FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Forty-one

Nadat ik had beseft dat ik beter geen neen tegen Louis kon zeggen en mezelf daarop meteen had voorgenomen Harry een fikse uitbrander te gaan geven, had ik mijn spullen gepakt en Louis in alle stilte begroet. Diezelfde drukkende stilte zweefde eveneens tussen ons in terwijl ik naast hem op de passagiersstoel in zijn wagen zat en hij weer gas gaf na het groene stoplicht van daarnet. ‘So is it true or was he just going to fast again?’ was het eerste wat hij me sinds onze ontmoeting vroeg en gaf me een snelle knik. ‘What?’ ‘Harry zei dat alles tussen jullie was uitgepraat en jullie weer samen zijn.’ Louis’ haalde zijn schouders op terwijl hij zijn blik stevig focuste op de weg voor ons, en ik zuchtte afkeurend. ‘What, not?’ merkte Louis het op, waarop ik mijn hoofd schudde en naar zijn handen op het stuur keek. ‘Not really, no. We’ re good again but not… no just not dating’, hakkelde ik en keek daarna glimlachend naar hem op. Ik zag hoe Louis’ fronste en haalde mijn schouders op voor hij zijjn bedenking nog maar had geuit. ‘He said you kissed him.’ ‘Does he always tells you everything or do you just pull everything out of him?’ Zijn blik schoot even beledigd naar me voor hij zijn hoofd afwendde om in de achteruitspiegel te kijken. ‘We live together Rose, and he can’t always text everything to Niall. He isn’t that patient, you know that.’ Ik moest toegeven dat hij gelijk had en knikte voorzichtig. ‘And he knows you don’t mind because I’m your best friend and you always do exactly the same.’ Onbegrijpend schudde ik het hoofd en rechtte mijn rug. ‘But you’re mad at me’, bracht ik tegen zijn eerdere woorden in. Louis zuchtte en schudde zijn hoofd eveneens voor hij zijn handrem optrok en de auto parkeerde. ‘Dat ben ik nog steeds, dat heb ik je al gezegd, maar je bent wél één van mijn beste vriendinnen en die band ga ik hierdoor echt niet kapot laten gaan.’ ‘You know I didn’t mean to make such a mess of it.’ ‘Yes, I do now’, zuchtte hij en keek me aan. ‘But now just go and fall in love with him again so we can all live happily ever after again okay.’ Hij schonk me een bemoedigende glimlach en gaf me een zachte duw tegen mijn bovenbeen. Nadat ik mijn gordel had losgemaakt en het portier had opengeduwd, keek ik hem vragend aan. ‘Aren’t you coming?’ vroeg ik. Louis schudde zijn hoofd, en legde zijn handen weer om het stuur. ‘Ik heb een heleboel met Danielle te bespreken wat betreft de glitterende schoenen die ze ní²g niet voor haar huwelijk aan wilt’, antwoordde hij met een lichte grijns en ik lachte. ‘Fine’, zei ik en stapte uit, waarna ik de deur achter me wilde dichtslaan. Voor ik dat deed, schraapte ik mijn keel en keek twijfelend naar Louis op. ‘And us? I mean, are we good again or-’ ‘If you’re able to bring the old Harry back, then yes’, antwoordde hij voor hij zacht gas gaf en ik het portier wel moest sluiten. Hij zwaaide nog naar me toen hij de auto weer startte en vertrok op zijn glitterende missie, waarvan ik de slaagkansen tevens niet al te hoog inschatte.

Eenmaal bij de woning aangekomen, hoefde ik zelfs niet op de voordeur te kloppen, aangezien die me al wagenwijd openstaande welkom heette. Met enige verbazing liep ik naar binnen en sloot de deur achter me, waarna ik mijn tas op de grond zette en de woonkamer rondspiedde. Hoewel Harry nergens te bekennen was, klonk er wel zachte muziek vanuit de gang naast me. ‘Harry?’ riep ik vragend terwijl ik rondkeek of ik hem ergens kon zien. Tegen dat ik het einde van de gang en daarbij ook zijn kamer was genaderd, was de geluidssterkte toegenomen en hoorde ik nu duidelijk het aanslaan van een gitaar. Zonder nog enige waarschuwing van mijn aanwezigheid te geven, opende ik de deur voor me en liep Harry’s kamer binnen, waar ik hem met een gitaar in de armen terugvond. Hij zat te tokkelen op het instrument toen hij me opmerkte en glimlachend opkeek. ‘Dat is zelfs nog sneller dan ik had verwacht’, glimlachte hij en legde zijn gitaar naast zich neer. Terwijl ik probeerde te zeggen wat ik had gepland, gleed mijn blik de ruimte door. ‘I think you’re deaf Harry’, begon ik en liep ondertussen langzaam en dreigend naar hem toe terwijl mijn blik door de kamer ging, ‘because I told you I wanted to overthink some things today and I actually meant I didn’t want to see you because we’re already going too fast.’ Hij lachte en duwde de gitaar wat opzij, waarna hij me wenkte en op de lege plek naast zich op het bed klopte. ‘We’re not, and well, we can think together too.’

Reacties: