FanFic.nl

Writing It Down

chapter 15

'I am gonna get you!' schreeuwde Ross toen er een waterballon tegen zijn raam aan gegooid werd.
'Hoe wist je dat ik het was?' vroeg Sky verbaasd.
'Dat wist ik niet. Nu weet ik het wel.' gromde Ross terwijl hij de tuinslang pakte en die op het open raam van Sky richtte.
'Nee, nee ROSS! Dit meen je niet! Ik moet nu gaan dweilen!' gilde Sky. Ross grinnikte. Sinds carnaval waren er 2 maanden voorbij gegaan. Ross zag Sky als zijn beste maatje, de persoon die ervoor zorgde dat hij zijn familie minder miste.
'Eigen schuld!' riep Ross terwijl Sky haar raam sloot.
'Dan had je die waterballon maar niet moeten gooien.' Sky's mond maakte allemaal bewegingen, maar doordat het raam gesloten was hoorde Ross niet wat ze zei. Sky stak haar vinger in de lucht ten teken dat ze een idee had. Even later ging Ross' huistelefoon af.
'Met Ross Lynch.' zei Ross. Ross hoorde alleen maar de adem van de persoon die belde. Net voordat hij op wilde hangen zei de persoon: 'I am your father.' En dan ook helemaal op zo'n starwars-manier waardoor het best creepy had kunnen zijn. Ross keek even naar de kamer van zijn buurmeisje. Sky was aan het bellen.
'Hai Sky, hoe gaat het?' vroeg hij daarom.
'Hoe wist je dat ik het was?' vroeg Sky voor de tweede keer die dag.
'Dat wist ik niet. Nu weet ik het wel.' zei Ross.
'Ik had het kunnen weten.' Sky zuchtte diep.
'Ach meisje, ben je nu boos?'
'Nee. Ik ben gekwetst.' zei Sky op een zielige manier.
'Moet ome Ross je komen opvrolijken?'
'Jaaaaaa!' riep Sky kinderachtig.
'Dan legt ome Ross nu de telefoon neer zodat hij naar je toe kan komen. Doe niks waarvan je weet dat ik het ook niet zou doen!'
'Nouhou.' zei Sky. 'Ik had net zo'n zin om te gaan douchen!'
'Wil je soms zeggen dat ik nooit douche?'
'Lieve Ross, dat heb ik niet gezegd. Dat maak jij ervan. Tot dadelijk!' En Sky hing op. Even stond Ross met open mond naar de telefoon te staren.
'Hoe doet ze het toch.' zei hij mompelend. Ross stapte in zijn knalrode sneakers en liep de trap op. Hij opende het raam van zijn slaapkamer en zag dat het raam van Sky al weer open stond.
'Jezus, het is hier net een zwembad.' zei Ross terwijl hij zijn sneakers droog probeerde te houden.'
'Niet mijn schuld.' riep Sky vanuit de badkamer.
'Hoe ga ik hier uit komen zonder dat mijn schoenen nat worden?' vroeg Ross zich hardop af.
'Wat maken die schoenen nou uit?'
'Alles! Ze zijn mijn leven!' jammerde Ross. Sky stak haar hoofd even door de deur heen.
'Altijd leuk om te horen dat je wordt vervangen door een paar schoenen.' zei ze, met de nadruk op schoenen.
'Sorry, Skyscraper, maar mijn schoenen zijn mijn baby'tjes.'
'Grrrr. Geen Skyscraper. Dan voel ik me zo groot.' gromde Sky voordat ze haar hoofd weer terug trok.
'Heb ik toestemming om je matras als boot te gebruiken?' riep Ross richting Sky.
'Als ik het jouwe mag hebben.'
'Dan hebben we een deal.'
'Je ruilt gewoon je matras in? En dat alleen maar om je schoenen droog te houden? Lekker slim bezig Ross!' riep Sky met een stem die droop van het sarcasme.
'Ik steek mijn tong uit.'
'Weet ik.' riep Sky. Ross ging op het bureau van Sky staan en gooide haar matras op de grond.
'Vreemd. Waarom zou daar een schrift in liggen?' zei hij hardop. Even later kwam Sky binnen stormen.
'Niet lezen!' riep ze. Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Ross openende meteen het schrift.
'Wat, wat is dit?' vroeg hij toen hij alles gelezen had.
'Ik weet het niet.' antwoordde Sky eerlijk.
'Probeer het uit te leggen.'
'Nee.'
'Sky, mijn naam staat erin. Ik heb het recht om te weten wat het is.'
'Nee.'
'Sky.' zei Ross dreigend.
'Je gelooft me toch niet.'
'Ik geloof je altijd, dat weet je toch?'
'Deze keer niet. En als ik het zeg wordt je boos op me.'
'Ik beloof dat ik niet boos wordt.' Ross zag dat Sky aan het twijfelen was.
'Kom op Sky, ik heb jou ook alles over mijn hele leven verteld.' Dat was de druppel. Aan de ogen van Sky kon Ross zien dat ze alles ging vertellen.
'Ten eerste, het is een klote schrift. Maar ik zal vertellen wat het doet.' Sky haalde diep adem en begon te vertellen.
'Op mijn verjaardag viel er een schrift, dit schrift dus, in de brievenbus. Omdat het mijn verjaardag was mocht ik het hebben. Ik schreef erin dat ik graag twee verjaardagen wilde hebben. Die volgende dag was ik nog een keer jarig. Ik schreef erin dat ik graag een huiswerk vrije dag wilde hebben. De volgende dag had ik huiswerk vrij. Er gebeurden wel wat vervelende dingen. Ik verloor mijn pen en ik struikelde. Niet heel veel bijzonders. Ik wilde uittesten of dat alles wat ik in het schrift schreef echt waar werd. Ik schreef dat jij naar Nederland verhuisde en naast me kwam wonen. Die dag daarna overleed mijn oma. Ik schreef dat ik mijn kamer opnieuw mocht inrichten van mijn ouders. Dat mocht van ze. De volgende dag had ik ruzie met Marah. Geen idee waarom, maar het was zo. Toen pas bedacht ik dat als ik wat in het schrift schreef er iets slechts gebeurde. Het verliezen van mijn pen, het struikelen, mijn oma's dood en de ruzie met Marah. Ik schreef dat ik wilde weten wat er aan de hand was. Toen begonnen alle bladzijdes ineens te wapperen en er stonden woorden op de bladzijdes. Er stond dat het de regels van het schrift waren, als je iets schrijft gebeurt er iets slechts. Je raakt het schrift pas kwijt als het vol is. Dat soort onzin. Ik werd bang en legde het onder mijn matras.' Nu pas haalde Sky adem.
'Dus. Als ik het goed begrijp heb jij ervoor gezorgd dat ik mijn familie moet missen?'

Reacties: