FanFic.nl

Zilverdraad

Proloog

Ik houd mijn adem in. Een vieze geur dringt door mijn neus heen. Langzaam zet ik een paar stappen verder door de gang. Ondertussen moet ik voorzichtig voelen hoe ver ik ben. Met mijn rechterhand tast ik naar de muur, ik moet straks een bocht maken. Er groeit iets van mos tussen de stenen door, wat nattig aanvoelt. Het geeft me kriebels en de neiging om over te geven, maar in dit soort situaties moet je op je tanden bijten. Ik loop rustig verder door het donker, op weg naar mijn prooi.
Een deur, ik voel de deur. Kalm zoek ik met mijn hand naar de hendel van de deur en druk deze naar beneden. Het zit vrij vast, maar na een keer hard duwen gaat hij eindelijk open. Een muffe lucht komt me tegemoet. Ik adem een paar keer rustig door mijn mond in en uit en breng mijn hand naar mijn broekzak. Lucifers. Kaarzen liggen links van de kamer op de grond, zo heb ik het me herinnerd. Ik heb ze er speciaal neergelegd. Ik hurk neer, pak een kaars en sta weer op. Terwijl ik de kaars tussen mijn benen geklemd heb, steek ik een lucifer aan en zet deze aan het koordje van de kaars. Een klein beetje licht komt ervan af. Maar het is genoeg om de ruimte te kunnen zien.
Ik grijns. Ze zit eindelijk eens stil op de grond. Bange ogen kijken me aan. Langzaam loop ik naar haar toe, ga voor haar op mijn hurken zitten en haal de tape voorzichtig van haar mond. Ze heeft nu al pijn, ik voel het. Dit is nog niet alles.
Ze is blij dat ze wat lucht heeft, ze ademt hevig door haar mond. "Laat me..." krijgt ze er met een piepend stemmetje uit. Ik schud mijn hoofd en plak weer een nieuwe laag tape over haar mond. "Dit zal maar even duren schat," zeg ik zacht en haal mijn rugzak van mijn rug. Ik rits hem open en begin te zoeken. "Sorry dat ik je nog even alleen moest laten, ik was het belangrijkste vergeten," mompel ik en haal een rolletje draad uit mijn tas. Ik zie aan haar ogen dat ze zich afvraagt wat ik ermee zal doen. Waarschijnlijk denkt ze dat ik haar nog meer zal vastbinden, maar die dikke touwen zaten al zo lekker strak om haar polsen. Ik pak een lang eind van het draad en knip het moeizaam door met een klein nagelknippertje die ik ook bij me heb. Vervolgens bind ik het om haar hals heen. Mijn handen trillen, maar dit moet nu gebeuren. Ze piept nog wat en tranen stromen over haar wangen naar beneden. Nu.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.