FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Twenty-six

‘What the fuck have you guys been doing?’ ‘Not again right…’ ‘Oh my god what a smell.’ ‘Have you gone nuts?’ ‘Is that poop?’ De verschillende blikken die Harry en ik tegemoed liepen waren dubbel zo amusant toen ik me realiseerde dat dit waarschijnlijk precies was hoe ik eerder had gekeken. ‘No seriously, is it poop?’ herhaalde Louis en kneep met een vinger zijn neus dicht terwijl hij naar ons toe kwam lopen. ‘No, it’s mud’, antwoordde Harry hem lachend en maakte aanstalten om hem een vuistje te geven, waarop Louis zo snel als hij kon met een piepend ‘ieeee’-geluid weer op de anderen afrende en ik en Harry helemaal uit ons dak gingen. We stopten even om te kalmeren, een moment waar ik gebruik van maakte en me naar Harry omdraaide. ‘You’re okay’, complimenteerde ik hem en keek naar hem op. Hij bukte zich en kwam naast me staan, en bracht zijn gezicht dichterbij het mijne. Terwijl ik mijn adel inhield en me afvroeg of het wel zo goed was geweest hem op zijn woorden te vertrouwen, verscheen er een grijns op zijn gezicht en zei hij: ‘You too.’ Daarna draaide hij zich weer van me weg en ging me lachend voor naar ons kampeerterrein. ‘That’s so mature Harry’, was Louis weer de eerste om een opmerking te maken. Of beter gezegd de snelste, want niemand scheen zijn of haar commentaar voor zich te kunnen houden. ‘Like you, right’, kaatste ik de bal terug naar Louis en keek toe hoe zijn wenbrauwen de hoogte in schoten. ‘What, are you suddenly madly in love and ready to get a room again or what? Where’s the fighting?’ vroeg hij met een beledigde ondertoon. ‘Just trying to get along’, glimlachte ik en negeerde de verdere bijbedoelingen in zijn zin. ‘You can’t shower here, you know that right?’ mengde ook een bezorgde Danielle zich ertussen. Ik en Harry keken elkaar vervolgens op precies hetzelfde moment aan, en ik vloekte zacht. ‘Dan lijkt het erop dat we even langs huis zullen moeten gaan’, leek Harry echter helemaal geen hinder te ondervinden van haar keiharde conclusie. ‘Then go. First. You smell. Seriously. No offence.’ Niall vertelde zijn beste vriend hakkelend de waarheid en sloeg een arm rond Stephanie, die naast hem zat. ‘He’s right’, knikte ze heftig. ‘But maybe, I mean…’ Ze viel langzaam stil en staarde naar haar schoenen. ‘What babe?’ boog Niall zich naar haar toe en dwong haar met zijn hand onder haar kin om hem aan te kijken. Ze glimlachte even voor ze haar schouders ophaalde en verderging waar ze eerder was gebleven. ‘Maybe we should all just go home.’ Onder de verbaasde en afkeurende blikken die ze daarna uit allerlei richtingen toegeworpen kreeg, zocht ze meteen enkele argumenten bij elkaar. ‘Ik bedoel, we hebben dit al eens gedaan en nouja… ik ben nu al gebroken, laat staan hoe het met Rose gesteld moet zijn.’ Ze gaf me een kort knikje, veel te bezorgd als ze altijd was. Het was overduidelijk dat ze met iemand had gesproken, iemand zoals mijn moeder, eveneens veel te bezorgd. Ik had het al raar gevonden dat ik de afgelopen dagen amper telefoon van haar had gehad, maar me er verder niet al te veel van had aangetrokken door de stress die Harry en mijn geheugen me bezorgden. Door het zien van Stephanies verontschuldigende blik toen ze naar me keek, drong het tot me door dat zij mijn moeder hier hoogstwaarschijnlijk over had aangesproken en dat deze op haar beurt had gezegd dat het geen goed idee was. En mijn beste vriendin kennende, realiseerde ze zich nu pas dat de vrouw die ze al jaren als haar eigen moeder zag, misschien weleens gelijk kon hebben gehad. Ik was vrij zeker dat het incident met Harry van vannacht er ook wel voor iets tussen zat, maar wilde er nu niet over beginnen. Dit was iets wat we eerst samen moesten bespreken. ‘Rose?’ ‘Ja?’ keek ik op naar Liam en glimlachte verontschuldigend. ‘Wat denk jij ervan?’ ‘Nou ik vind dat we moeten blijven, ik heb nergens last van.’ Harry gaf me een zachte duw in mijn zij, waarop ik al lachend reageerde en hem meteen van me afduwde. ‘Behalve hem dan’, vervolgde ik grijnzend.

Reacties: