FanFic.nl

Writing It Down

chapter 14

'Shit man, ik heb geen sleutels mee! Ik kan mijn eigen huis niet binnen!' Ross was de enige die nog niet thuis was, en hij barstte in lachen uit.
'Nee dit is niet leuk! ' riep ik wanhopig.
'Jawel!'
'Nee, dit is verschrikkelijk! De wereld vergaat! Hoe ga ik morgen ooit wakker zijn? Of eigenlijk, vandaag, hoe laat is het? Ik weet het niet.. PANIEK!' riep ik helemaal in paniek.
'Rustig maar, maar eeuhm, waar was je ook al weer van plan om te gaan slapen?'
'Ik was van plan om in mijn bed te gaan slapen en ik heb geen plan b.' zei ik zo mogelijk nog wanhopiger.
'Kom anders bij mij logeren, ik heb een logeerkamer. Dan schrijven we dadelijk een briefje zodat je ouders weten waar je bent. Of je kunt sms'en. Ik zou een briefje schrijven, dat zien ze waarschijnlijk eerder.'
'Kan dat?' Je bent mijn held!' riep ik terwijl ik Ross om zijn hals vloog.
'Letterlijk en figuurlijk.' lachte Ross. Ik bloosde. Oja, natuurlijk. Batmanpakje.
'I get it.' zei ik. Nadat ik een briefje bij mijn eigen brievenbus naar binnen had gegooid liep ik bij Ross naar binnen.
'Ik zal even de logeerkamer klaarmaken.'
'Doe wat je niet laten kan. Ik ben in staat om hier op de grond in slaap te vallen.' zei ik met een enorme geeuw. Om wakker te blijven liep ik naar de keuken en schonk ik een groot glas cola in. Ik dronk het in een keer leeg. Voor de zekerheid gooide ik er nog een glas cola achteraan. Maar aangezien mijn ogen nog steeds dicht dreigden te vallen besloot ik rondjes door de woonkamer te gaan huppelen.
'Wat ben jij aan het doen?' vroeg Ross die zijn hoofd om de muur heen stak.
'Proberen wakker te blijven.' zei ik.
'Wat?'
'Laat maar zitten. Ben je al klaar?'
'Nope, ik heb zonet het bed teruggevonden.'
'Dit meen je niet.'
'Helaas wel.'
'Nouja, moet ik ergens mee helpen?'
'Nee dat hoeft niet. Succes met, tja, rondjes lopen.'
'Dankjewel!' riep ik enthousiast terwijl ik overging op huppelen. Hoofdschuddend ging Ross weer naar boven.
'Twee kleine kleutertjes die.. Wat deden die ook alweer? Never mind. Twee kleine kleutertjes die klommen in een boom. Een viel naar beneden de ander klom omhoog.' Jezus, ik was echt slecht in kinderliedjes onthouden. Misschien moest ik de songtekst maar eens op gaan zoeken. Wacht, dacht ik zonet dat ik de songtekst van twee kleine kleutertjes wilde gaan opzoeken? Mensenkinderen ik moest snel gaan slapen, het ging echt mis met mij. Na een tijdje was ik helemaal uitgeput. Ik liep, alweer, naar de keuken van Ross. In de koelkast vond ik nog een zak chips en een fles cola. Hij zou het vast niet erg vinden als ik die zou lenen. En als hij het erg vond dat zou ik wel nieuw spul kopen. Ik liep naar de woonkamer en zette de televisie aan. Ik zapte meteen naar nickelodeon. Ik weet het, ik ben 16 en ik zou daar niet naar moeten kijken. Maar zeg nou zelf, nickelodeon heeft keileuke programma's! Victorious, Icarly, wingin' it, big time rush en ik weet niet wat allemaal nog meer. Maar zelfs dat allemaal bij elkaar kon me niet wakker houden. Langzaam sloten mijn ogen.
'Ik ben klaar, je kunt gaan slapen!' riep Ross zingend terwijl hij de woonkamer binnen kwam lopen. Toen ik niet reageerde begreep hij dat ik in slaap was gevallen. Ross pakte me op als een klein kind en droeg me heel voorzichtig naar boven. Het werd nog even spannend toen Ross halverwege de trap bijna zijn evenwicht verloor maar uiteindelijk kwamen me levend boven uit. Ross liep de logeerkamer in. Hij hield me met een hand vast terwijl hij met zijn andere hand de dekens weg sloeg. Daarna legde hij me in bed om vervolgens het dekbed weer goed te leggen. Ross streek even met zijn handen door mijn haar en gaf me toen een kus op mijn voorhoofd.
'Sweet dreams my lovely Sky.' fluisterde hij voordat hij op zijn tenen naar zijn eigen bed liep.

Ik hoorde mensen praten.
'Wat fijn dat je haar hebt opgevangen. Het is echt iets voor Sky om haar sleutels te vergeten.' Ik hoorde mijn moeder met Ross praten.
'Ach, het leek me niet meer dan logisch. Ik kon haar moeilijk buiten laten slapen.'
'In ieder geval, bedankt. Ik ga nu weer terug, stuur Sky maar naar huis als je haar zat bent.'
'Dat zal ik doen mevrouw.'
'Noem me maar Desiree, anders voel ik me zo oud.'
'Oke Desiree.'
'Dag.' zeiden Ross en mijn moeder tegelijkertijd. Ik rolde even met mijn ogen om vervolgens om me heen te kijken. Ik moest toegeven, de logeerkamer was mooi ingericht. Naast me zag ik een digitale wekker staan. 15:37. Ik had lang geslapen! Ik stond op en besefte dat ik nog steeds mijn Batmanpakje aan had. Ach joh, het was Ross maar. Die mocht me zo wel zien. Trouwens, hij had me gisteren de hele dag zo gezien. Ik stapte het bed uit en liep naar beneden.
'Did you sleep wel?' vroeg Ross.
'Natuurlijk, ik droomde over jou.' zei ik droog. Ross stak zijn tong uit. Ik stak mijn middelvinger op.
'Wil je een boterham?' vroeg Ross.
'Is goed.' zei ik terwijl ik al naar de keuken toe liep. Ross kennende moest ik het zelf maken.
'Je weet de weg.' zei Ross.
'Ik wist dat je dat ging zeggen.' Ik zag het niet maar ik wist gewoon dat Ross zijn tong naar me uitstak.

Reacties: