FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Thirty-eight

Hoewel ik me allesbehalve ontspannen voelde, ervoer ik wel hoe er een zware last van mijn schouders viel en ik opgelucht zuchtte. Ik had het hem verteld, hoewel ik de enige leek te zijn die dat besefte. Harry reageerde niet, keek starend voor zich uit en gaf nog weinig blijk van leven toen ik opstond en naast hem ging zitten. We zaten een tijdje in stilte voor hij zijn houding veranderde en zich naar me toedraaide. We keken elkaar aan en spraken geen woord terwijl ik mijn blik langzaam over zijn gezicht liet gaan. De lippen die anders mijn favoriete glimlach vormden, stonden nu zacht naar beneden gebogen in een trieste grimas. De kuiltjes in zijn wangen leken te verdwijnen in de manier waarop hij zijn kaken telkens opnieuw opspande, iets waarvan ik wist dat het voor hem een manier was om zichzelf rustig te houden. Wat hij dan zo kwaad? Ondanks de staalharde uitdrukking op Harry’s gezicht, verraadden zijn ogen iets helemaal anders. Het was alsof ik in een donker en bodemloos gat viel, van de lichte schittering was geen spoor te bekennen. Het maakte me bang, waarop ik mijn ogen neersloeg en op mijn onderlip beet. ‘Please just say something’, vroeg ik zacht en keek hem smekend aan. Zijn blik volgde mijn bewegingen toen ik naar hem toe leunde en zijn schouders door elkaar schudde, maar zijn lippen bleven in een harde streep op elkaar geperst. ‘Harry, come on’, probeerde ik opnieuw, met hetzelfde resultaat als gevolg, waardoor de schuldgevoelens mijn traanbuizen bereikten en ik het niet langer droog hield. ‘Talk to me!’ riep ik tussen de zachte snikken door en sloeg met mijn vuist op zijn borst. ‘I want to make it up to you!’ Net voor ik opnieuw uithaalde, greep Harry mijn beiden polsen vast en hield me op een afstandje gevangen. ‘What?’ vroeg hij me schor en ik kon de kwelling in zijn stem horen. ‘Ik wil gewoon weten hoe ik het kan goedmaken Harry’, herhaalde ik met trillende lippen. ‘Ask me to kiss you.’

Mijn armen verslapten onder zijn grip en vielen langzaam naar beneden, maar hij liet ze geen moment los onder mijn verbazing. ‘What?’ Hij slikte en verstevigde zijn grip op mijn polsen voor hij zijn keel schraapte. ‘I want you to ask me if I can kiss you, because I promised you I wouldn’t touch you unless you asked me yourself’, legde hij op vaste toon uit en verloor mijn verbijsterde ik geen moment uit het oog. Terwijl ik probeerde te bevatten wat hij me zonet had gevraagd, voelde ik zijn brandende blik over me glijden en keek naar hem op. De intensiteit waarmee zijn ogen in de mijne keken, maakte dat ik mezelf nog zwakker voelde en wakkerde mijn eerdere twijfels zelfs nog harder aan. Ik wist dat ik dit niet wilde, maar ergens borrelde het gevoel in me op dat het me niet eens meer kon schelen. Dat laatste was egoïstisch aangezien ingaan op zijn vraag betekende dat ik toegaf aan mezelf, terwijl ik hem al meer dan genoeg had gekwetst. Maar dat was ‘t ‘m juist, hij was degene die het me vroeg… ‘Kiss me Harry’, mompelde ik zacht en kneep mijn ogen dicht terwijl ik mezelf innerlijk enkele verwensingen toegooide. ‘I can’t hear you’, klonk het voor me en liet me met een spottende blik weer opkijken. ‘Ik zei dat je me moest kussen Harry, ben je doof?’ Hoewel ik duidelijk geïrriteerd was om de ironie die hij hierin zag, leek hij zich daar niks van aan te trekken toen hij lachte en me vervolgens naar zich toe trok. Met enige aarzeling liet ik Harry begaan en probeerde mijn blik af te wenden tot ik zijn duidelijke aanwezigheid voelde en wel moest opkijken. Zijn gezicht was zo dicht bij het mijne dat ik zijn ademhaling kon voelen, onze voorhoofden slechts enkele centimeters van elkaar. Ik had niet lang de tijd om te twijfelen, laat staan me te bedenken, voor hij de afstand tussen ons overbrugde en zijn lippen op de mijne drukte. In tegenstelling tot wat we beiden hadden verwacht was niet hij, maar ik degene die zich vanaf de eerste aanraking meteen overgaf en de ander krachtig naar zich toetrok. Met mijn armen stevig om zijn nek heen geslagen, voelde ik hoe hij zijn handen van mijn benen afhaalde en maakte van de gelegenheid gebruik om mezelf op zijn schoot te hijsen en hem nog dichter tegen me aan te trekken. Bij de aanraking van zijn vingers en de ontblote huid van mijn onderrug, werd mijn kus dwingender. De plotse gedachte dat ik hem niet meer wilde loslaten, overviel me en bracht me van mijn stuk. Harry leek het ook te merken toen hij, met tegenzin van ons beiden, me zacht van zich afduwde en daarmee ook onze lippen af elkaar haalde. Ik sloot mijn ogen en voelde hoe één van Harry’s handen uitweek naar mijn gezicht en enkele haren achter mijn oor stopte. ‘That was unexpected’, weerklonk er een overduidelijke grijns in zijn stem. Ik reageerde niet toen zijn vingers zacht langs mijn hals liet glijden, maar slikte en deed nauwelijks moeite de ontsnapte traan te onderdrukken, die langzaam haar waterige spoor over mijn wang vervolledigde. ‘Rose?’ Ik keek op in Harry’s bezorgde ogen maar wendde mijn blik al snel af. ‘You shouldn’t have asked me this’, fluisterde ik zacht. ‘You know you can’t trust me.’ Harry’s luchtige reactie deed me zuchten voor ik het hoofd schudde en op mijn onderlip beet. ‘Stop that’, merkte Harry het op en bracht zijn vingers naar mijn lippen, waarop ik zijn aanraking net vermeed door me af te wenden. ‘You don’t understand.’ ‘What? That I’ve waited so long for this?’ ‘No!’ Ik gaf hem een gefrustreerde duw tegen zijn schouder en kneep in zijn shirt terwijl ik naar een willekeurig plekje op zijn sleutelbeen staarde. De stilte die volgde, leek me zijn manier om om meer extra uitleg te vragen, dus raapte ik de laatste kruimeltjes van mijn moed bij elkaar. ‘I didn’t want to kiss you’, gaf ik toe en keek naar hem op. ‘But you-’, reageerde Harry haast meteen maar werd opgehouden door mijn heftige hoofdschudden. ‘I didn’t Harry I just asked because you wanted me to, and that’s exactly what you don’t understand’, ging ik met duidelijke articulatie verder, ‘That I remember you, doesn’t instantly mean that I’m love with you again.’ Hij liet het even in alle stilte tot zich doordringen en keek me toen twijfelend aan. ‘So you’re…’ zijn zin stierf langzaam weg, maar ik schudde het hoofd voor hij te snelle conclusies kon trekken. ‘I said that it doesn’t bring my feelings back but’, ik haalde diep adem, ‘that doesn’t mean that I can’t fall in love with you again.’

Zijn ogen lichtten even op en keken me aarzelend aan. ‘And are you…?’ Hoewel hij vergeten was hoe je hele zinnen moest gebruiken, wisten we beiden wat hij bedoelde en knikte ik langzaam. ‘I mean, maybe. But-’ Nog voor ik mijn verdere twijfels kon uiten, trok hij me alweer dichter naar zich toe en zoende me. Al snel duwde ik me van hem af en gaf ik een berispend trekje aan zijn shirt terwijl ik naar mijn handen keek. ‘Je liet me niet uitspreken,’ mompelde ik. Hij schoof zijn hand onder mijn kin, duwde mijn hoofd zacht omhoog en keek me in de ogen. ‘Waarom zou ik? Ik weet wat je ging zeggen, Rose, en eerlijk gezegd kan het me allemaal geen fuck schelen en wil ik dat je het gewoon laat rusten.’ ‘But-’ ‘No.’ Harry’s duim wreef voorzichtig over mijn wang en zijn blik hield de mijne vast. ‘Just shut up and let us fall in love again’, maande hij me aan. Ik schudde het hoofd. Niet op deze manier, ik wil het eerst uitpraten, dacht ik eerst, maar moest al snel toegeven aan wat mijn hart me doorgaf. Twijfel, aarzeling. ‘Maar dan rustiger aan Harry.’ Hij keek me een moment aan voor hij ook met zijn andere hand mijn gezicht omsloot en lachte. ‘Het rustig aan doen is nooit echt ons ding geweest Rose.’

Reacties: