FanFic.nl

Du wirst immer heilig sein ~ a Tom Kaulitz Lovestory

16. Parents

‘Wat haalde je je wel niet in je hoofd? Hoe kun je nu zo dom zijn!’
‘Mam, hoe vaak moet ik nu nog sorry zeggen?’
‘Aan sorry heb je op dit moment niets! Alsof je het nog niet druk genoeg hebt!’
‘Alsof ik dit gewild heb?’
‘Je had wat beter moeten nadenken! Ik dacht toch wel dat we je beter hadden opgevoed! Je bent zelf nog zo’n beetje een kind! Heb je enig idee hoe moeilijk en zwaar dit gaat worden?’
‘MAM!’ Schreeuwde ik. Het hielp. Ze was stil. Na het eventjes stil te hebben laten zijn praatte ik door.
‘Denk je nou werkelijk dat ik dit voorzien had? Dat ik niet doorheb hoe zwaar dit gaat zijn? Denk je nou werkelijk dat ik dit gewild had? NEE! En moeilijk voor mij? Wat dacht je van Amanda! Zij verzorgd hem al zeven maanden, ALLEEN! Alsof het voor haar niet moeilijk is geweest!’ Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Ik zuchtte. Na een tijdje sprak mijn moeder weer, dit keer op een rustige, kalme, ietwat vrolijkere manier.
‘Lijkt hij een beetje op jou?’ Aan de manier waarop ze dit zei, kon ik afleiden dat er nu geen woede-uitbarstingen meer zouden zijn.
‘Als twee druppels water.’
‘Neem je hem snel een keer mee, zodat we hem kunnen zien?’
‘Ja, dat zal ik doen mamma.’
Na nog even met mijn ouders gepraat te hebben over het verloop van de tour moest ik ophangen, aangezien Amanda even naar de winkel moest en ze me vroeg of ik heel even op de baby wilde letten. Dit weigerde ik natuurlijk niet.
Amanda was nog maar net weg toen er werd aangebeld. Ik stond op, pakte Justin op de arm en liep naar de deur.
Een voor mij totaal onbekende vrouw stond voor me. Ze keek me glimlachend aan.
‘Jij moet Tom zijn.’
‘Ja, dat klopt. Aangenaam.’ Ik stak mijn vrije hand uit. Ze schudde hem.
‘Corinna, Amanda’s moeder.’ Meteen deed ik een stap opzij.
‘Komt u binnen.’ Ze liep het flatje in en ik sloot de deur achter haar. Toen ik het woonkamertje inliep, had ze al wat te drinken gepakt. Ik zette Justin in de box en zette me op een stoel tegenover de hare.
Amanda’s moeder was een hele aardige vrouw. Ze vertelde me dat ze in eerste instantie wel moeite had gehad met Amanda’s zwangerschap, maar dat ze het inmiddels geaccepteerd had. Ze vertelde dat ze haar dochter zoveel mogelijk probeerde te helpen en dat ze blij was dat ik Amanda niet had afgewezen toen ze me verteld had dat ik vader was.
Na enige tijd kwam Amanda ook thuis. We praatten wat en uiteindelijk ging Corinna weer naar huis.
Een week vloog voorbij, en het werd tijd voor mij om terug te reizen. Ik zou de volgende ochtend worden opgehaald door iemand van de platenmaatschappij en thuis worden afgezet.
Ik wist dat het moeilijk zou worden te moeten vertrekken en Amanda en de kleine achter te moeten laten. Het was niet anders. Ik moest wel. Alleen deze keer zou ik erop letten dat ik ze niet uit het oog zou verliezen.

Reacties: