FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Thirty part three

‘This better works’, mompelde ik en liet mijn paspoort zien aan de brede, groteske bewakers aan de ingang. ‘Entrez’, maande de kleinste me aan naar binnen te gaan en liet me door, waarop hij achter me iemand anders tegenhield en weer verderging met zijn job. Ik vervolgde mijn weg in de lange donkere gang en het duurde niet lang voor de luide muziek mijn oren bereikte en ik de grote, verlichtte dansruimte in liep. Het kon haast niet drukker zijn dan vanavond. Hoewel ik net binnen was, liepen verschillende nieuwe bezoekers me al voorbij en voegden zich bij de anderen in de reeds overvolle ruimte. Luide, oerherkenbare popnummers knalden door de speakers terwijl verschillende laserstralen en knipperende lichtflitsen enig licht wierpen op de massa aanwezigen. Links van me was er een ellenlange bar die uitmondde in iets wat op een groot podium leek, met daarop een alleenstaande micro en wat instrumenten. Recht voor me zag ik de enthousiaste DJ helemaal opgaan in zijn werk, en leek de toeschouwers die zich naast hem bevonden niet op te merken. Op zijn luisteraars richtte hij zich des te meer, als deze bij de overgang naar een nieuw nummer luid juichden en zich aanpasten aan de nieuwe sfeer die de tent in droop. Bezwete lichamen bewogen zich ongecontroleerd maar synchroon en gaven zich volledig over aan de muziek. Verschillende mensen nipten aan hun drankjes terwijl ze losgingen op de dansvloer, anderen hielden het iets soberder bij de bar. Niet helemaal zeker meer of dit wel zo’n goed idee was, besloot ik dat dat laatste nog het meest bij me paste en liep ik naar de bar. Ik zocht me een leeg krukje uit en wenkte één van de medewerkers. Hij knikte me toe. ‘The strongest you have, but just a bit’, boog ik me voorover naar de jongen en brulde hem mijn bestelling in zijn rechteroor. Als bevestiging dat hij me wel degelijk had begrepen, stak hij zijn duim in de lucht en verdween daarna even om mijn drankje te halen. ‘Et voila mademoiselle’, zette hij het amper enkele tellen later met enorm veel shwung voor me neer. ‘Et í§a coute combien?’ ‘2 euros’, antwoordde hij voor hij zich richtte op de klant die net naast me was komen zitten. Terwijl de barhouder hem bediende, nam ik mijn kleine portefuille uit mijn broekzak en zocht een muntje van twee euro. Het eenmaal gevonden, gooide ik het hem toe en beantwoordde zijn knikje met een glimlach. Daarna nipte ik van mijn drankje en trok een grimas bij het proeven van de wel érg sterke alcoholsmaak die het met zich meebracht. ‘So you’re English?’ klonk het naast me. Om te checken of iemand me aansprak, keek ik mijn beiden kanten uit en spotte de klant van net met zijn blik op mij gericht. Het was een jonge, duidelijk geblondeerde man met kort haar, een T-shirt en een glimlach rond zijn lippen. ‘Yeah’, antwoordde ik hem en nam een nieuwe slok van mijn glas. Verdomme, dat was sterk. ‘And what does a beautiful English girl do in a club in France, all by herself?’ vroeg hij me. ‘Not that much actually.’ We lachten beiden. ‘Jake’, bood hij me zijn hand aan en schudde de mijne. ‘Rosaly’, vertelde ik hem ook mijn naam. ‘So, now for real, what brings you here?’ keek hij naar me op. Ik volgde met mijn wijsvinger de rand van mijn glas en staarde naar de sterke drank erin. ‘No wait, let me guess.’ Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem afwachtend aan. Jake beet op zijn onderlip en keek nadenkend voor zich uit voor hij zei: ‘Your boyfriend left you but you still mis him?’ Hij eindigde zijn voorstel met een vragende toon, waarop ik het hoofd schudde en weer naar mijn glas keek toen ik antwoordde. ‘No boyfriend. Just tired of some things going on at home and well, actually i’m going to study here for the next couple of months.’ ‘What?’ klonk hij oprecht geïnteresseerd. ‘I want to be a psychologist so…’ ‘Ha.’ We dronken beiden van ons drankje, waarna het even stil bleef en Jake zijn stem schraapte. ‘So…eh… if you’re going to be here for a while anyway, then would you like to go out with me sometimes? Somewhere more quiet?’ Ik keek hem verward aan. ‘I mean because this doesn’t really seem to be your thing’, voegde hij er snel aan toe. Zonder te antwoorden, draaide ik mezelf weer naar de bank toe en dronk het laatste restje uit mijn glas. ‘Rose?’ klonk het naast me.

Reacties: