FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Thirty-seven

Het volgende wat ik zag was hoe Louis uit het niets, zo leek het voor mijn nog ietwat lamme hersens, plaats ruimde voor Harry en deze laatste aarzelend voor de drempel bleef staan. Terwijl zijn ogen schichtig om zich heen schoten, haalde hij een hand door zijn warrige krullen en gleed mijn blik over hem. Dit keer droeg hij meer kleding dan de laatste keer dat ik hem zag, al leek het niet dat hij er echt volledig met z’n hoofd bij was toen hij zijn broek op een serieuze hoogte vastpinde en zijn shirt achterstevoren aantrok. Hij zag er verward uit, en dat was niet alleen aan zijn kleding te zien. Met mijn ogen op het ticketje op zijn borst gericht, slikte ik en kreeg door dat ik staarde. ‘Can I… Can I come in?’ was Harry’s onzekere reactie. ‘Eh, sure.’ Ik voelde me zo mogelijk nog meer wankelen dan eerst toen ik de woonkamer inliep en wachtte tot hij hetzelfde zou doen. ‘Dus eh, wil je wat te drinken?’ vroeg ik, friemelend aan mijn eigen vingers en keek naar hem op. Hij schudde het hoofd en liep naar de sofa toe, waar hij ging zitten en me achter zich alleen liet staan. Voor ik naar hem toeliep, rolde ik uidrukkelijk met mijn ogen in een poging te wensen dat dit niet al te lang zou duren. Ik wilde hem niet in mijn huis, niet omwille van gisteren, en al zeker niet om de totaal onterecht schuldige blik die hij op zijn gezicht droeg. Terwijl ik me voorzichtig voor hem neerzette, keek hij naar me op en leek al net zo weinig controle te hebben over zijn handen als ik over mijn benen toen hij ze eerst door zijn haar haalde, daarna in zijn nek legde en vervolgens dwong zichzelf koest te houden door ze plat op zijn knieën te leggen. Ik probeerde hem gewoon zo veel mogelijk te negeren, misschien zou dat hem ook wel kunnen helpen. ‘Rose, I…’, hij zuchtte en had ondanks mijn zielige pogingen hem ietwat afstandig te benaderen, meteen mijn aandacht. ‘I’m so sorry.’

Ik had gelijk gehad over de schuldige blik rond zijn lippen, die me met elke seconde dat ik er naar keek met meer en meer met afgrijzen vervulde. ‘What?’ vroeg ik hem fronsend, vol ongeloof dat hij degene was die zich excuseerde. ‘I’m sorry’, herhaalde hij, verward dit keer. ‘No- why are you saying sorry?’ Ik begreep het niet. ‘I mean, what?’ vervolgde ik mezelf al even onduidelijk, ‘Jij hoeft je voor niks te excuseren? Serieus Harry, waar slaat dit op?’ Voor het eerst keek ik hem recht in de ogen en zag de snelle pijnflits die erdoor schoot voor hij hoorbaar slikte en antwoordde. ‘I’m sorry for what you saw, or eh, didn’t see. I never-’ Zonder dat ik het volledig besefte, stond ik op en schudde heftig het hoofd, waardoor hij zijn zin afbrak en mijn bewegingen volgde. ‘Shut up, you’re talking shit. You don’t need to feel sorry for anything. I shouldn’t have come to you in the first place. And I-’, ik pauzeerde even voor ik verder ging, ‘I’m sorry about interrupting you and Elisa while eh, well eh, having sex and stuff and… you know what I mean and well because-’ De diepe zucht die ik nam leek mijn twijfels niet weg te nemen, eveneens als Harry’s ziedende blik dat niet deed. ‘I know you love her and you should probably be with her now so please just go now you know I don’t blame you, so don’t feel guilty because I know you do because you just care too much and you’re always too good for everyone and oh please.’ Nadat ik mijn opgekropte gevoelens vrij had gelaten, streek ik zacht weer op de bank neer en keek Harry met gemengde gevoelens aan. Hij reageerde niet, maar staarde ononderbroken naar zijn handen en liet me tergend lang wachten voor hij weer opkeek. ‘Do you really think that’s why I’m here?’ Ik knikte langzaam, waarop hij het hoofd schudde en zuchtte. ‘It’s true, but not-’ ‘I know Harry so-’ ‘No Rose, shut up for a minute.’ Hij onderbrak me met dezelfde zin als ik hem eerder, en keek me plotseling gefrustreerd aan. Verbaasd door de plotse ommeslag van zijn humeur, gebaarde ik hem dat hij verder kon gaan en trok mijn benen naast me op de bank. ‘I didn’t only came over to tell you I’m sorry about yesterday, but also for what I did with the chat a couple months ago and for not greeting you yesterday.’ ‘But it’s still ridicu-’ ‘Rose for God’s sake keep your mouth under control and just let me speak for now, please.’

Reacties: