn armen om me heen sloeg en ik net iets te laat reageerde, waardoor we beiden op de grond ploften en ik net niet volledig op hem belandde. Ik haalde voorzichtig mijn hoofd van zijn borstkas en wilde net naar hem toeleunen en vragen hoe het ging, wanneer Harry precies hetzelfde deed en onze voorhoofden elkaar met een diepe bonk raakten. Hij liet zich met een grimas weer vallen op het gras en wreef met zijn handen over zijn hoofd. ‘God straft meteen, Harry’, grijnsde ik naar de kreunende jongen onder me.

‘Nou straffen zou ik het niet noemen, maar die kopstoot van je voelde ik wel’, mompelde hij en kreunde opnieuw. Ik schudde lachend mijn hoofd en wreef het zand van mijn benen, die naast Harry het grootste deel van de klap hadden opgevangen en daardoor volhingen met bladeren en grassprieten. Harry zat alweer recht en schudde een paar keer met zijn hoofd in een poging zijn kapsel goed te leggen, toen ik naar hem keek en mijn ogen op zijn zij vielen. Er liep een, duidelijk ondiep, maar lang litteken over zijn onderrug dat verschillende keren opnieuw genaaid en opengehaald leek te zijn. Ik gaf het een knikje wanneer Harry opkeek en mijn blik volgde. ‘It’s nothing’, zei hij en probeerde me snel af te wimpelen terwijl hij zich naar achteren boog om zijn weggevlogen shirt te pakken. Voor hij het kon aantrekken, legde ik mijn hand op zijn arm en schudde het hoofd. ‘It’s because of the accident right?’ vroeg ik. Ik wist ondertusen dat Harry degene was die tijdens het auto-ongeluk bij me in de wagen zat waarbij ik de grootste klappen had opgevangen, en was me ervan bewust dat hij zich daar erg schuldig over voelde. De trieste blik in zijn ogen sprak boekdelen, hoewel hij glimlachte en zijn schouders ophaalde. ‘Yeah, but it doesn’t hurt anymore.’ Ik knikte en liet het rusten voor nu, hoewel ik er een punt van maakte hem later te overtuigen dat het gewoon een ongeluk was, niets meer. Met mijn ogen weer op het meertje gericht, genoot ik van de rustige omgevingsgeluiden. Door Harry’s licht verbaasde blik werd ik me bewust van het gelukzalige gevoel in mijn buik en de grote glimlach op mijn gezicht. ‘I remember this Harry’, glimlachte ik schouderophalend en zag zijn uitbundige stemming voorzichtiger worden. ‘What exactly do you remember?’ vroeg hij lipbijtend en keek naar me op. Mijn ogen zochten naar het kleine, met steentjes belegde, parkje verderop aan het meertje en straalden toen ze het vonden en ik het een kort knikje gaf. ‘Daar’, zei ik rustig, ‘was onze eerste kus.’ Zijn blik gleed weer bij het verwilderde plekje vandaan en ving de mijne. Hij glimlachte en knikte. ‘Zijn er misschien nog andere herinneringen hier ergens onder de grond begraven?’ vroeg ik hem met opgetrokken wenkbrauwen toen ik hem wees op de dubbelzinnige van zijn eerdere vraag. Ik zag hem twijfelen en rolde gefrustreerd met mijn ogen. Nu we toch bezig waren, kon hij het beter meteen vertellen. Uiteindelijk leek hij het met me eens te zijn en keek om zich heen toen hij sprak. ‘Nou, we hebben hier best veel tijd doorgebracht’, glimlachte hij en keek me afwachtend aan. Ik glimlachte hem aanmoedigend toe, waarop hij zijn schouders rechtte en weer verderging. ‘Soms kwamen we hier picknicken, meestal zwemmen en zo van die dingen.’ ‘Zo van die dingen?’ vroeg ik en keek hem geamuseerd aan. ‘Okay, mostly we were just making out and stuff.’ ‘And stuff?’ Hij keek me even betrapt aan, maar grijnsde al snel. ‘One time in winter, we went skinnydipping too.’ ‘Wat?’ was mijn snelle reactie alvorens we beiden als malloten begonnen te grijnzen. ‘I mean, both of us, together?’ ‘We had a lot of fun’, knikte hij en glimlachte naar me. Ik glimlachte geforceerd en zuchtte toegeeflijk. ‘Het klinkt wel als mij ja.’ Harry grijnsde toestemmend en trok ondertussen zijn shirt weer aan, en boog zich nadien over zijn sneakers die ik hem aangaf. Terwijl hij zich in zijn schoenen hees, en god die gast had grote voeten, volgde ik zijn bewegingen. ‘Maybe we should make a list or something’, begon ik langzaam, ‘een lijst met dingen die we het afgelopen jaar hebben gedaan.’ Hij keek op en keek me weifelend aan. ‘And then we’ll do them again’, begreep hij al snel waar ik heen wilde. Ik knikte en glimlachte. ‘En als we dan ook meteen eens een lijst maken met dingen die we nog willen doen?’ ‘Ja!’ riep ik tevreden. ‘Ik zal hetzelfde voorstellen aan de anderen.’ Hij knikte voor hij me een korte glimlach schonk en zijn ogen zich voor een moment in de mijne boorden. ‘Maar onze lijst blijft onze lijst, toch?’ zag ik nog net een sprankje onzekerheid in zijn ogen alvorens hij zijn gezicht afwendde en voor zich uitkeek. ‘Sure’, ging ik met hem akkoord en deed hetzelfde.

Reacties: