Hoofdcategorieën
Home » Overige » Writing It Down » chapter 28
Writing It Down
chapter 28
'Dat kan ik niet.' fluisterde Ross toen zijn boosheid gezakt was.
'O, dus nu is dat je smoes? Nadat je me een aantal jaren links hebt laten liggen kun je nu ineens, poef, niet meer zonder me? Ga toch fietsen man, denk je echt dat ik je geloof?' Ross moest lachen om de fietsen opmerking. Dat had hij beter niet kunnen doen.
'O, en nu nog lachen ook?' schreeuwde Sky. Ze was nu witheet van woede.
'Nee, ik vond het gewoon een leuke opmerking.'
'O, dus je vind het leuk als ik de waarheid zeg? Dan zal ik nu de waarheid vertellen. Je bent een watje Ross. Je durft helemaal niets en je valt me echt zwaar tegen. Nu ga ik.' Terwijl Sky dat zei liep ze weg.
'Wat heb ik gedaan?' fluisterde Ross terwijl hij Sky nakeek.
'Wat heb ik gedaan.'
Sky's POV
'En toen zei hij dat hij me niet met rust kon laten. Geloof jij dat nou?' riep ik tegen Laila.
'Het is echt een sukkel, die Ross.' bevestigde Laila. Nadat ik bij Ross was weggelopen had ik aan Laila gevraagd of we konden gaan. Mijn hele avond was verpest.
'Ik haat die gast!' riep ik terwijl ik het kussen van Laila vermoorde.
'Pak je eigen kussen!'
'Nee want dan gaat die kapot!' zei ik. Maar ik stopte wel met het kussen vermoorden. Ineens liepen de tranen over mijn wangen.
'Waarom krijg ik het altijd voor elkaar om mijn leven te verkloten?' vroeg ik aan Laila.
'Je verkloot je leven niet, echt niet. Je bent echt een geweldig persoon en iedereen die dat niet ziet is blind.' zei Laila terwijl ze haar armen om me heen sloeg. Ik huilde haar hele shirt onder.
'Sorry voor je shirt.' snikte ik.
'Dat maakt niet uit joh. Maar misschien moet je het goed maken met Ross, je hebt hem nodig op dit moment. Zeker nu Anne er niet meer is en je je familie al helemaal niet meer wil zien.'
'Ik weet het echt niet meer.' fluisterde ik bijna onhoorbaar.
'Daarom heb je mij, ik weet altijd alles.' zei Laila met een glimlach.
'Damn it, weer een goede grap verspild.' gromde ze toen ik niet moest lachen. Er kwam een klein, zielig lachje om mijn mond.
'Maar ik zal wel even naar Ross gaan, dan praat ik wel met hem voor je. Misschien kan ik iets fiksen.'
'Had ik al gezegd dat ik van je hou?' snikte ik.
'Ja, al heel vaak eigenlijk. Maar daar mag je mooi mee doorgaan hoor, daar krijg ik geen genoeg van.'
'Hahaha.' zei ik droog.
'Nee maar even serieus, ik ga wel naar Ross toe.'
'Ik hou van je.'
'Ik weet het.' grinnikte Laila. In Laila's armen viel ik in slaap.
De volgende morgen werd ik wakker doordat de zon op mijn gezicht scheen. Iemand, waarschijnlijk Laila, had me in bed gelegd. Ik rekte me uit en liep sloom naar de keuken om een boterham te smeren. Ik gooide een half pak hagelslag leeg (ik had een bepaalde hoeveelheid chocola per dag nodig om niet chagrijnig te worden) en liep naar de woonkamer. Daar vond ik een briefje van Laila. Ze was al naar Ross. Ze vond het verschrikkelijk om me zo ellendig te zien en ze wilde het zo snel mogelijk opgelost hebben. Ik glimlachte. Wat moest ik toch zonder Laila?
Ross POV
'Hallo, ken ik je ergens van?' vroeg Ross aan het meisje/vrouw die aan de deur stond. Hij wist nooit of een persoon van het andere geslacht die ongeveer 20 was een vrouw of een meisje was. Hij vond allebei de woorden niet passen. Maar daar ging het nu niet over.
'Jij kent mij niet, maar ik heb genoeg over jou gehoord. Ik ben de huisgenoot van Sky.' Meer had Ross niet nodig. Hij nodigde de vrouw/het meisje meteen uit om binnen te komen.
'Wil je wat drinken?'
'Nee, dankje. Ik wil dit zo snel mogelijk gedaan hebben.;
'Oke, begin dan maar zou ik zeggen.'
'Sky mist je wel degelijk.' Wow, dacht Ross, hoezo met de deur het huis invallen.
Reacties:
IK EIS MEER DRAME, IK HOU VAN DRAMA, MAAR IK DOE ALTIJD TEVEEL DRAMA, DAAAROM ZIJN MIJN EERSTE VERHALEN ZO VERKLOOT XD
DRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMADRAMA
DODO
THE DRAMAQUEEN
gaaaahhh verderr