FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twenty-four

Een uurtje nadat iedereen was gaan slapen, zaten ik en de andere twee meiden voor mijn tent de hoofden te breken over iets wat voor ons geweldig grappig, en voor de jongens ongelooflijk gíªnant zou gaan zijn. ‘Dus morgenochtend voor de jongens wakker zijn, wat waarschijnlijk niet 9 is, komen we hier weer samen met hun kleding en gaan we ze in de kofferbak van Niall’s auto gooien, right?’ vatte Danielle alles even samen. Stephanie knikte. ‘Jap, ik neem z’n autosleutels wel’, keek ze glimlachend op en liet haar blik langs de tenten achter ons glijden. ‘Deal, this is going to be great girls’, zei ik en stak mijn beiden handen omhoog voor een high five. Nadat ze deze beiden beantwoord hadden, geeuwde Stephanie uitbundig en glimlachte. ‘Ik ben weg, slaap zacht’, mompelde ze met een kort knikje en verdween even later weer in de tent die ze met Niall deelde. ‘Succes dan maar.’ Glimlachend fluisterde ik Danielle hetzelfde toe en droop na een korte omhelzing eveneens weer af naar mijn eigen nachtverblijf, waar ik een zwaar snurkende Louis in feutushouding aantrof. Arme zayn, dacht ik.

Hou verdomme je kop, dacht ik en duwde mijn hoofd in mijn kussen in een tevergeefse poging om de verschillende geluiden buiten te sluiten. Enkele minuten geleden was mijn slaap verstoord geweest door iets wat leek op gebrul buiten de tent, en nu was ik helemaal klaarwakker. Met een lichte kreun draaide ik mezelf weer op mijn rug en haalde een hand door mijn verwilderde ochtendkapsel. Ik keek op mijn horloge, die half 7 ’s ochtends aangaf en kreunde nogmaals, hoopte dat dit gedoe onze plannen niet in duigen zou laten vallen. Nadat ik mezelf had rechtgezet, draaide ik mijn haar in een snelle paardenstaart en wreef de gemiste slaap uit mijn ogen. ‘What ever it is, it’s going to die’, mompelde ik en hees mezelf rechtop. Met gebogen rug duwde ik wat spulletjes en enkele van Louis’ rondslingerende kledingstukken uit de weg alvorens ik de sluiting van mijn tent openritste en met toegeknepen ogen het binnenkomend zonlicht probeerde te ontwijken. ‘What the fuck is happening here?’ sprak ik met rauwe stem en opende mijn ogen. Recht voor me stonden niemand minder dan Harry Styles en zijn wankelende evenwicht, tegengehouden door Louis’ belettende handen op zijn schouders. Rondom hen hadden een halfslapende Zayn en Stephanie, Niall met een gezicht tot op de grond, en bezorgd kijkende Liam en Danielle zich rond hen verzameld. Ze zeiden geen woord, waren net als ik genoodzaakt toeschouwer te zijn van dit ongewenste gebeuren. ‘So there she is!’ brulde Harry met een blik op mij en wurmde zichzelf uit Louis’ greep, gooide zijn handen in de lucht. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik hem onbegrijpend en keek hem aan. ‘I just came to tell you that I’m-’ ‘Drunk as hell and i’m leaving again now. Bye’, onderbrak Louis hem al snel en gooide hem een vieze blik toe, waarna hij zijn vriend opnieuw bij de schouders greep en hem enkele stappen achteruit liet zetten. ‘No, but thanks’, grinnikte Harry met dubbele ondertoon en keek spottend naar hem om. Alles aan hem schreeuwde dat hij niet nuchter was, van de manier waarop hij sprak tot hoe hij zich met moeite staande wist te houden. En dan was er nog dat kleine iets in mij dat, ondanks de plotse onderbreking van mijn nachtrust en het feit dat ik wist dat ik hier hoogstwaarschijnlijk de aanleiding van was, hem het liefst een klap in z’n gezicht wilde geven. Met het idee dat hij dan vast helemaal tegen de vlakte zou gaan, schudde ik het hoofd en draaide me zuchtend weer om. ‘Ga naar huis en slaap je roes uit verdomme’, gebiedde ik Harry en sloot de tent opnieuw achter me zonder hem nog een blik waardig te gunnen. Ik struikelde half over mijn koffer, waardoor ik meer op mijn luchtmatras viel dan ik ging zitten, en kreunde. ‘Just go away please.’ Met mijn handen over mijn beide oren en een enorm schuldig gevoel in mijn maag, duurde het een tijdje voor ik en de rumoer buiten eindelijk weer rustig werden en ik opnieuw in slaap viel.

Reacties: