FanFic.nl

Writing It Down

chapter 12

Ik wist het nu zeker. Terwijl ik naar huis was gefietst had ik het besloten. Ik zou het schrift achter slot en grendel zetten. Ik zou het in mijn kamer houden aangezien het toch altijd naar mij terug kwam. Ik zou het schrift ver weg stoppen. Ergens in mijn bureaulade of zoiets.
'En, hoe was het op school?' vroeg mijn moeder terwijl ik mijn fiets weg zette.
'Helemaal geweldig!' riep ik uit. 'Laurens en Lucas zegt echt, raar. Maar dan op een goede manier. En Anne ook!'
'Dat is fijn Sky. Maar, mis je Marah niet?' ging mijn moeder door. Dat had ze niet moeten doen.
'Ja, ik mis haar. Maar ik weet niet wat ik fout heb gedaan. Ze mag naar mij toe komen. Ik kan best zonder haar.' snauwde ik voordat ik naar boven toe stormde. Ik pakte het schrift van mijn nachtkastje en legde het onder mijn matras. Daar moest het verborgen kunnen blijven.

'Carnaval? Wat is dat?' vroeg Ross nieuwsgierig toen ik hem vroeg of dat hij carnaval met mij, Anne, Laurens en Lucas wilde vieren.
'Weet je niet wat carnaval is? Is dat zo Nederlands dan?' zei ik verbaasd.
'Blijkbaar.' zei Ross terwijl hij zijn schouders ophaalde.
'Nou, dan zal ik het even uitleggen. Met geschiedenis.' Ross kreunde. Ik grijnsde.
'Het is van oorsprong een katholiek feest. Katholieken vierden vroeger carnaval om helemaal los te kunnen gaan voordat ze gingen vasten. Nu is het gewoon een feest waarbij iedereen verkleed feest gaat vieren.' zei ik.
'Die uitleg viel nog wel mee.'
'Ik kan er wel meer over vertellen maar dat onthoud je toch niet.' bromde ik.
'Ach Sky toch. Je overschat me. Maar ik moet dus verkleed gaan?' Ik kreeg weer een glimlach op mijn gezicht.
'Jep, dat is wel de bedoeling.'
'Is het noodzakelijk?'
'Jep.'
'Ga je nog iets anders zeggen dan jep?' vroeg Ross quasi geïrriteerd. Ik zweeg.
'Fijn.' mompelde Ross.
'Rustig maar gekkie, ik zeg heus nog wel iets anders dan jep. Anyway, als wat wil je verkleed gaan? Of huppelen we gewoon naar de winkel om te kijken wat ze hebben.' vroeg ik.
'Ik heb wel zin in huppelen.' zei Ross. Ik grinnikte. Waarschijnlijk wist hij niet wat hij moest kiezen.
'Volg mij maar.' Ik wilde al aanlopen toen Ross me tegen hield.
'Ja, ik ga dus echt niet zo over straat.' Even keek ik hem raar aan. Toen pas besefte ik dat hij alleen een geruite pyjamabroek aanhad. Dat was me nog niet eens opgevallen. Ik begon te lachen.
'Ik snap het. Ga jij je maar omkleden en je zonnebril en al die andere zooi pakken, dan drink ik nog wel wat cola.'
'Gezellig, een stuiterende Sky.' grinnikte Ross. Ik stak mijn tong uit.
'Je weet waar het staat.' zei Ross terwijl hij naar zijn slaapkamer liep. Ik zuchtte even en liep toen naar de keuken. Ik pakte een glas uit een keukenkastje en deed daar wat cola in. Je kon van Ross zeggen wat je wil, maar opgeruimd was hij wel. En hij had altijd voedsel in huis. Daar maakte je me al helemaal blij mee. Na een tijdje kwam Ross beneden met knalrode sneakers.
'Want zo val je inderdaad niet op.' merkte ik sarcastisch op. Nu stak Ross zijn tong uit naar mij. Ik zuchte diep en rolde overdreven met mijn ogen.
'Gaan we nog?' vroeg Ross.
'Oja, natuurlijk, carnaval.' mompelde ik terwijl Ross me de achterdeur uittrok. Waarom de paparazzi zo dom was om alleen bij de voordeur te gaan staan wist ik ook niet. Ik vond het wel fijn, zo kon ik met Ross wegsneaken zonder dat het in de bladen stond. Ik pakte Ross' hand vast en rende naar de carnavalswinkel. Gelukkig was die niet zo ver weg. Ross' hand zorgde voor een warm gevoel in mijn buik. Maar ik negeerde het. Ross en ik zaten vast in de friendzone. Alleen Anne wist dat ik meer gevoelens had voor Ross. Waarschijnlijk wist mijn moeder het ook, maar ze was zo slim om niets te zeggen. Ik zou het toch alleen maar ontkennen. Het was namelijk niet slim om met Ross te daten. Ik bedoel, hij heeft miljoenen fans die me allemaal dood willen hebben zodra we meer dan vrienden worden. Plus, de paparazzi volgt het overal naartoe en als hij iemand ook maar een knipoog geeft wordt er meteen gespeculeerd dat hij vreemd gaat. Dat zou ik niet trekken, dat wist ik nu al. Ik was zo diep in gedachten verzonken dat we de winkel voorbij renden.
'Was het daar niet?' vroeg Ross.
'Shit, je hebt gelijk.'
'Ik heb altijd gelijk.'
'Natuurlijk joh, droom lekker verder.' We staken onze tongen naar elkaar uit en liepen de winkel binnen. Ik ging meteen naar de spullen voor de meiden.
'Let me see, is there something for me?' vroeg ik op een dromerige manier.
'Dat rijmt!' riep Ross uit, terwijl hij deed alsof hij het medicijn voor Aids had gevonden.
'Nee. Je meent het!' zei ik sarcastisch. 'Maar laten we eerst eventjes rondkijken.' zei ik.
'Oke, als jij het zegt.' zei Ross. We liepen even rond en ik pakte allemaal belachelijke pakjes uit de rekken.
'Dat ga ik dus echt niet aantrekken.' zei Ross beslist. Ik trok een pruillipje.
'Dat werkt niet bij mij.' zei Ross triomfantelijk.
'Damn it.' gromde ik.
'Maar misschien kunnen we iets combineren? Als in ik wordt Tarzan en jij Jane?' vroeg Ross. Ik glimlachte.
'Als jij dat goed vind. Ik ben wel benieuwd hoe een dierenhuidje je staat. Maar ik ga niet in een berenvelletje.' zei ik waarschuwend. Ross lachte.
'Dat snap ik!' en hij liep naar de volgende rekken. De glimlach bleef op mijn gezicht staan. Als Ross eens zou weten hoe ik over hem dacht. Ik kon natuurlijk het schrift onder mijn matras vandaan halen.. Nee, dat zou ik niet doen. Dat schrift had al genoeg ellende veroorzaakt.
'Vind je dit iets?' vroeg Ross terwijl hij terugkwam met een of ander pakje waar je alles door kon zien.
'Droom verder.' zei ik lachend. Even later zag ik een batman pak hangen.
'Hé Ross.'
'Hé Sky!' riep Ross tegelijkertijd.
'Ik heb net een batman pak gezien.' zeiden we alweer tegelijkertijd.
'Voor mij? Een batmanpak? Ik dacht dat batman mannelijk was?' vroeg ik toen ik zag wat Ross in zijn handen had.
'Met carnaval kan alles.' zei Ross wijs.
'Je leert snel.'

Reacties: