FanFic.nl

Writing It Down

chapter 7

Dat meisje. Ze had iets. Ze wist dat ze er niet uit zag maar ze deed toch gewoon. Er was iets met haar. Maar Ross wist niet wat. Alsof iemand de tijd had stil gezet en een foto van haar in het hoofd van Ross geprojecteerd. Nee, dat sloeg gewoon nergens op.
'Kom, dan gaan we.' zei Rydel.
'Oke, ik rij.' zei Ross tegen zijn oudere zus.
'Als jij daar blij van wordt.' zei Rydel terwijl ze Ross naar zijn auto volgde. De hele rit vertelde Ryder wat er allemaal was gebeurt op het thuisfront. In de ikea laadde ze ik weet niet hoeveel in de karretjes.
'Alles mocht toch?' zei ze elke keer wanneer ze nog iets pakte wat 'geweldig' of 'prachtig' was.
'Jaja, alles.' antwoordde Ross.
'En, al leuke mensen ontmoet?' Ross beet op zijn lip. Hier wilde Ross het dus niet over hebben en dat wist Ryder. Hij was niet echt goed in nieuwe vrienden maken. Toen hij het meisje vertelde dat ze een keer langs moest komen was het net alsof iemand anders door zijn mond praatte. Het klinkt raar, dat wist Ross zelf ook, maar dit was de enige manier om het te omschrijven.
'Niet echt iemand.' Ross was blij toen Ryder niet doorvroeg.
'Ben je van plan om de taal te leren?' Ryder deed alsof er niks aan de hand was. Daar was Ross blij mee.
'Ik denk het wel. Meneer de manager wil dat ik hier minstens anderhalf jaar woon. Dus dan is het wel handig om de taal te leren ja.' zei Ross.
'In dat geval, succes Ross. Nederlands is blijkbaar niet de makkelijkste taal in de wereld.'
'Ik weet het, ik weet het.' zei Ross. 'Maar ik wil eigenlijk zo snel mogelijk weer naar Amerika terug. Dat blijft toch mijn land.' Ryder moest lachen om die opmerking.
'Als jij je hier eenmaal thuis voelt hebben we 3000 kanonnen nodig om je hier weg te krijgen.'
'Maar dan moet ik me hier eerst thuis voelen.' zuchtte Ross.
'Dat komt wel goed Ross, geloof me maar. Oewh! Die stoel is zo cute! Die hebben we ook nodig!' Ryder rende naar een witte stoel en schreef het artikelnummer op.
'Zo ken ik je weer.' zuchtte Ross, maar hij glimlachte toen hij achter Ryder aanliep.

'Hoe ga je dit allemaal in mijn huis proppen!' vroeg Ross aan Ryder.
'Wacht maar af. Ik kan alles.' zei Ryder mysterieus. En inderdaad, Ryder heeft alles een mooi plaatsje gegeven.
'Wow.' zei Ross toen alles op zijn plaats stond.
'Ik adviseer om de muren nog te verven. Maar dat doe je maar een keertje als ik er niet bij ben.' zei Ryder.
'Dat komt wel goed.' zei Ross terwijl hij op de bank ging zitten.
'Ik ben trouwens helemaal verliefd op het schilderij.' zei Ryder toen ze naar een poster wees waar de Golden Gate Bridge op stond.
'I know. Net zoals de rest van de familie ben je fan van San Francisco.' Ross maakte wat bewegingen met zijn armen terwijl hij dat zei. Daar moest Ryder om lachen.
'Maar Ross, hoe gezellig ik het ook vind. Morgen moet ik alweer terug, anders kom ik in de knoei met mijn werkschema.'
'Dat wist ik al. Je vlucht vertrekt morgen om drie uur in de middag. Ik zou zo snel niet weten hoe laat je thuis land.'
'Ach ja, dat zien we dan vanzelf wel. Maar ik heb gezien dat je een leuk buurmeisje hebt.' Ross werd rood.
'Ik wist het! Je hebt haar al gezien, is het niet? Wat vond je van haar?'
'Ik had gevraagd of ze zin had om een keertje langs te komen.' zei Ross naar waarheid.
'Want natuurlijk heeft ze geen idee wie je bent dus ze durft echt zomaar langs te komen.' zei Ryder sarcastisch.
'Damn it, Ry, daar heb ik helemaal niet aan gedacht!'
'Het zit wel goed hoor Rossie, je hoeft alleen maar een keertje langs te gaan. Misschien wil zij je wel helpen met het schilderen van de muren.'

Reacties: