FanFic.nl

Black Hearts

♥~01

Ik opende mijn ogen en wilde ze direct weer sluiten. Ik wilde gewoon verder slapen, de hele dag lang en mijn ogen sluiten voor de verschrikkelijkheid van deze jaarlijkse dag. De dag van de boete. Vandaag zouden er in elk district een jongen en een meisje worden uitgekozen, om deel te nemen aan de jaarlijkse Hongerspelen, dat op elke televisie in heel Panem live werd uitgezonden. Hoewel wij in de Laag woonden, het armste deel van District 12, konden zelfs wij de hele Hongerspelen bekijken, live op het scherm. Het was vreselijk: tieners van mijn leeftijd slachtten elkaar af, verhongerden, verdronken, droogden uit, werden krankzinnig.. Kortom: stierven. Één voor één. Ik zuchtte diep en dacht kort aan mijn geliefden die zouden kunnen gekozen worden. Mijn oudere broer, Jake Morture. Mijn beste vriend, William Johnson en natuurlijk mijn buurmeisje en soulmate, Jessy Parker. En dan als laatste was ik natuurlijk doodsbang dat ik zélf werd uitgekozen. Ik bedoel, als iemand van mijn geliefden werd uitgekozen, wat dat verschrikkelijker, maar als ik zelf zou moeten deelnemen.. Ik huiverde bij de gedachte alleen al. Sloom draaide ik mijn hoofd naar links en keek op mijn klokje, dat op mijn simpele houten nachtkastje stond hoe laat het was. Zeven uur in de ochtend. Ik moest er sowieso vroeg uit, om te zorgen voor eten. Tien jaar geleden, toen ik zes jaar oud was, hebben twee tieners uit District 12 de Spelen gewonnen. Katniss Everdeen en Peeta Mellark. Katniss was een goede vriendin van mijn oom, Gale. Hij heeft me samen met haar geleerd hoe ik voor eten moest zorgen: door te jagen. In het verboden bosgebied nog wel. Dat was wat ik straks ook moest doen.. Mijn maag legde zichzelf in de knoop bij de gedachte aan ‘’straks’’. Ik wist niet eens zeker of er een straks was. Als ik werd uitgekozen.. Ik werd misselijk bij de gedachte alleen al en besloot maar uit bed te gaan, voordat ik mezelf gek maakte met al mijn gedachtes.

Ik slingerde mijn benen over de rand terwijl ik mijn dekens aan de kant schopte. Ik stond op en keek naar mijn simpele, houten bureau dat links in mijn kamer tegen de muur aan stond. Mijn kamer was klein, zacht blauw geverfd met een laminaten vloer. Laminaat was erg duur, maar oom Gale had het voor ons ingelegd. Aangezien hij en Katniss erg veel geld hadden doordat zij de Spelen had gewonnen en in de Winnaarswijk was komen te wonen, het Gale het me cadeau gegeven voor mijn zestiende verjaardag vorige maand. Ik zuchtte en glimlachte bij het beeld van oom Gale die de voer inlegde. Het was echt één groot feest, omdat hij er niets van bakte. Gelukkig hielp mijn vader hem af en toe mee, als hij eens thuis was. Mijn vader was - net zoals de meeste vaders en mannen hier - een mijnwerker. Hij was niet vaak thuis, omdat hij erg veel moest werken, maar als hij dat wel was, haalde hij het beste uit zijn leven en ons gezin. Voor zover dat mogelijk was door de corruptheid van het Capitool. Meteen voelde ik woede in mijn binnenste omhoog borrelen en ik wist dat ik mijn mond moest houden vandaag over het Capitool, net zoals altijd eigenlijk. Hun vreemde vermogen om erachter te komen dat je hen beledigd was angstaanjagend, nog maar te zwijgen over de straf die je zou krijgen. Een koude rilling liep over mijn rug en ik schoot snel mijn knalrode sloffen in. Daarna ging ik mijn kamer uit en slenterde de saaie, houten trap af richting de woonkamer, waar mijn moeder en vader beiden zaten. Ze zagen er prachtig uit, hoewel ik dat nooit zou kunnen vinden op de dag van de boete. Mijn vader had een zwarte blouse aan, met een donkerblauwe pantalon eronder. Ook had hij zijn zondagsschoenen aan, die zo zwart glommen dat ze gloednieuw leken. Mijn moeder had een saffierblauwe jurk aan dat tot op haar enkels hing, met donkerblauwe hakken eronder.
Haar donkerbruine haar was prachtig opgestoken.
Ik voelde me opeens heel kaal, alleen in mijn rode nachtjapon met knalrode sloffen. ‘’Goedemorgen’’ zeiden mijn beide ouders, terwijl ze me even snel aankeken. De bezorgde en bange blikken op hun gezicht zeiden niet veel goeds. De boete bleef de hele dag in iedereens geheugen staan en niemand kon er ook maar een kwartier niet, niet aan denken. Terwijl ik naar de keuken liep om een beker water te pakken en een stukje oud brood, dacht ik weer aan Jake, William en Jessy. Ik had Jake nog niet gezien, misschien lag hij nog op bed óf hij was het huis al uit, een frisse neus halen op deze verschrikkelijke dag. De knoop in mijn maag werd na het brood nog erger en ik moest moeite te doen het binnen te houden. Ik hoopte vurig dat ik Jessy nog kon spreken vandaag, ik moest haar op zijn minst een stevige omhelzing geven. Stel dat het de laatste ooit is.. Ik voelde mijn ogen prikken en slikte mijn tranen krampachtig weg, iets wat ik in de afgelopen harde jaren had geleerd.

We hadden niet vaak wat te eten, maar als ik wild schoot en het op de markt of in de As ruilde, kwam er soms voor ons een heus feestmaal op tafel. Dat hield in: aardbeien, glazen melk, vlees en wat vers brood. Soms kon ik geen melk krijgen, als mijn geschoten wild bijvoorbeeld aangetast was door de boog die ik gebruikte. Zuchtend liep ik vanuit de keuken terug naar mijn ouders, nadat ik mijn eten op had. Ik ging tegenover ze in de andere bank zitten. Beide banken waren licht geel, wat perfect paste bij de bordeaux rode muren die onze kamer warm en knus deed lijken. Ik keek mijn moeder aan en zag dat er een traan over haar wang liep. ‘’Mama, ik weet niet wat ik aan moet’’ zei ik tegen haar, in de poging haar op te vrolijken. Ze keek op naar me en glimlachte me warm toe. ‘’Ik heb de kleding op je bureaustoel gelegd.’’ Ik keek haar nog even aan, ook al had ze alweer weggekeken en staarde ze nu wat onbeholpen naar haar handen. Met mijn blik zocht in steun bij papa, maar waar hij zojuist had gezeten was nu alleen nog een afdruk van de kont van iemand. Hij was vast Jake aan het wakker maken, dat kon haast niet anders. De boete begon vanmiddag pas, maar je moest veel doen, wilde je een kans maken. Hoewel we ietwat meer geld hadden toen Katniss en Peeta de Spelen hadden gewonnen, schreven we ons altijd in voor extra waardebonnen met graan etc. erin. Ik had alle afgelopen jaren ‘’overleefd’’, net zoals mijn geliefden. God, ik smeek u, laat het alstublieft dit jaar zich herhalen?

Helaas gebeurde het ondenkbare.

Reacties: