FanFic.nl

Twisted

Chapter 3: Let The Flames Begin

‘Die meiden hebben wel pit, dat moet je ze nageven,’ merkte Kevin op toen hij en Draco alleen achtergebleven waren in zijn kantoor.
‘Je bedoelt dat ze lastig zijn,’ sprak Draco hem grijnzend tegen, ‘vooral die Fenna.’
‘En daarom dus geheel jouw type,’ merkte Kevin scherp op terwijl hij Draco aandacht op nam. ‘Dat is niet wat ik zei,’ zei Draco met een klein glimlachje om zijn lippen. ‘En doe maar niet zo beschuldigend want ik zag jouw wel naar haar vriendin kijken met een blik die niet geheel kan uitgelegd worden als professor zijnde,’ vervolgde hij daarna terwijl zijn glimlach groter werd.
'Ik ga niet ontkennen dat ik die Kylia niet zou uitvragen,' begon Kevin kalm, 'Was het zo geweest dat ik hier nog op school zat. Helaas zijn relaties tussen leraren en leerlingen verboden, dus zal dat niet gaan.'
'Tenzij niemand anders er wat van weet.' grijnsde Draco nu met een sluwe twinkeling in zijn ogen.
'Oh nee,' zuchtte Kevin, 'Je denkt er toch niet serieus aan om wat met een studente te beginnen?!'
'Die Fenna heeft pit,' ontweek Draco zijn vraag nauwkeurig, 'En ik houd van vrouwen met pit.'
'Ze is 17, je kan haar nog gerust een meisje noemen.' ging Kevin er geïrriteerd tegen in. Draco's grijns werd echter alleen maar beter.
'Ik wil zelfs niet weten wat jij nu denkt.' mompelde Kevin terwijl hij tegen zijn bureau leunde.
'Hoezo?' vroeg Draco nu quasi-onschuldig.
'En trouwens,' ging Kevin onverstoord verder, 'Het is niet omdat jij haar ziet zitten, dat zij hetzelfde over jou denkt.'
Draco keek hem stomverbaasd aan en begon toen weer te grijnzen. ‘Kevin, hoelang ken je me nou al?’
‘O, je wou haar gaan dwingen. Wat een tactiek,’ smaalde Kevin.
‘Dat is niet nodig. Ik gooi gewoon al mijn charmes in de strijd en dan komt het wel goed.’

BAM!
Geschrokken sprongen de twee mannen op toen de deur met een klap openvloog en de twee dames die nog geen uur geleden het kantoortje verlaten hadden, weer naar binnen stormden. Beiden gehuld in een wel erg onthullend nachtjurkje. Kylia was tenminste nog zo slim geweest om haar kamerjas haastig om te slaan, Fenna daarentegen was te druk met schreeuwen.
'DIE ROTZAK HEEFT INGEBROKEN IN ONZE SLAAPZAAL!' tierde ze, 'ALLES LIGT OVERHOOP!'
Kevin en Draco wisselden even een blik van verstandshouding.
'Ehm, ik ga wel even mee kijken,' mompelde Kevin verstrooid, 'Jufvrouw Pandora, als u mij even zou willen vergezellen. Jufvrouw Deïrde kan hier blijven.' Hij ging de brunette achterna maar grijnsde nog even samenzweerderig naar Draco toen hij de deur achter zich dicht trok. Die laatste kon onmogelijk een nog bredere grijns op zijn snoet hebben.

‘Dus, wat is er precies gebeurd?’ vroeg Kevin uiteindelijk terwijl ze eerst een tijdje ongemakkelijk naast elkaar hadden gelopen. Niet dat Kylia daar iets van leek te merken, want die keek alleen maar woest voor zich uit. ‘Die eikel heeft een puinhoop gemaakt van onze kamer! Wat dus inhoudt dat hij heeft ingebroken in onze kamer! Hoe haalt hij het sowieso in zijn hoofd om in te breken in de leerlingenkamer van Griffoendor!’ Kylia bleef abrupt staan toen Kevin zijn vraag had gesteld en begon haar tirade. Ze leek het niet door te hebben dat Kevin geen één woord hoorde van wat ze zei, maar alleen maar stond te staren toen haar kamerjas was opengevallen. ‘En dan haalt hij het nog in ze hoofd om onze kamer overhoop te halen. Alsof hij daar mee weggaat komen! Als er iets weg is dan doe ik hem wat aan!’ Ondertussen was ze alweer verder gelopen maar ze hield haar pas in toen ze bedacht dat een ex-zwadderaar het vast niet leuk vond om te horen dat ze een Zwadderaar iets wilde aan doen. Ze merkte echter dat hij haar alleen maar een beetje zat aan te staren. ‘ZEG!! We hebben het hier wel over misdaad ja!’ riep ze toen verontwaardigd.

Draco zat geïnteresseerd naar Fenna te kijken. Deze stond verveeld tegen de bank aangeleund nadat Kylia en Kevin waren weggegaan. Hoewel ze vol overgave door wilde gaan met haar tirade had Draco haar afgekapt en gezegd dat ze zouden wachten tot professor Noot terug was. Vervolgens was het stil gevallen terwijl Fenna de kamer bestudeerde en Draco op zijn beurt Fenna zat te bestuderen. Nadat Fenna de hele kamer grondig had bekeken wendde ze zich tot Draco. Toen ze zag dat hij haar aan zat te staren kwam er een vragende blik in haar ogen. ‘Is er iets?’ vroeg ze vervolgens voorzichtig.
‘Nee hoor,’ antwoordde Draco terwijl hij nonchalant haar nog een keer bestudeerde en vervolgens naar zijn bureau liep om er wat van af te pakken.

Draco pakte een stapeltje perkament en liep toen ook naar een bank om er nonchalant tegen aan te leunen. Hierbij kwam hij langs Fenna waarmee zijn schouder net langs haar arm ging. Fenna keek verwonderd naar zijn rug maar aangezien Draco niets leek door te hebben zette ze het van zich af.
'Dus, jullie dachten, wij houden de Zwadderich-Griffoendor oorlog gewoon in stand met ze drieën?' vroeg Draco plotseling na een paar minuten stilte. 'Ten eerste heeft dit helemaal niks met onze afdelingen te maken maar het is gewoon zo dat we elkaar niet mogen. En ten tweede is er helemaal niks in stand te houden. Er is altijd rivaliteit tussen Griffoendor en Zwadderich geweest en die zal er ook altijd blijven. Dat heeft er gewoon mee te maken dat ze te verschillend zijn, en dat ze altijd al tegen elkaar zijn. Dus als er iemand hier de schuld moet krijgen van een strijd tussen afdelingen dan zijn dat vroegere generaties, niet onze,' antwoordde Fenna fel. Grijnzend nam Draco de leerlinge voor hem op. Hoewel ze gekalmeerd was sinds Kylia en Kevin weg waren was haar woede weer in alle hevigheid terug.
'Het is moeilijk daar iets tegen in te brengen, gezien mijn schoolcarriére hier, dus voor deze keer laat ik je met dit uitzonderlijk vijandige antwoord gaan,' Draco had nog steeds een lichte grijns op zijn gezicht. Fenna keek hem nog eens aan, besloot niet de gok te nemen op een grote mond, en daarbij nog meer strafwerk, haalde haar schouders op en zuchtte verveeld.

'Dat is... best indrukwekkend,' mompelde Kevin terwijl hij de enorme bende in zich op nam. 'Schandalig natuurlijk maar, indrukwekkend,' herstelde hij zich snel toen hij Kylia verontwaardigd zag kijken.
Nadat Kevin haar had gekalmeerd, wat inhield dat hij uiteindelijk dreigde met strafwerk als ze niet zou stoppen het hele kasteel wakker te schreeuwen, waren ze doorgelopen naar de Griffoendorleerlingenkamer. De twee meiden hadden zeker niet overdreven, en als ex-Zwadderaar kon hij er de humor er wel van inzien. Kylia en Fenna echter niet toen ze hun kamer in één grote puinhoop terugvonden. Niet alleen was alles overhoop gehaald wat ze zelf hadden, Nathan had er ook nog eens voor gezorgd dat ze wat extra troep hadden om op te ruimen.

Een rilling kroop over Fenna's rug en ze kromde onbewust haar schouders omhoog. Het weinig verhullende nachtjurkje dat ze droeg voorzag haar niet echt van veel warmte. Daarbij kwam nog dat ze zich op het gelijkvloers bevonden, waar het overal ijskoud was met uitzondering van de grote zaal.
Draco hield de brunette nauwlettend in het oog. Iets aan haar intrigeerde hem, hij kon er zijn vinger niet precies op wijzen maar ze had iets bijzonders. Het volgende moment beende hij met snelle, korte passen naar haar toe, sloeg zijn mantel af en wikkelde haar erin. Dat zijn hand hierbij langs haar hals gleed ontging noch hem noch Fenna. Haar adem stokte en een moment lang hielden zijn ogen haar blik vast, maar geen van beiden verbrak de stilte.

In de slaapzaal van griffoendor liet Kevin zijn ogen verbaasd doorheen de kamer glijden. Werkelijk geniaal vond hij het, maar dit zou hij uiteraard nooit luidop zeggen als leraar zijnde. De hutkoffers waren tot op de bodem leeggehaald en hun inhoud lag verspreid over de slaapzaal. Rokken, blouses, sokken, schoenen en haaraccessoires dwaalden door de kamer heen alsof er een bom was ontploft. Het beddengoed was van de bedden afgerukt en hing over de bedspijlen heen en als klap op de vuurpijl was de hele kamer volledig bedekt met roet. Hemel, dit was een meesterwerk.
'Hij heeft er wel werk van gemaakt hé.' mompelde hij verbaasd na een moment stilte terwijl hij verward zijn hand door zijn haar liet glijden. Kylia opende haar mond al om hem de volle laag te geven maar Kevin was haar voor en voegde er nog gauw aan toe: 'En uiteraard hoort zoiets niet en zal Nathan hier de gevolgen nog van dragen. Als u mij even terug wil volgen naar mijn kantoortje. Ik geloof dat we voor vannacht een andere slaapplaats moeten vinden voor u en jufvrouw Deïrde.'
Zonder haar antwoord af te wachten begon hij de trap af te benen en ging er maar vanuit dat ze hem wel zou volgen.

'Dank u.' wist Fenna na een pijnlijk lange stilte uit te brengen. Draco keek haar even niet begrijpend aan maar het volgende moment viel zijn oog op zijn mantel die om haar schouders lag en begreep hij waar ze het over had. Hij glimlachte eventjes maar zei niets.

Kylia stond een ogenblik stil voordat ze besefte dat Kevin opeens haast had gekregen, en vertrokken was. Vervolgens snelde ze hem achterna met een vragende blik in haar ogen. ‘Andere slaapplaats?’
‘Ik vind het moeilijk te geloven dat u of jufrouw Deïrdre in die troep willen slapen,’ antwoordde Kevin.
‘Nou, dat klopt. Maar u bent een leraar, laat iemand het opruimen,’ reageerde Kylia. ‘Ik bedoel, praktisch gezien is het voor iedereen makkelijker als we de slaapzaal weer op kunnen,’ zei ze snel toen Kevin haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. ‘Waarom denkt u anders dat we naar professoren toe gingen?’
‘Om te bewijzen dat meneer Andes de onruststoker is op deze school, en daarop volgend hoopte jullie op strafvermindering, anders waren jullie wel naar jullie afdelingshoofd gegaan.’ merkte Kevin op terwijl hij haar streng aankeek.
‘Eh… nou…’ stamelde Kylia, ‘Het was Fenna’s idee hoor!’ zei ze verontwaardigt toen hij zuchtend verder liep. ‘Werkelijk?’ smaalde Kevin.

Opnieuw was er een opvallende stilte in het kantoortje van Draco. Fenna keek dan ook opgelucht op toen de deur opensloeg en Kevin en Kylia binnenkwamen.
'Dat krijgen we nooit schoon voor morgenochtend. Het enige probleem is een andere slaapplaats vinden voor deze 2 dames hier.' viel Kevin meteen met de deur in huis, het ontging hem niet hoe dicht Draco wel niet bij Fenna had gestaan voor hij geschrokken achteruit stapte bij het horen van de deur die opensloeg. 'We zouden naar Lupos kunnen gaan-'
'Absoluut niet!' onderbrak Draco hem onmiddelijk, 'Die geeft ons meteen opdracht om de boel op te ruimen en laat ons niet gaan slapen voor we ermee klaar zijn.'
'Ja nou, weet jij wat beters dan?' vroeg Kevin ongeduldig, 'De ziekenzaal ligt vol. Er heerst een griepepidemie in het kasteel.'
'Jij hebt toch een bank in jou vertrekken?' begon Draco nu nadenkend, Kevin keek hem even wantrouwig aan maar het volgende moment begreep hij waar zijn collega op doelde.
'Ja nou, ik heb maar één bank.' wierp hij er tegenin. Zowel Kylia als Fenna voelden hun monden openvallen, meenden ze dit nu serieus?
'Ik heb er ook één.' reageerde Draco nu met pretlichtjes in zijn ogen.
'Hé! onderbrak Kylia de twee docenten nu, 'Wij gaan echt niet bij jullie op de kamer slapen!'
'Ja, dat is ronduit vreemd.' stemde Fenna met haar in, 'Er moet toch een andere oplossing zijn?'
'Oh die is er wel,' grijnsde Draco nu, 'We gaan gezellig naar het schoolhoofd. Jullie en Andes krijgen een heleboel strafwerk bij en ik en Ke- euhm, meneer Noot hier eindigen met een dweil en emmer in jullie slaapzaal. Waarschijnlijk met meneer Andes erbij. Als gevolg zal meneer Andes heel erg geïrriteerd raken, en dat waarschijnlijk op jullie uitwerken.'
‘Daar heeft hij wel een goed punt, Fen,’ merkte Kylia nadenkend op tegen haar vriendin.
‘Je moet een grapje maken!’ siste Fenna vervolgens in haar oor. ‘Wat is er opeens met jouw haat en wantrouwigheid tegenover Zwadderaars gebeurd!’
‘Ik dacht dat je zei dat ik me daar niks meer van aan mocht trekken,’ Kylia trok verbaasd haar wenkbrauw op, ‘hoe dan ook, ik heb geen zin in nog meer strafwerk naast alles wat we al hebben en ons huiswerk. Wat zou er in hemelsnaam kunnen gebeuren?!’ siste ze vervolgens terug. Fenna dacht terug aan de pijnlijke stiltes van een paar minuten geleden en kon zich een hoop voorstellingen maken bij deze laatste zin. ‘Of is er soms iets wat je me wil vertellen?’ grijnsde Kylia toen ze Fenna nadenkend zag kijken.
‘O, hou je mond toch!’ reageerde deze.

Draco en Kevin keken geamuseerd toe terwijl de twee leerlingen begonnen te discussiëren. ‘Je weet dat als iemand hier achter komt we waarschijnlijk meteen ontslagen worden,’ zuchtte Kevin.
‘Wie zou er nou achter moeten komen?’ grijnsde Draco die Fenna nog eens opnam.
‘Dus, hebben mijn fantastische argumenten je al overtuigd?’ vroeg Kylia na vijf minuten ongeduldig.
‘Nee!’
‘Kom op Fen! Ik ben moe en wil slapen. Het enige wat je hoeft te doen is keurig op die bank blijven liggen, zo’n grote opgave is dat niet!’ siste Kylia.
‘Oké! Het is al goed,’ gaf Fenna toe, waarop ze zich vervolgens omdraaide, ‘we gaan wel moet jullie mee,’ merkte ze vervolgens op tegen de twee leraren.

Draco kon een kleine grijns niet onderdrukken toen Kevin hem even waarschuwend aankeek.
'Mooi dat is dan geregeld. Juffrouw Deïrde kan mij volgen en Juffrouw Pandora kan meegaan met Professor Noot,' in zijn handen wrijvend liep Draco naar de deur van het kantoor. Hij trok deze open en met een handgebaar liet hij de twee leerlingen voor gaan.
Bij de volgende deur waren ze al bij het slaapvertrek van Kevin. Draco en Fenna moesten een gang verder zijn, waardoor de meiden gesplitst werden en terwijl Kylia door de deur liep, liep Fenna ongemakkelijk naast Draco verder.

Kylia keek verbaasd het vertrek rond. Ze was nog nooit op een slaapkamer van een professor geweest, wat natuurlijk niet erg verwonderlijk is, en ze had zich een heel andere voorstelling gemaakt van de kamer. Zo had ze verwacht dat er alleen een bed zou staan, met een badkamertje erbij, maar dit klopte absoluut niet. In het voorste gedeelte stond één banken en twee stoelen, met een boekenkast en een andere gesloten kast tegen de muur. Verder stond er nog een bureau, wat Kylia verbaasde aangezien alle professoren ook al een kantoor hadden. In het achterste gedeelte stond een kingsize bed, met aan beide kanten een kastje, en nog een gesloten kast. Aan de zijkant stond een deur open die een deel van de grote badkamer liet zien. Tenslotte konden de twee gedeeltes gescheiden worden door een schuifmuur die goed verstopt zat tegen de zijkant.
‘Tjeeh, …’ het enige wat Kylia verbaasd kon uitbrengen.
‘Groter dan je dacht zeker. Dat vond ik tenminste toen ik dit voor het eerst zag,’ grijnsde Kevin en terwijl Kylia de banden van de boeken bestudeerde liep Kevin naar één van de gesloten kasten en haalde er een opgerolde deken uit. ‘Bedankt,’ zei Kylia na een korte stilte. ‘Hoewel dit natuurlijk ook uit eigen belang is,’ voegde ze er vervolgens fijntjes aan toe. Kevin trok even verbaasd zijn wenkbrauwen op maar reageerde verder niet.
‘Neem het bed maar,’ zei hij vervolgens toen Kylia haar hand uitstak naar de deken. ‘Ik zal het maar eerlijk zeggen, de bank zit dan wel lekker, hij ligt verschrikkelijk, dus je kunt beter het aanbod aannemen,’ vervolgde hij toen Kylia hem verbaasd aankeek.
‘Dus j- u gaat vrijwillig op die pijnlijke bank liggen, terwijl ik er niet over begonnen ben dat ik het bed wilde,’ begon Kylia achterdochtig.
‘Raar hé, dat een Zwadderaar galant kan zijn,’ merkte Kevin nu op zijn beurt fijntjes op. Kylia’s gezicht verstrakte en ze werd een tint bleker. ‘Heel verwonderlijk,’ zei ze uiteindelijk ijzig en vervolgens rukte ze de deken uit Kevin’s handen.
‘Dus… Juffrouw Pandora, heb je gewoon een hekel aan Dr- professor Malfidus en mij, heeft Nathan dat beeld bepaalt, of heb je al die vooroordelen meegekregen uit je familie?’ ging Kevin onverstoorbaar verder terwijl hij Kylia voorbij liep en de deken vastpakte.
‘Ik weet niet waar u het over heeft,’ antwoordde Kylia uiterst beleefd.
‘O, gewoon iets wat ik heb op heb gevangen in de gangen,’ antwoordde Kevin vaag terwijl hij Kylia nauwlettend in de gaten hield. ‘Er wordt dus geroddeld op Zweinstein?’
‘Verdraai je het onderwerp altijd als je geen antwoord wil geven of als iets te persoonlijk wordt?’
‘Ja.’
Kevin keek Kylia nog steeds oplettend aan, maar ze bleef onverstoorbaar strak terug kijken terwijl ze deken bleef vasthouden. ‘Neem het bed, Kylia,’ zei hij vervolgens rustig.
‘Best.’ Kylia liet de deken los en stapte langs hem heen, richting het bed. Zuchtend schudde Kevin zijn hoofd terwijl hij de deken op de bank gooide. Vervolgens trok hij zijn shirt uit. Hij besloot zijn broek aan te houden, voordat Kylia een rolberoerte zou krijgen en net toen hij wilde gaan liggen begon Kylia te praten. ‘Even ter informatie, mijn familie zat in Zwadderich.’ Vervolgens wilde ze zich omdraaien om hem een geïrriteerde blik te geven maar halverwege, toen ze Kevin in beeld kreeg, besefte ze dat dit geen goed idee was. Terwijl haar ogen over zijn gespierde borstkas gleden voelde ze haar mond droog worden. ‘Dus…’ voegde ze er zwak aan toe terwijl haar stem licht haperde. Tenslotte draaide ze zich snel om, gooide haar ochtendjas uit en stapte het bed in, waarna ze de dekens over haar, ondertussen steeds roder wordende, wangen gooide.
Kevin keek even verwonderd naar het bed en stapte toen grijnzend in zijn eigen, geïmproviseerde, bed, blij dat hij inderdaad zijn spijkerbroek had aangehouden.

Draco en Fenna liepen zwijgend verder nadat Kylia en Kevin in diens vertrekken waren verdwenen. Fenna had nog even een ongeruste blik achterom geworpen maar toen ze Kylia niet hysterisch hoorde gillen ontspande ze weer wat.
“Dus ehm…”� begon Draco in een poging een gesprek op gang te brengen, “Al enig idee wat je na zweinstein wil gaan doen?”�

Fenna voelde haar wenkbrauwen richting haar haarlijn trekken. Wat kon haar dat nou schelen? Ze had nog 10 heerlijke maanden te gaan in de mooiste omgeving die ze ooit gekend had. Sinds ze voor het eerst van zweinstein en toverkunst gehoord had, had ze alleen maar aan de 7 jaar gedacht die ze op zweinstein zou verblijven. Wat daarachter zou komen, daar had ze geen flauw benul van.
“Geen idee,”� biechtte de brunette dan maar verlegen op, “Nog nooit bij stilgestaan eigenlijk.”�
“Als kind ook nooit één of ander droomberoep in gedachten gehad?”� vroeg Draco glimlachend verder. Zijn voetstappen stierven langzaam weg terwijl zijn hand een sleutelbos uit zijn broekzak viste. Hij opende de deur en hield deze galant open voor haar.
Fenna had niet eens doorgehad dat ze al zo’n stuk gestapt hadden. Ze bevonden zich ergens op de 2e verdieping, voor de deur van Draco’s vertrekken. Aarzelend stapte ze naar binnen en liet haar ogen door de kamer heen glijden.

De stenen muren waren verlicht door brandende toortsen en aan het plafond hing een kroonluchter met kaarsen die vrolijk flakkerden. Links tegen de muur spreidde de open haard een warme gloed over de zwartleren fauteuils die er stonden, samen met één lange zitbank. De muur naast de deur was bedekt met een lange rij boekenkasten en rechts van de deur was een muur met nog een deur in. Fenna vermoedde dat deze naar een balkon leidde aangezien ze zich ergens in een uithoek van het kasteel bevonden. Recht voor haar was er nog een deur, die op een kiertje stond.

“Niet specifiek,”� beantwoordde ze Draco’s vraag uiteindelijk, “Ik zei wel eens dat ik dokter wilde worden, maar dat lijkt me een veel te zware opleiding.”�
“Volgens mij zou je juist geknipt zijn voor de stages bij sint hollisto’s.”� glimlachte Draco, Fenna bestudeerde zeer geïnteresseerd de vloertegels. Hoe ongemakkelijk kon een situatie zijn?
“Ik kijk wel.”� sloot ze het onderwerp voorzichtig af. Draco knikte kort en liep naar de deur die op een kiertje stond. Voetje voor voetje schuifelde Fenna hem achterna.

De slaapkamer waar ze net was binnengewandeld, was te mooi voor woorden. De stenen muren waren verlicht door kandelaars met kaarsen en de vloer was bedekt met een zwart, pluizig tapijt. In het midden van de kamer stond een groot bed en Fenna moest toegeven dat het er zó zacht uitzag dat ze zichzelf ervan moest weerhouden om er niet ineens op te springen.
Rechts was nog een kleine kamer - de badkamer, zonder twijfel - tegen de linkermuur stond een grote kleerkast.

“Ik ga me even omkleden.”� zei Draco vriendelijk terwijl hij naar de kast liep en in een lade begon te rommelen. Hij droeg praktisch nooit een pyjama - tenzij het vroor - maar het leek hem verstandiger om dit keer niet met alleen een boxershort aan in bed te kruipen. Hij trok de deur van de badkamer achter zich dicht en trok zijn gewaad uit. Net toen hij in zijn pyjamabroek gestapt was tikte er een uil op het kleine badkamerraampje.
Fronsend liet hij het diertje binnen en trok de rol perkament van zijn poot.


Denk erom dat ze minderjarig is, en bovendien nog eens een studente van je ook!


Hij had geen afzender nodig om te weten waar deze brief vandaan kwam. Kevin haalde zich echt de vreemdste dingen in zijn hoofd. Dacht hij nou serieus dat hij zomaar even op één van zijn studentes zou gaan springen? Dat wilde niet zeggen dat hij niet wilde, maar niet genoeg om er zijn baan en reputatie voor op het spel te zetten. Hoofdschuddend stapte hij naar de deur en opende deze zachtjes.

Fenna, die niet wist wat ze moest doen in de tussentijd dat Draco weg was, was maar rondgaan kijken en had de foto’s ontdekt die stonden uitgestald. Toen Draco weer zachtjes binnenkwam vond hij dat haar best even kon observeren. De nachtjapon die ze aan had was werkelijk te sexy voor woorden. “Mmm, misschien had Kevin toch een punt met zijn waarschuwing,”� dacht Draco hoofdschuddend, een kleine grijns onderdrukkend. ‘Is het interessant?’ vroeg hij vervolgens, om zijn aanwezigheid kenbaar te maken. Betrapt keek Fenna om. ‘Eh… Ja. Leuke foto’s,’ voegde ze er toen ongemakkelijk aan toe terwijl ze één van de lijstjes terugzette. Draco zag dat er een foto in zat van hem en Kevin toen ze in hun zevende jaar zaten. ‘Bedankt. Daar is de bank, ik zal even een deken voor je pakken. Of je kan bij mij in bed kruipen, ook geen probleem,’ reageerde Draco nonchalant. Fenna keek zo verbouwereerd dat hij moeite moest doen om niet in lachen uit te barsten. ‘Dat was een grap, dus je kunt wel weer doorgaan met ademhalen.’ Draco besloot Fenna uit haar lijden te verlossen toen het stil bleef en ze hem geschokt aan bleef staren.
‘Eh… Juist. Dat wist ik wel, ik was alleen even…’ Fenna’s stem stierf weg toen ze zag dat Draco naar de kast liep om er een deken uit te halen.
“Alsjeblieft,”� hij duwde de deken in haar handen en Fenna greep met amper genoeg kracht in haar handen de stof vast.
“Dank u.”� mompelde ze, niet wetend hoe zichzelf een houding te geven. Draco liet aarzelend de deken los maar bleef voor haar staan, zijn ogen rijkelijk de kost gevend. Hij begon onderaan bij haar voeten, die verhuld gingen in witte, pluizige pantoffels. Haar slanke, gladde benen hadden een licht gebruinde tint net zoals de rest van haar lichaam. Net te vroeg ontdekten zijn ogen het witte - maagdelijk wit, zou zij nog…? Draco! NEEN! - zijde dat elegant over haar intieme delen gedrapeerd was. Haar heupen staken zachtjes af in de stof en naarmate hij zijn blik hoger richtte, ontdekte hij meer vrouwelijke vormen. Met enige moeite wist hij zijn blik van haar borsten weg te scheuren en bereikte uiteindelijk haar gezicht. Lange, bruine haren hingen in speelse krullen langs haar zacht blozende wangen. De pupillen in haar hazelbruine ogen hadden zich verwijd en ze keek hem vragend aan terwijl hij zijn blik uiteindelijk afwendde.
“Weet je, die zetel ligt niet echt goed. Misschien kan je beter mee in bed komen liggen.”� Wist Draco ademloos uit te brengen. Fenna’s adem stokte en algauw voegde hij eraan toe: “Niet IN bed! Ik bedoel. Ik lig wel bovenop het deken, dan kan jij er onder. Dan lig je niet echt… Bij mij.”�
Niet dat hij dat erg zou vinden, maar het leek hem beter om dat niet hardop te zeggen.
Fenna wierp een twijfelende blik op de bank die er inderdaad niet echt comfortabel uit zag.
“Je hoeft niet bang te zijn, Fenna.”� Fluisterde Draco zacht terwijl hij nog dichter naar haar toe stapte. Zijn adem streek nu vast en zeker over haar voorhoofd, “Ik doe je heus niets.”�
“Dat is het niet,”� onderbrak ze hem vlug. Draco’s wenkbrauwen maakten bijna contact met zijn haarlijn. Dus ze vond het niet erg als hij wél iets deed? Nou, ook goed.
“Het is gewoon… Vreemd. U bent mijn leraar.”� voegde ze er onwennig aan toe.

Kylia draaide zich voor de zoveelste keer om op haar rug en staarde naar het plafond. Hoe werd ze geacht vredig verder te slapen terwijl ze in de kamer, sterker nog, in het bed lag van haar leraar! Ze kon zich inmiddels niet meer herinneren waarom dit nou zo’n goed idee was, en waarom ze Fenna nog wel had overgehaald om hier mee door te gaan. Kylia durfde er heel wat om te verwedden dat Fenna ook niet sliep. Trouwens, ze betwijfelde het ook sterk dat Kevin al sliep. Er was geen sprake van een rustige ademhaling die er normaal op wees dat iemand sliep, daarentegen hoorde ze wel af en toe een flinke stomp tegen de bank, die haar deed vermoeden dat de bank werkelijk zo slecht lag als Kevin al had beweerd. Als ze heel eerlijk was had de reden met haar slaapgebrek misschien meer te maken met het feit dat een halfnaakte Kevin op een minimale afstand van haar lag.
Wat? Waar haal ik die onzin nou weer vandaan? Gefrustreerd haalde Kylia haar hand door haar haren. Dus hij heeft wat spieren, big deal! Natuurlijk ligt het gewoon aan de slaapplaats. Ze kon zich beter bezig houden met belangrijkere dingen dan hoe haar leraar eruit zag, zoals slapen. Of een geschikt wraakplan op Nathan verzinnen als dat niet lukte.

Toen Fenna de volgende ochtend wakker werd, duurde het even vooraleer ze zich de gebeurtenissen van de vorige avond herinnerde. Met een ruk draaide ze zich om, en ontdekte een lege andere kant van het bed. Waar was professor Malfidus naartoe? En hoe laat was het? Ze had helemaal geen kleren bij zich en als mensen haar zo door de gangen zouden zien lopen, dan gingen er vragen gesteld worden.

Het flauwe ochtendlicht dat door het raam scheen, verraadde het vroege uur. Waarom was haar leerkracht zo vroeg opgestaan? Ze legde aarzelend een hand op de andere kant van het bed. Koud. Hij was dus in ieder geval al lang op.
Fenna sloeg het laken van zich af en stapte uit het bed. Ze had gelijk gekregen toen ze het er gisterenavond zo comfortabel vond uitzien, ze had heerlijk geslapen. Haar voeten schoven in haar slippers en nadat ze tot de conclusie was gekomen dat Draco zich niet meer in zijn vertrekken bevond, begon ze aan de wandeling naar haar eigen slaapzaal. Met een beetje geluk kon ze nog een outfit redden om vandaag aan te trekken.

Ze kwam gelukkig niemand tegen op de gangen, wat ook betekende dat het nog niet zo heel laat was, anders zouden er al wel klasgenoten op weg geweest zijn richting het ontbijt. Ook de leerlingenkamer was nog verlaten, terwijl er vanuit de slaapzaal gerommel klonk.
Op de tippen van haar tenen sloop Fenna de trap op, hopend dat het niet Nathan was die teruggekomen was naar de plek van het misdrijf. Haar toverstok lag namelijk ergens boven tussen de troep, en ze betwijfelde of ze een rondje knokken tegenover een jongen zou kunnen winnen.

Het was echter niet Nathan, maar professor Malfidus die zich in de slaapzaal bevond. Een kraaknette slaapzaal, zelfs. Hij had zich deels omgedraaid toen ze de deur openduwde maar toen hij tot de ontdekking kwam dat zij het was, zwaaide hij nog een laatste keer met zijn toverstok richting een hoek in de slaapzaal.
“Ziezo, alles bevindt zich weer waar het hoort.”� glimlachte hij vervolgens, zich nu wel helemaal omdraaiend, “Ik spreek straks een hartig woordje met meneer Andes en verwacht dat u en jufvrouw Pandora contact met hem mijden. Een fijne voormiddag nog.”�
En met die woorden beende hij haastig langs haar heen, voor ze de kans kreeg te reageren. Met snelle passen liep hij de trap af, de leerlingenkamer door en het portretgat door. Het zou hem deugd doen om weer in zijn kamer te zijn, alleen.

Eens weer in zijn vertrekken leunde Draco met een diepe zucht tegen de deur waardoor deze weer dicht viel. Hij had niet geslapen vannacht, helemaal niets. Muisstil had hij gelegen en gekeken, hoe Fenna sliep. Hoe ze draaide in haar slaap. Hoe haar bruine krullen over het kussen gespreid lagen. Hoe haar mond lichtjes open hing als ze op haar rug lag en hoe haar borstkas ritmisch op en neer ging bij elke ademhaling. Damn!

Hij snelwandelde naar de badkamer, gooide zijn kleren uit en draaide de douchekraan open alvorens er onder te springen. Vrijwel meteen bij het eerste contact met het water, draaide hij de knop meer naar rechts voor kouder water. Het deed hem goed en hij greep opgelucht naar de fles shampoo. Toen hij uiteindelijk onder de douchestraal uit kwam, stond het water bijna op de koudste stand. Mooi, de douche had geholpen. Waar was hij toch mee bezig? Hij ging zich als volwassen man het hoofd toch niet op hol laten brengen door een tienermeisje? Hoofdschuddend gooide hij zijn handdoek in de wasmand en kleedde zich weer aan. Hij veegde wat gel door zijn inmiddels droge haren en keek in de spiegel. Twee verbijsterde, verwarde grijze ogen staarden terug. Alles was prima, het was gewoon een bevlieging. Elke man zou gek geworden zijn als er een vrouw, ongeacht van welke leeftijd, in zulk een néglige voor hem had gestaan. In zijn bed had gelegen. Ja, dat was gewoon het probleem geweest. Zelfs Patty Park zou hem opgewonden hebben in zo’n jurkje, besloot hij in gedachten.
Toen Draco weer terug de kamer inliep, viel zijn oog op het opengeslagen beddengoed. Met stomheid geslagen bleef hij staan en staarde naar het bed tot zijn spieren langzaamaan ontdooiden. Hij schuifelde als bezeten naar het bed en ging op de rand zitten, terwijl zijn handen het hoofdkussen vastgrepen. Trillend bracht hij het dichter naar zijn gezicht en rook eraan. Vanille. Fenna rook naar vanille.

Reacties: