FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twenty-one

‘This is just shit…’ mompelde ik en klikte de openstaande webpagina weer dicht. ‘Sommige dingen die ze schrijven zijn wél waar Rose’, zuchtte Stephanie en nam de computermuis uit mijn handen. Ze schoof haar stoel wat dichter naar me toe en tikte snel iets in op onze zoekmachine, waarbij we werden doorverwezen naar de website van één of ander nationaal persbureau. ‘No rehab for Harry’ was de kop van het artikel dat verscheen. Nieuwsgierig begon ik met lezen.

“…werd kersvers tieneridool Harry Styles (uit de boyband One direction, x-Factor) gespot voor het huis van zijn vriendin Rosaly Shae. Naar verluid niet om te stoeien dit keer, maar om geholpen te worden. Styles werd de voorbije weken meermaals betrapt op het nuttigen van alcoholistische drank in het openbaar, wat illegaal is aangezien zijn jonge leeftijd (17). Een anonieme vriend van het jonge koppel vertelde ons: ‘Rose zou alles doen voor Harry, dus hebben zij en hun familie besloten hem zelf te begeleiden, Harry’s drankprobleem is immers ook nog niet zo ernstig.We hebben er het volste vertrouwen in.’ Geen rehab voor onze dronkaard dus…”�

Hoofdschuddend draaide ik mijn hoofd weg van het scherm en keek Stephanie aan. De rest van het artikel hoefde ik zelfs al niet meer te lezen. ‘Toch wel’, glimlachte ze naar me en gaf me een zachte duw. ‘Volgens mij is het zo trouwens wel genoeg research Rose.’ Ik knikte afwezig en stond op, waarop ik naar de keuken liep en mezelf een glas fruitsap inschonk. Ik dronk langzaam en staarde naar de muur voor me. ‘Ik snap hem wel hoor’, klonk het achter me. ‘En ik had ook niet anders van ‘m verwacht.’ Ik zette het glas neer en draaide me om, leunde tegen het aanrecht aan. ‘Hij is gewoon zo… intens’, hakkelde ik na een diepe zucht en keek op naar mijn beste vriendin. ‘Ietsje té voor jou nu hé.’ Leunend tegen de deurpost en met haar armen over elkaar gekruisd, schonk ze me een warme glimlach. Ik knikte en liep naar haar toe, waar ze me in een stevige omhelzing trok en me door elkaar schudde. ‘Maar geef toe, ’t is wel een stuk’, mompelde ze in mijn oor.

‘Wie?’ Ik proestte het haast uit en gaf haar snel een duw in Niall’s richting, waarop ze hem een onschuldige glimlach gaf en achter haar rug haar middelvinger naar me opstak. ‘Jij natuurlijk’, antwoorde ze en gaf haar vriendje een snelle zoen. Grijnzend trok hij haar tegen zich aan, alvorens hij naar me opkeek en me een vragende blik zond. Lachend schudde ik het hoofd en beet op mijn lip. ‘Zijn we weg dan?’ redde Stephanie me meteen en trok Niall al mee uit de keuken voor iemand antwoord kon geven. We maakten ons snel klaar en moesten uiteindelijk nog zo’n kwartier op Niall wachten (“Want zonder eten ga je dood”�) voor ik de deur achter me sloot en Stephanie naar de garage volgde. Gelukkig verzamelde de fotografen zich dit keer langs de overkant het gebouw, waardoor we zonder kleerscheuren de parking konden afrijden en Niall ons de straat uit loodste. ‘Danielle is echt een schat, en trouwens een heel goede vriendin van je”�, keek Stephanie achterom en glimlachte me toe. Ik knikte toestemmend, waarop ze zich weer omdraaide en de radio een volume hoger draaide. Afwezig staarde ik uit het raam en zag de drukke straten van mijn geboortestad langs me voorbij flitsen, een van de weinige dingen die ik zonder enige moeite nog steeds herkende.

Reacties: