FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

thirty-three part two

Ik zag mijn moeder, Stephanie en een hevig wuivende Niall al op de auto afrennen voor mijn broer hem zelfs nog maar tot stilstand had gebracht en kon een grijns niet onderdrukken. ‘Looks like they’re happy to have you back’, merkte Alex op en zette de wagen langs de stoep. ‘Aren’t you?’ keek ik vragend naar hem. Hij lachte. ‘But of course I am, who else do I need to make fun of?’ Ik stapte grijnzend uit en liet hem alleen achter met de volgeladen wagen terwijl Stephanie me een brede grijns toewierp en zich daarna op me gooide in een stevige omhelzing. 'I missed you soo much that I’ll maybe try to think about that chair and what I’d do with it, if you tell me you’ve got some presents for me’, fluisterde ze in mijn oor en toverde meteen een glimlach op mijn gezicht. ‘I have, plenty of them!’ Lachte ik en bevrijdde me uit haar greep. Enkele meters verder stonden Niall en mijn moeder, die enkele traantjes wegpinkte, waarop Stephanie’s blonde vriend haar bemoedigend een schouderklopje gaf. Blij om hen beiden weer te zien, liep ik naar mijn moeder toe en werd bijna onmiddellijk door haar in eenzelfde, krachtige omhelzing als net getrokken. ‘Missed you too Niall’, antwoordde ik Niall met een high-five nadat ook hij zijn hart had uitgestort. ‘Oh god ik ben zo trots op je schat maar doe dat alsjeblieft nooit meer met dat liegen en ik was zo bezorgd en god!’ Mijn moeder’s stem liep over van opgekropte bezorgdheid terwijl ze mijn gezicht in haar beide handen nam en me aankeek. ‘I promise’, antwoorde ik en glimlachte. Ze snikte nog een laatste keer, nam me opnieuw in haar armen en liet me dan met een diepe zucht eindelijk weer vrij om normaal te ademen. ‘And now tell us everything with a cup of tea, sweety’, glimlachte ze me toe en pakte mijn hand. ‘Coffee’, verbeterde Stephanie haar en deed hetzelfde bij Niall. Mijn moeder schudde lachend het hoofd en haalde haar schouders op. ‘Maybe that’s even better.’ Net toen we ons wilden omdraaien, hoorden we achter ons een luide kreun en keken om. ‘Een beetje hulp misschien?,’ vroeg mijn broer toen hij zijn hoofd uit de koffer stak en ons beledigd aankeek. Hij gooide een koffer uit de auto en verdween weer. ‘You’re strong enough my baby, I’ll keep a beer cold for you for when you’re done!’ riep mijn moeder hem lachend toe, voor we hem mompelend achterlieten en ons naar het huis begaven om ons daarna te goed te doen aan een goed kopje koffie, thee of pintje bier.

Ook Danielle, Liam en Zayn waren nadien nog naar mijn ouderlijke woonst afgezakt om te delen in ons drankgenot en de anekdotes die ik vertelde. Natuurlijk had het niet lang geduurd voor ik de aandacht van me af wist te schudden en de jongens aanmoedigde me enkele wilde tourverhalen te vertellen. Los van alle grappige, beschamende of belachelijke momenten waarover ze me wisten mee te slepen met hun woorden, was het er op neergekomen dat de jongens enkele geweldige maanden achter de rug hadden en hun rust wel konden gebruiken. Verder waren ze geen haar veranderd, afgezien van Zayn’s nieuwe gekleurde haarstukjes dan. Stephanie en Niall waren gelukkig nog altijd even verliefd, net zoals man en vrouw in spe; Liam en Danielle. Nadat ze ook mijn moeder het nieuws hadden verteld, was deze laaiend enthousiast geweest en had meteen voorgesteld voor de catering te zorgen. Met de gedachte dat ze al enkele glaasjes bier te veel had achterover geslagen, had Danielle haar vriendelijk bedankt en lachten we nog steeds na toen ze met een uitgebreide geeuw opstond en naar boven verdween. Ook toen mijn moeder weg was, werd het interessantste onderwerp angstvallig vermeden. Ik wist dat mijn vrienden niet wraakzuchtig waren, dat ze het zouden laten rusten en zich er verder niet mee gingen bemoeien. In tegenstelling tot Louis, die door zijn duidelijke afwezigheid zijn standpunt nogmaals meer dan duidelijk liet blijken. Ik keek niet eens meer op om het feit dat Harry niet was langsgeweest. Het maakte mijn plannen om een gesprek met hem aan te knopen wel moeilijker dan ik dat wilde, nu ik weer wist waar hij en Louis woonden had ik immers nog altijd mijn rijbewijs niet en dus ook geen vevoer. Ik rekende er ook niet op dat Harry me zelf opnieuw zou komen opzoeken, die fase leek sinds enkele maanden voorbij te zijn. ‘Stephanie?’ hield ik mijn beste vriendin tegen voor ze de deur achter zich sloot. ‘Yes?’ draaide ze zich naar me om. Just ask, moedigde ik mezelf inwendig aan. ‘Can you drive me to Harry’s place?’ Ze leek even geschrokken te zijn door mijn plotse en directe vraag, maar herpakte zich snel en knikte. ‘Sure, i mean…sure!’ antwoordde ze en duwde de voordeur wat verder open. Met een dankbare glimlach nam ik mijn jas van de kapstok en griste de huissleutels van de kast, waarna ik de deur achter me sloot en met haar naast me het huis verliet. ‘What are you going to do Rose?’ keek ze naar me op. Ik sloeg mijn ogen neer en staarde naar de grond terwijl ik liep. ‘What I should’ve done way before now’, zei ik zacht en zuchtte. Stephanie antwoordde niet, maar riep slechts “Niall, to Harry’s house”� wanneer we bij de auto kwamen. De rest van de weg keek ik in dankbare stilte door het raam voor me uit en vroeg me af of dit niet mijn domste idee ooit was.

Reacties: