FanFic.nl

Writing It Down

chapter 34

'Dus, als ik het goed begrijp ben je een topmodel geweest en ben je nu een actrice? Jezus ik heb echt veel gemist.' mompelde Marah terwijl we naar mijn huis liepen
'Dat is nog niet alles.' zei ik. 'Het leukste moet nog komen.'
'Vertel!'
'Ik woon dus met Ross samen in een enorm huis. Hij heeft een schoonmaakster voor me ingehuurd zodat ik me kan concentreren op mijn werk enzo, maar ik vind het gewoon leuk om op te ruimen. Maar dat wil Ross dus maar niet snappen.'
'Je woont samen? Met Ross? De Ross? ALs je me dit een aantal jaar geleden had verteld had ik je keihard uitgelachen.'
'Mag ik eventjes uitpraten?' vroeg ik lachend.
'Ja hoor, natuurlijk. Ga verder.' zei Marah quasi beschaamd.
'Ik was dus onze kamer aan het opruimen, en dus ook het nachtkastje van Ross. Het is niet te geloven wat 'ie daar allemaal ingooit. Anyway, ik kwam dus een klein, vierkant doosje tegen.'
'No way!'
'Way Way!´
´Is dit wat ik denk dat het is?'
'Wat denk je dat dit is dan?' vroeg ik met een big smile. Natuurlijk wist ik wat Marah dacht, maar ik wilde het gewoon even horen.
'Dat ding zou zomaar een trouwring kunnen zijn! Technisch gezien ben je verloofd!' gilde Marah uit.
'Ssst, hou het even stil oke. De paparazzi zijn overal. Ross en ik zijn niet voor niets het schattigste koppel.'
'Zijn jullie het schattigste koppel? Oke, dat is makkelijk te begrijpen. Van alles wat ik van je hoor lijkt het me dat Ross alles voor je over heeft. En andersom.'
'Dat heb je goed gehoord.' Marah en ik begonnen te lachen.
' Maar serieus, je bent vier jaar weggeweest. Je bent 21 nu. Is het niet wat te vroeg om je te verloven?'
'Technisch gezien wel, maar als je bedenkt dat Ross en ik altijd samen blijven, want dat doen we, voor altijd samen blijven, dan denk ik: waarom wachten? Plus, misschien was het helemaal geen ring, daar moet je ook nog rekening mee houden. Of misschien is het wel een ring maar is die niet voor mij. Ross zou zomaar een andere vriendin hebben die hij veel leuker vind.' Ik zei het wel maar ik geloofde er absoluut niet in. Voor mijn gevoel bleven Ross en ik altijd samen. Dat kon je natuurlijk nooit zeker weten, dus daarom was ik helemaal blij met het doosje dat ik had gevonden.
'Daar heb je een punt. Of het is een vriendschapsring en vind hij dat jullie teveel in de friendzone zitten.'
'O shut up Marah.' Lachend liepen we verder. Ik vond het heerlijk. Ik had vier jaar ruzie gehad, en nu zag ik Marah weer. Voor het eerst in vier jaar. En we deden alsof er nooit een ruzie is geweest.
'Heb je trouwens zin om een keer langs te komen?' vroeg ik terwijl ik de voordeur van mijn huis opende.
'Natuurlijk! Je woonde in Milaan toch?'
'Nee joh, allang niet meer. Toen ik nog model was woonde ik in Milaan. Dat was gewoon makkelijk omdat Milaan de modehoofdstad van de wereld is. Nu wonen Ross en ik in Engeland. Vooral omdat we de taal van dat land tenminste spreken.' Marah begon te lachen.
'Dat vind ik dus echt iets voor jou.'
'Positief of negatief?' Ik ben er nog wel onzeker over.
'Absoluut positief, wat denk jij dan?' Ik lachte nu vrolijk met haar mee.
'Maar zeker wel ik kom een keer langs.'
'Mooi zo. Mam! Pap! Daniel! Ross! Laila! Dat is een enorm goede vriendin van mij trouwens, we zijn er!'
'We?' vroeg mijn moeder verbaasd.
'Inderdaad!' riep Marah nadat we een blik hadden gewisseld. Niet letterlijk natuurlijk.
'MARAH!' riep mijn hele familie terwijl ze de gang in kwamen stormen. Laila en Ross haalden even hun schouders op.
'MARAH!' riepen ze toen ook. Ik schudde mijn hoofd.
'Serieus mensen?'

Reacties: