FanFic.nl

Writing It Down

chapter 5

Ross zat met zijn hoofd tegen het vliegtuigraampje. Bijna iedereen zou een moord doen voor zijn leven. Hij had een vette bankrekening, uitnodigingen voor alle VIP feesten, hij kon alle meiden krijgen die hij wilde en hij had de beste baan ooit. Maar, bedacht Ross, weeg dat is af tegen de nadelen. Je privéleven is helemaal foetsie, je ziet je familie zo ongeveer nevernooit meer, en dat verhuizen was ook niets voor hem.
'We zetten nu de landing in. Maak alstublieft uw riemen vast.' werd er omgeroepen door de piloot. Ross maakte zijn riem vast en zette zich schrap voor de landing. Hij had nu al een jetlag van hier tot Tokyo. Gelukkig had hij nog een week vrij. Maar in die twee weken moest hij ook zijn huis opnieuw stylen. Misschien moest hij Rydel over laten komen. Zijn zus had altijd al leuke ideeën gehad voor zijn kamer. Ja, hij had zijn familie nodig. Vooral nu. Hij had ze al drie maanden niet meer gezien. En dat terwijl zijn familie zo close was als maar zijn kan. Zonder dat Ross het merkte liepen er tranen over zijn wangen. Zijn familie. Hoe hard had hij zijn familie nu nodig. Alleen maar een knuffel, alleen maar even horen dat hij er wel kwam. Zoals ze altijd hadden gedaan als hij er doorheen zat. En op dit moment zat hij er wel doorheen. BAM. Het vliegtuig stond op de grond. Voordat Ross het wist zat hij al in de taxi, op weg naar Medoclaan 2.

Ross keek om zich heen. Dit huis was perfect! Het was een klein huisje met twee slaapkamers, een rommelkamertje, een badkamer, een zolder, een keuken, een woonkamer en een tuintje. Hij zat op zijn koffer. Dit was alles wat hij had meegenomen. 18,4 kilo om precies te zijn. Meer zou hij hier wel kopen. Ross had al op internet gezocht naar een woonwinkel. Blijkbaar was er hier ergens een ikea in de buurt. Maar daar had hij dus echt Rydel bij nodig. Ross pakte zijn mobiel en scrolde naar de letter r.
'Hee, Rydel.' zei Ross.
'Ross!' riep Rydel uit. 'Rossiepossie! Hoe is het in Nederland, regent het al?' Ross kreeg een brok in zijn keel, alleen maar doordat hij Rydel hoorde praten.
'Nee, de zon schijnt en het is lekker weer. Ik belde eigenlijk om te vragen of je zin hebt om langs te komen. Mijn huis moet worden ingericht en ik denk dat ik daar je hulp bij nodig heb. Ik betaal.' ratelde ik.
'Natuurlijk kom ik langs! We hebben je veel te lang niet gezien, weet je zeker dat je geen bezoekje in die overvolle agenda van je kan zetten?' vroeg Rydel met haar warme stem die Ross zo gemist had. Hij had een supergoede band met zijn hele familie, maar de band tussen hem en Rydel was altijd al het sterkst geweest.
'Je weet het, slecht voor mijn imago.' Ik slikte even in de hoop dat mijn stem weer normaal werd.
'Ach, sorry Ross, ik had er niet over beginnen. Ik zal over leukere dingen praten. Wanneer moet ik op het vliegveld zijn?'
'Als je eventjes wacht, ik boek op dit moment een vlucht voor je. En... Geboekt, morgen vertrekt je vlucht om 10:00 uur. Je land om 18:00 plaatselijke tijd. Is dat goed?'
'Natuurlijk Rossie, dat is geweldig! Dan ga ik nu mijn spullen pakken. Kom jij me ophalen?'
'Natuurlijk kom ik je op halen Ry! Anders ben ik echt een slecht klein broertje.' Ik kon de glimlach van Rydel door de telefoon heen voelen.
'Tot morgen!' zei Rydel.
'Ik zie je morgen Ry.' zei ik voordat ik ophing. De knoop in mijn maag werd een klein beetje kleiner. Ik legde mijn slaapzak op een versleten bank in de woonkamer en viel meteen in slaap.

Reacties: