FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Eighteen part two

Amper een paar uur later zaten ik en Harry naast elkaar op een oncomfortabele bank in een immense tvstudio in hartje Londen, klaar om te worden geïnterviewd door een vrouw wiens naam ik alweer was vergeten toen iemand begon af te tellen en de lichten die het publiek verlichtten uitgingen. Nerveus als ik was, moest ik mezelf bedwingen niet voor het oog van miljoenen mensen te gaan nagelbijten wanneer de presentatrice ons voorstelde aan de kijkers thuis en nadere uitleg gaf bij het nut van dit interview. Ik zuchtte en keek een compleet zorgeloze Harry hulpeloos aan, die op zijn beurt zijn hand om de mijne sloeg en me een zacht kneepje gaf. ‘Welcome Harry, Rosaly’, glimlachte de blonde presentatrice ons met een knikje toe en zette zich in haar eigen sofa. ‘Hi Melody’, begroette Harry haar vriendelijk terwijl ik haar een geforceerd lachje schonk. Melody zette zich in een makkelijkere positie en sloeg haar beiden handen in elkaar alvorens ze haar eerste vraag op ons afvuurde. ‘Jullie hebben ons zelf uitgenodigd voor een gesprek, dus ik veronderstel dat jullie heel wat te vertellen hebben’, ze glimlachte even voor ze verder ging, ‘over -wat ik veronderstel- de hectische periode van de laatste paar weken?’ ‘Dat klopt’, stemde Harry toe. ‘Dus Rosaly, hoe gaat het ermee?’ Haar glimlach week geen moment van haar gezicht af en maakte me zo mogelijk nog zenuwachtiger dan ik al was. Met de warme spots en verschillende camera’s op me gericht, wist ik me totaal geen blijf met mezelf en perste er slechts één klein woordje als antwoord uit. ‘Goed.’ Daar moest ze het dan maar mee doen. ‘Ik kan me veronderstellen dat dit moeilijke tijden voor je zijn. Rosaly en Harry hebben namelijk een auto-ongeluk overleefd, godzijdank, waarbij zij schijnbaar blijvend geheugenverlies heeft opgelopen.’ Ze draaide zich naar de camera en keek serieus voor zich uit, alvorens ik voelde hoe Harry zich recht zette en zijn ene hand uit zijn broekzak haalde, waardoor hij het vrij had om haar belettend toe te wijzen. ‘Volgens mij ben je verkeerd geïnformeerd Melody, Rose’s geheugenverlies is helemaal niet blijvend. Ze heeft gewoon wat tijd nodig.’ Hij zei het rustig en met een grote glimlach, maar ik zag hoe hij de spieren in zijn kaken opspande wanneer ze al hoofdschuddend reageerde. ‘Dat is niet wat haar dokter zei’, knipoogde ze naar de camera, die met een ruk overschakelde op het televisiescherm achter ons, waar Melody en de witte man die ik herkende als mijn dokter, voor het ziekenhuis te zien waren terwijl ze hem enkele vragen stelde. Hij keek voortdurend in de camera en grijnsde breed wanneer hij antwoorde, waaruit ik opmaakte dat die man gewoon aandachtsziek was en bovendien stond te liegen dat hij zwart zag. Nadat het filmpje ten einde was, draaide de presentatrice zich tevreden om en concludeerde: ‘Dit legt allemaal vast een grote druk op jullie relatie.’ Hoewel we hadden verwacht dat het gesprek deze richting zou uitgaan en perfect hadden ingestudeerd wat we zouden zeggen, duurde het even voor Harry zijn keel schraapte en eerlijk antwoord gaf. ‘Dat doet het inderdaad ja.’ Een gedeelde diepe zucht trok mijn aandacht en ik ging in het publiek opzoek naar de eigenaars, maar gaf het al snel op doordat ik amper iemand kon zien zitten en draaide me weer naar mijn gesprekspartners toe. ‘Hoe zit dat precies, meer uitleg graag?’ keek Melody ons beiden nieuwsgierig aan en leunde uitnodigend naar voren. ‘Geen commentaar.’ Harry’s staalharde blik ging dwars door haar en de camera’s heen en richtte zich vervolgens op mij, wachtend op haar volgende vraag. ‘Goed, aangezien jullie gisteren nog hand in hand gepot zijn’, ging ze verder op iets anders en wees naar het grote scherm waarop een foto van mij en Harry wandelend door Londen te zien was, ‘denk ik dat we mogen aannemen dat jullie nog altijd heel gelukkig samen zijn en er samen wel doorheen komen.’ In een snelle reactie schudde ik het hoofd en gaf aarzelend uitleg. ‘Niet precies nee.’ Melody’s wenkbrauwen schoten de hoogte in en ze zat op het puntje van haar stoel toen ze om meer informatie vroeg. ‘We broke up’, antwoordde ik zoals gepland, maar voelde toch hoe Harry’s hand voor een moment verstarde, terwijl hij stralend in de camera’s bleef kijken en geen vin veroerde. Een paar geschrokken en opgeluchte gillen gingen door het publiek. Luid geroezemoes steeg op in de ruimte. Ik zag hoe enkele bewakers ‘sss’-gebaren naar de toeschouwers maakten en gaf Harry een hulpvragend kneepje in zijn hand, maar kreeg geen antwoord terug. Melody draaide zich even naar het publiek toe en glimlachte. Daarna keek ze me vragend aan en voelde ik me haast gedwongen om antwoord te geven, voelde hoe iedereen aan mijn lippen hing. Dit was waarschijnlijk één van de sappigste nieuwtjes die de pers in weken te horen had gekregen, en nu waren ze klaar om er allemaal nota van te nemen en er later hun eigen verhaal bij te verzinnen als ik niet antwoordde. ‘Well eh actually I can’t remember-’ ‘We’re done’, onderbrak Harry me en trok me ruw van de bank, zonder ook maar een moment blijk van zijn echte gevoelens te tonen. Glimlachend zei hij een verbaasde Melody gedag en bedankte haar voor het gesprek, terwijl ik enkel kon toekijken en pas weer kon reageren toen we achter de schermen bij de anderen stonden. ‘Waar sloeg dat op?’

Reacties: