FanFic.nl

Writing It Down

chapter 19

Pap, mam, Daniel,
Op het moment gaat het niet helemaal top. Het gaat heel slecht met Neacht. Volgens de doktoren komt ze het ziekenhuis niet meer uit. Dat er zoveel kan gebeuren in twee jaar. Twee jaar geleden heb ik Neacht leren kennen als een persoon die alles aankon. Maar uiteindelijk kan zelfs zij de dood niet aan. En dat brengt me bij de vraag: waarom leven we? We gaan uiteindelijk toch allemaal dood. En het enige wat de mensheid tot nu toe heeft gedaan is de aarde verpesten voor de komende generaties. Het spijt me als ik nou depressief overkom, maar ik weet niet hoe ik verder moet gaan zonder Neacht. Hoor mij nou, ik doe alsof ze al dood is. Wat feitelijk gezien ook zo is omdat ze in coma ligt. Ik typ dit allemaal heel snel, over tien minuutjes ga ik weer naar het ziekenhuis toe. Ik ben daar de afgelopen week vakrr geweest dan ergens anders. Neacht heeft geen familie meer en voordat ze in coma raakte was ze van plan om mij in haar testament te zetten. Het is zo raar, er gebeurt wat met iedereen die ik te dicht bij me laat komen. Misschien moet ik gewoon een mentale muur om me heen bouwen. Dan.kan ik er tenminste niet voor zorgen dat iemand ongelukkig wordt, of dood gaat. Dit klinkt echt heel depressief enzo, maar om eerlijk te zijn voel.ik me ook zo op het moment. Zonder Neacht... Ik heb besloten dat jjllie haar naam mogen weten. Neacht mag niet doodgaan zonder dat jullie weten hoe ze heet. Dus vandaar. Ik wil nog steeds niet dat jullie me komen opzoeken. Ik heb dit al twee keer eerder meegemaakt en persoonlijk vind.ik dat ik me er toen ook doorheen heb geslagen. Dus het komt allemaal wel goed met me. Uiteindelijk. Nu ga ik weer naar het ziekenhuis toe.
Love,
Sky

Ik verzond het mailtje en sloot mijn laptop af. Doordat ik niks aan Neacht had mogen betalen, want ze had het me letterlijk verboden om geld te geven, en dankzij mijn goed verdienende baan als inkoper bij een of ander plaatselijk bedrijf had ik het heel breed. Ik propte snel een nieuw setje kleding in mijn tas. Als ik weer een aantal dagen non stop in het ziekenhuis zou zitten had ik dat wel nodig. Uiteindelijk besloot ik een snelle.douche te nemen om vervolgens ook een tandenborstel en.pyjama in mijn tas te doen. Ik was helemaal voorbereid op het ziekenhuis.

'Nee. Nee! Neacht, blijf bij me! Ik heb je nodig! Je zou me helpen een met een nieuwe naam verzinnen! We zijn together forever alone! Laat me niet alleen achter. Alsjeblieft!' dat laatste was nauwelijks meer dan gefluister. Neacht deed moeizaam haar ogen open.
'Nia. Naar mijn man, Niall.' zei ze. Ze gaf me een glimlach en.sloot haar ogen. Toen hoorde ik een lange piep. Ik drukte op een knop waarmee ik de doktoren kon laten komen. Vanaf dat moment leek alles in slow motion te gaan. Ik zag een legertje artsen binnen komen. Een man wend zich tot mij. Hj zegt van alles maar ik versta er niks van. Ik let gewoon niet op. Omdat ik dat niet wil. Met elke.seconde die voorbij gaat, elke hap lucht dat ik neem.word de dood van Neacht definitiever. Na een kwartiertje lig ik huilend.in de armen van de arts.

Reacties: