Hoofdcategorieën
Home » Overige » Writing It Down » chapter 18
Writing It Down
chapter 18
Papa, mama en Daniel. Het spijt me, maar ik kan niet meer in Nederland blijven. Het voelt gewoon niet goed. Ik vertrek dadelijk naar het vliegveld en neem het eerste mogelijke vliegtuig naar Ierland. Ga alsjeblieft niet naar me op zoek. Ik wil mezelf weer vinden. Ik wil weer worden zoals ik was, een meisje dat zich van niemand iets aantrok. Ik houd contact. Jullie komen er wel achter hoe ik dat doe. Ik hou van jullie. Heel erg veel.
Sky
Ik legde het briefje op de tafel. Er drupte een traan op het briefje. Een paar letters liepen uit, maar het briefje was nog steeds leesbaar. Ik hing mijn rugzak om mijn schouders. Dat was alles wat ik meenam. Ik had al het geld dat ik op de bank had staan opgenomen. Ik had op internet een logeeradres gevonden. Een kamer bij een vrouwtje dat graag gezelschap wilde hebben. Sinds haar man overleden was voelde ze zich zo alleen. Ik kon bij haar een kamer voor een lage prijs huren. Als ik haar zou helpen met het huishouden zou ik alleen maar voor de boodschappen hoeven te betalen. Ik kon het dus een poosje uitzingen. Eenmaal in Ierland ging ik wel op zoek naar een baantje. Ik liep het huis uit. Ik keek niet meer om. Dat had ik geleerd van al die zwijmel films. Nooit achterom kijken. Dat maakt het alleen maar moeilijker. Ik stapte de bus in en reed naar het station, om daar in de trein te stappen die me naar schiphol bracht. Gelukkig had ik mijn ipod meegenomen. Zonder mijn ipod zou ik al helemaal dood gaan.
De stem van de piloot vertelde me dat we gingen landen. Zodra ik het vliegtuig uitstapte zette ik mijn mobiel weer aan. Mijn ouders en Daniel hadden me helemaal dood gebeld. Ik moest een nieuwe simkaart hebben. Daar kon Neacht, je spreekt het uit als nyacht, het vrouwtje bij wie ik de kamer zou huren, me wel bij kunnen helpen.
'Hallo, ik ben Neacht, maar dat wist je al.' zei Neacht. Ze was een statig vrouwtje die je liever te vriend widle houden.
'Hallo, ik ben Sky.'
'Mooie naam Sky.'
'Ja, dat vind ik dus wel meevallen. Ik denk er eigenlijk over om mijn naam te laten veranderen. Ik heb een beetje slechte herinneringen aan die naam.'
'Hoezo?'
'Personen die niet meer je vrienden zijn. Ik ben hier om een nieuw begin te maken, en daar hoort ook een nieuwe naam bij.'
'Hou voorlopig nog even je eigen naam aan. Als je er over een tijdje nog zo over denkt help ik je graag, maar ik help pas als je er goed over hebt nagedacht.'
'Dankuwel, dat betekent heel erg veel voor me.' zei ik eerlijk.
'Ach meisje toch, je kan niet ouder zijn dan 18, en dan nu al dit soort beslissingen nemen.' zei het vrouwtje.
'U doet me denken aan mijn oma.' mompelde ik.
'Dat is goed, ja toch?'
'Dat is een enorm compliment. Ze is veel te vroeg gestorven, indirect is het mijn schuld.'
'Ach meisje toch, dat geloof ik niet. Als je er over wil praten ben ik er voor je.'
'Bedankt.'
'Nu wil je vast wel binnen komen. Wil je wat drinken? Ik heb thee, maar ik heb ook cola als je dat lekkerder vind.'
'Ik zou graag cola willen.'
'Doe toch niet zo beleefd, ik ben je oma, weet je nog?' zei Neacht. Ik moest erom lachen. Misschien zou ik me hier weer thuis voelen.
Papa, mama, Daniel,
de vlucht is goed gegaan. Ik leef nog steeds en ben dus niet neergestort. Ik woon bij een enorm aardig vrouwtje. Ik noem geen namen want daarmee zou je me op kunnen sporen en ik wil voorlopig onvindbaar blijven. Ik hoop dat jullie snappen waarom ik dit doe. Als jullie het niet snappen hoop ik toch dat jullie me niet proberen te zoeken. Zoals ik zei houdt ik contact. Via de mail. Je kunt reageren op dit email adres. Dit is een adres dat ik alleen voor Nederland gebruik. Dit is nog een kort mailtje maar als ik iets meemaak zijn jullie de eerste die het horen. Of de tweede. Neacht is eerder.
Love,
Sky
Reacties:
OKEE IK BEN ZO AARDIG EAH
NEE MAAR SERIEUS. GA VERDER F OF OF IK STIUR SIMON COWELL OP JE AFF JAHA. EN NU GA IK MAAR DOUCHEN HAHA LOOOOL X
verderrrrr