FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twenty-four part two

Toen ik na een ontspannende geeuw mijn sneakers had aangetrokken en een vest om mezelf heen had geslagen, opende ik mijn tent voor de tweede keer vandaag en liep naar buiten. Met gesloten ogen genoot ik van de stilte, met slechts enkele fluitende vogels als achtergrondmuziek. Ik inhaleerde de frisse ochtendlucht diep en opende mijn ogen opnieuw, wat me zicht gaf op enkele anderen die rond het smeulende kampvuur hadden plaatsgenomen. Ik hoefde niet op te kijken om te weten dat Harry daar één van was, het gebrek aan gepraat was genoeg om dat door te hebben. Het liefst van al had ik me gewoon weer omgedraaid en mezelf de rest van de tijd in mijn tentje verscholen, maar Liam’s bezorgde blikken op me verraaden dat mijn aanwezigheid al opgemerkt was. Met neergeslagen ogen en gebalde vuisten probeerde ik zo traag mogelijk de afstand tussen mij en de anderen te overbruggen, maar belandde uiteindelijk toch bij het punt waar ik ze moest begroeten en keek op. ‘Good morning’, begroette Louis me met een snelle knik en draaide zich daarna weer om naast Harry, die met zijn hoofd in zijn handen naast hem zat. Hij droeg, anders dan de jongens en ik, een jeans en shirt en krabde aan iets wat ik meende te herkennen als een beanie. Gebogen onder Louis en de scherpe ondertoon in zijn stem toen hij tegen hem fluisterde, mompelde Harry soms enkele woorden en negeerde me compleet. Hoofdschuddend vond ik mezelf een lege bierbak die ik omdraaide, waarna ik me naast Liam zette en voor me uitstaarde. ‘Goed geslapen?’ klonk het. ‘Mhuh’, produceerde ik een instemmend geluidje en gaf hem een onschuldige glimlach. ‘Jij?’ Hij knikte en liet zijn blik afdwalen naar wat geloof ik zijn tent was, en keek daarna lipbijtend neer op zijn handen. ‘Just go to her you silly’, glimlachte ik om het idee dat hij Danielle nu al leek te missen. ‘No’, sprak hij me tegen en forceerde een lachje, ‘Ik moet ervoor zorgen dat Louis hem niet levend opeet.’ ‘Just go, if he tries I’ll kill them both okay’, gooide ik eruit alvorens ik beseft wat ik had gezegd en het niet meer terug kon nemen. Ik staarde naar het onplezierige tafereel voor me terwijl Liam me meermaals bedankte en daarna weg liep. ‘You’re making it worse than it is, what were you even thinking?!’, stootte Louis even later brullend uit en keek zijn partner ongelovig aan. Harry keek op en ik volgde zijn bewegingen, waarop zijn blik de mijne ving en de ik blik in zijn ogen in heel mijn lichaam leek te voelen. ‘I’m sorry’, raspte hij zonder nota te nemen van Louis’ vraag. Ik wendde mijn gezicht snel af en sloot mijn ogen, beet op mijn tong in een poging het niet uit te gillen. ‘For god’s sake Harry!’ leek de anders zo vrolijke jongen in de babyblauwe pyjama nu haast te grommen. ‘What Louis, what?!’ hoorde ik Harry’s stem al even snel de hoogte in schieten. ‘I’m sorry, I just told her’, ging hij verder, ‘and I already know I’m an asshole for not knowing what I’m goddamn doing here and goddamn stop yelling my head hurts!’ Er klonk een afkeurend gemompel, gevolgd door wat geschuifel op de grond en daarna een diepe zucht. ‘That’s because you’ve got a fucking hangover’, concludeerde Louis met een ietwat meer bedaarde ondertoon. ‘I know’, was Harry’s hese reactie, waarop ik mezelf weer naar de twee omdraaide en zag hoe Louis zijn hoofd schudde en zich van ons beiden afwendde. ‘Stop hurting her, you’re doing it wrong mate. I’m going for a walk, make up with her before it’s really too late’, zei hij en liet ons zonder een verdere uitleg alleen achter, slechts vergezeld door zijn lichte pyjama en de kinderlijke sloffen die hij droeg.

Geraakt door Louis’ woorden, staarde ik naar mijn handen en realiseerde me dat hij gelijk had. De weinige tijd die ik de voorbije weken met Harry had doorgebracht, was nooit echt comfortabel of rustgevend geweest, eerder ongemakkelijk en ontzettend stresserend. Het kwetste me inderdaad ook op één of andere vreselijk meisjesachtige manier. Met de achterliggende gedachte dat ik heel veel om de jongen voor me hoorde te geven, slikte ik en wist dat dit de laatste keer was dat het zo uit de hand was gelopen. Standvastig besloot ik Harry precies hetzelfde te zeggen als ik naar hem opkeek en hij me voor was. ‘Is he right? Do I hurt you?’ Vastbesloten om deze kans niet te laten mislukken, bleef ik hem in de ogen kijken en knikte. Harry zuchtte, wendde zijn blik af en schudde lipbijtend het hoofd. ‘I’m sorry’, begon hij opnieuw en sloeg zijn handen in elkaar. Ik onderdrukte de neiging hem meteen te onderbreken en bleef hem aankeken, wat hem nerveus leekt te maken zodat hij met enige aarzeling verderging. ‘As I said, I don’t know what I’m doing here’, zei hij met typische hese stem en schraapte zijn keel, ‘but I remember packing my bags, some beer and getting in my car.’ Hij pauseerde een moment en keek me in de ogen voor hij verder ging. ‘Louis vertelde me dat jullie hier zouden zijn en blijkbaar heb ik jullie gevonden dus… het spijt me Rose, ik weet niet wat-’ ‘Waarom was je dronken?’ Het kostte me moeite mijn gezichtspieren onder controle te houden wanneer ik zag dat hij zich door deze vraag ongemakkelijk leek te gaan voelen. Hij hoestte even, trapte enkele steentjes voor zich uit en slikte hoorbaar voordat hij antwoordde: ‘I don’t know I-’ ‘Stop lying Harry, just fucking tell me now’, verloor ik dan uiteindelijk toch het laatste restje kalmte en beet op mijn tanden. ‘That’s what I do when I can’t handle it anymore Rose’, antwoordde hij zacht. Ik keek toe hoe hij zijn ogen neersloeg en slikte. ‘But why Harry, that doesn’t help at all…’, ging ik met hetzelfde volume op hem in. ‘I know.’ ‘What have you been doing for the past three days? I haven’t seen you…’ ‘Going out, drinking. That’s why I couldn’t come here with you guys in first.’ ‘Oh Harry’, mompelde ik zacht en keek met bezorgde ogen in zijn groene kijkers. ‘But I understand now. I’ll slow it down Rose, for real this time. I don’t wanna hurt you anymore. If the only way to keep you close to me is by being only a friend for you now, than so be it’, zei hij met vaste toon en liet mijn hart een slagje overslaan. ‘Harry that’s… that would be great’, glimlachte ik hem voorzichtig toe. ‘But I will be waiting for you. I’ll be there when you remember and I’m going to win you back.’ Hij reageerde vrijwel meteen op mijn waarschuwende blik en snoerde me met enkele handgebaren de mond nog voor ik kon reageren. ‘No, not like I did at first. I promise you to be the best friend I can be again, just like before, and I won’t kiss or hug or even smile at you anymore untill you ask me yourself’, gooide hij er in één adem uit. Ik vond geen woorden om uit te drukken wat dit voor me betekende en dacht dat ik zou gaan huilen wanneer ik dat wel deed, dus knikte en knikte. Ik bleef mijn hoofd langzaam op en neer bewegen tot ik in de verte enkele voetstappen hoorde, en me omdraaide naar Louis die op het perfecte moment weer kwam aangelopen. ‘But i’m going to make you fall in love with me again, that’s for sure’, meende ik nog net uit het gemompel achter me te kunnen verstaan.

Reacties: