FanFic.nl

Writing It Down

chapter 16

'Wat? Nee! Dat heb ik nooit gewild!' riep ik uit.
'Dat zou ik ook zeggen in jouw situatie. Ik heb het nooit gewild, nee, maar ondertussen heb je niks gedaan om mij gelukkig te maken.'
'Juist wel! Ik probeerde je hier thuis te laten voelen!'
'En dat zou nooit gelukt zijn, dat weet je zelf ook wel. God wat ben ik dom zeg. Ik heb op jouw schouder gehuild omdat ik mijn familie te veel mistte. En nu blijkt dus dat je me dit geflikt hebt. Ik ben weg.' Ross maakte aanstalten om te vertekken.
'Wacht! Ross, wacht. Laat me het uitleggen.'
'Daar is het nu te laat voor.'
'Je had me belooft niet boos te worden!'
'En ik dacht dat wij vrienden waren die geen geheimen voor elkaar hadden. Blijkbaar hebben we het allebei mis.' zei Ross. Hij rende naar beneden, met zijn sneakers door de plassen water die in mijn kamer stonden.
'Ross!' Maar het geluid van mijn stem stierf weg in een leeg huis.
'Ross.' fluisterde ik nog een keer. Maar het had geen zin. Ik had het verkloot, alweer. Waarom had ik het verteld? Of beter gezegd, waarom had ik hem nooit iets eerder verteld! Ik rende naar de woonkamer. Ik wilde niet in de kamer blijven waar ik zo veel lol met Ross had gehad. In het begin had ik gedacht dat ik hem leuk vond, maar dat was over gegaan toen bleek dat we enorm erg in de friend zone zaten. En nu was dat allemaal weg.
'GODVERDOMME!' riep ik terwijl ik me op de bank liet vallen. Na een tijdje hoorde ik dat de postbode langs was geweest. Ik hoorde de brieven op de mat vallen. Ik hees mezelf overeind en verplichtte mezelf om de brieven te lezen. Er was een brief van school bij, waarschijnlijk de uitslag van mijn examen. Want ja, ik had mijn havo-examen gedaan afgelopen maand. Ik had me kapot gestudeerd, en Ross had me daarbij geholpen. Ross. Alleen de gedachte aan hem maakte me al hopeloos. De meeste mensen zouden de brief pas open maken als hun ouders erbij waren. Maar ik was niet in zo'n bui. Zowieso omdat ik wel wist dat ik het gehaald had. Ik opende de brief en inderdaad, ik was geslaagd. Ik was klaar met de middelbare. Ik liep naar de telefoon zodat ik mijn moeder kon bellen. Ik zette een fake stem op toen ik haar hoorde praten. Mama wist dat ik niet vrolijk was, maar ze zei er niks van. Waarschijnlijk zou ze dat vanavond doen.
'He mam! Raad eens wat ik heb?' vroeg ik toen mijn moeder hallo had gezegd.
'Examenresultaat?'
'Jep. Ik ben geslaagd!' riep ik uit.
'Whaaa! Gefeliciteerd! Heb je papa al gebeld?'
'Nee nog niet. En Daniel vertel ik het vanavond wel. Die zit nu waarschijnlijk in de les.' Ja, Daniel was in de vierde blijven zitten en had besloten om na havo ook nog eens vwo te doen. Want meneer wilde ineens heel graag chirurg worden. En daar had je dus een vwo diploma voor nodig. De kans dat ik hem achterna ging was minder dan 0 procent. Ik was blij dat ik eindelijk van school af was.
'Oke meis, ik kom zo snel mogelijk naar huis!'
'Tot later!' riep ik. Nadat mijn moeder had opgehangen belde ik mijn vader. Die reageerde hetzelfde. Precies hetzelfde. Waarschijnlijk had mijn moeder Daniel wel gebeld, want toen Daniel thuis kwam had hij een enorme slagroomtaart in zijn handen.
'Voor de geslaagde zus.' zei hij glimlachend. En heel even vergat ik Ross. De rest van de avond dacht ik niet meer aan hem. Maar ik had ook zoveel om over na te denken. Wat wilde ik gaan doen nu ik klaar was met school. Wanneer ging ik mijn geslaagd-feest houden. Die dingen besprak ik allemaal met mijn ouders. Die avond ging ik om 01:00 uur naar bed. Ik had eerst nog Anne, Laurens en Lucas gebeld. Zij waren ook allemaal geslaagd. We maakten plannen om ons feest samen te geven. Dan zouden we de plaatselijke gymzaal afhuren. Die volgende dag zouden we het bespreken. Maar toen ik in bed lag zag ik het huis van Ross. En meteen voelde ik me weer hopeloos. Dit was al de tweede vriendschap die ik verkloot had. Ik was lekker bezig. En met die gedachte viel ik in slaap.

Reacties: