FanFic.nl

Writing It Down

chapter 23

'Ja schat, doe dat nog een keertje maar dan met de tas in je linkerhand. Je linkerhand schat. Links!' Ik zucht overdreven naar Francois, de ontwerper van de modeshow die ik loop. We kennen elkaar al langer dus we weten allebei dat we het niet menen. Francois steekt even zijn tong uit. Na een tijdje dollen doe ik de tas in mijn linkerhand.
'Goed zo schat.' Ik grinnik. Francois is zo gay als maar zijn kan. Echt geniaal gewoon.
'Niet te geloven hè, babe. Dat er zoveel kan veranderen in een jaar?' zegt Francois tegen me.
'Inderdaad. Vorig jaar was ik bezig met zelfmoord plegen.'
'Wat!' Oeps, ik had Francois nog niets verteld.
'Nou, ik had een soort van ruzie gekregen met mijn allerbeste vriendin allertijden. En een jongen die mijn allerbeste vriend was, ja ik voelde meer voor hem, besloot ineens om me te laten zitten. Oke, laten we eerlijk zijn, hij had er alle reden voor maar mijn bff niet. Dat was gewoon ineens: poef. Ik wilde niet meer in Nederland wonen dus verhuisde ik naar Ierland en trok in bij een oud vrouwtje. Toen zij overleed zag ik het niet meer zitten. Een vriendin van me heeft me tegengehouden. Na een week besefte ik pas echt goed wat ik had gedaan. Ik vluchtte voor mijn vriendin, ik schaamde me te erg. Ik werd als model gescout en werd een van de beste modellen in Italië.'
'Wow, dat is nog eens een levensverhaal.' zei Francois.
'En ik heb je zonet de korte versie verteld. Een soort van een samenvatting zeg maar. De lange versie wil je niet horen.'
'Weet je wat, we gaan morgen uit eten. Morgen krijg je vrij van me, dan kun je je klaar maken voor ons dinnertje.' Francois gaf me een dikke knipoog.
'Dan kun je me de lange versie van je levensverhaal vertellen.'
'Deal, maar je mag niet gillend weg rennen als je bang wordt.' zei ik met een dreigend vingertje.
'Dat komt wel goed, ik kan wel tegen enge dingen. En nu weer aan het werk! Tjoptjop!' zei Francois terwijl hij in zijn handen klapte. Ik grinnikte en liep weer even heen en weer.
'Dit gaat nooit werken!' gilde Francois wanhopig. Hij gaf Laila, een ander model, een dikke vette knipoog die ik natuurlijk zag. Laila deed haar best om niet te lachen om mij en Francois.
'Laila, ga anders mee!' riep Francois.
'Maar ik moet..' protesteerde Laila.
'Boeit me niets. Jij gaat mee.' Laila stak haar handen in de lucht ten teken dat ze zich over gaf.
'Oke, rustig maar, ik kom al mee!' Ik gaf mezelf even toestemming om te lachen. Samen met mijn baas en kamergenootje uit eten. Hoe kon het ooit nog beter zijn?

'En toen.' hikte Francois. 'Toen liep ik tegen een glazen deur aan!' We hadden allemaal al een paar wijntjes op.
'Moeten we niet eens gaan?' vroeg Laila, die het nuchterste was.
'Waarom?' vroegen Francois en ik zielig.
'Omdat we morgen een grote modeshow hebben. Daarom.' zei ze terwijl ze haar laatste beetje wijn opdronk.
'Ik haat het als je gelijk hebt.' gromde ik.
'Ik betaal!' gilde Francois. Laila en ik barsten uit van het lachen. Deels omdat we zo zat waren als maar zijn kon en deels omdat Francois er gewoon geniaal uitzag.
'Kom aan meisjes. Laten we eens wat plezier gaan beleven.' gilde Francois door het restaurant. Een paar mensen keken om. Die zagen Laila en mij nu natuurlijk als 2 hoertjes. Ach ja, whatever. Ik zag die mensen toch nooit meer. Dus speelde ik het spelletje mooi mee, net zoals Laila.
'Kom op lieverdje, wij gaan een drukke nacht hebben.' zei ik op een flirtende manier.
'Precies. Jij krijgt een voorkeursbehandeling.' flirtte Laila. En lachend liepen we het restaurant uit.

Reacties: