FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Forty-three part two

Mijn handen vingen net mijn vallende bh op toen ik iets naast me hoorde ritselen. ‘Harry?’ vroeg ik op getemperd volume en keek om me heen in het duister. ‘Hier’, klonk het, maar ik wist niet uit welke kant zijn antwoord kwam. ‘Wait’, fluisterde ik zacht terug en nam ook afscheid van mijn laatste kledingstuk, waarna ik mijn voeten tastend over de grond liet strelen en mijn lievelingsbeha daarna op mijn hoopje kleding liet vallen. ‘Rosaly, where are you?’ ‘Here, wait I-’ Iets zachts streek langs mijn onderarm en greep daarna mijn pols vast. Harry’s hand gleed om de mijne en gaf me een zacht kneepje. In een poging om te zien waar de rest van zijn aanwezigheid zich bevond, draaide ik mijn hoofd om in zijn vermoedelijke richting en zette een stap vooruit. Met dichtgeknepen ogen kon ik de vage contouren van Harry’s borst onderscheiden, en liet mijn blik zijn weg vervolgen naar boven, naar zijn gezicht. ‘Are you ready?’ De twee fonkelende lichtjes die zijn ogen moesten voorstellen, keken vanop vertrouwde hoogte op me neer en ik knikte aarzelend. ‘Together?’ vroeg ik hem onzeker en wachtte ongeduldig tot zijn hese stem me bevestiging gaf. ‘Together. Always’, antwoordde hij plechtig voor hij me met een ruk vooruit trok en brullend op het geluid van het water afriep. Voornamelijk uit angst en de gevolgen van een slechte conditie, werd ik meer door een overenthousiaste Harry voortgetrokken dan ik zelf rende, en was daardoor net genoeg buiten gehoorsafstand om een schietgebedje te prevelen. ‘Please let me-’ Een schok bracht mijn gemompel abrupt tot een einde, en stroomde via mijn vingers langs mijn handen, gewrichten en trok me naar beneden voor ik wist wat er gaande was en er al snel een tweede volgde. Koud, brr. Geen lucht, water. Verdomme, ik zat al in het water! Hoestend en proestend kwam ik enkele seconden later boven, en watertrappelde ter plaatse terwijl ik mijn hand op mijn hart legde in een zinloze poging zijn overuren te compenseren. Zo snel als ik besefte wat er zonet was gebeurd, vielen al mijn eerdere zorgen van me af en voelde ik hoe een uitbundige kreet langs mijn keel ontsnapte. Afgezien van het koude water, was het best nog meegevallen en uiteindelijk sneller voorbij geweest dan het voorbereiden duurde. Eenmaal in het meertje voelde de stroming al snel aangenaam en rustgevend aan terwijl ik drijvend op een teken van leven van Harry wachtte. Ik wilde hem net gaan roepen toen iets mijn enkel raakte en ik in de onwetendheid van het moment een gesmoorde gil slaakte. ‘Shtt!’ klonk het achter me voor twee handen langs rugzijde mijn zij omsloten en ik opgelucht adem kon halen. ‘Harry, don’t ever try that again.’ Gegrinnik drong mijn beiden oren binnen, waarna ik me in Harry’s lossere grip omdraaide en naar hem opkeek. Ik voelde mijn natte haren in mijn nek en dacht aan hoe Harry’s kapsel er hoogstwaarschijnlijk zou uitzien, wat me liet giechelen. Telkens als we gingen zwemmen of hij uit de douche kwam, leek hij op een verzopen hondje en hoewel dat voor zowel Louis als mij een enorm grote aanzet was tot een hele lange poos van grappen en grollen, was het ook enorm schattig en hield ik ervan met mijn handen door zijn vochtige krullen te gaan.

Mijn ogen zochten diezelfde donkere lokken, maar de schaduwen die de overhangende bomen bij het meertje met zich meebrachten, deden mijn zicht geen goed. Met mijn voeten spartelend om me boven water te houden en mijn ene hand drijvend op het wateroppervlak, tastte de andere voor zich uit en vond ik Harry’s bovenarm. Bij mijn aanraking schraapte hij zijn keel. ‘You have to admit that this was fun’, zei hij met plagerige ondertoon. Ik spetterde wat water in zijn richting en produceerde een instemmend geluidje. ‘But I really want to go now actually’, vervolgde ik wat duidelijker. ‘Don’t you like it here?’ ‘I can’t even see you Harry, it’s scary and annoying and I don’t like it.’ Zijn hand kroop langzaam omhoog tot op mijn ribben, waar hij halt hield en teder over mijn huid streelde. ‘But that’s the nice part’, bracht hij op dezelfde toon tegen me in en bezorgde me rillingen. ‘No’, antwoordde ik, waarop het even stil bleef en ook de aanraking van zijn handen verdween. Ik voelde druppels tegen me op spetteren en wist dat de veranderende druk in het water betekende dat Harry weg was, waardoor ik wantrouwend om me heen keek. ‘Harry?’ Mijn stem klonk eerder beverig dan vast en vervormde de zachte echo die volgde lichtjes. ‘Harry where the fuck are you? I can’t see what you’re doing and-’ ‘I know, so nice!’ 2 sterke armen sloegen zich langs achteren om me heen en pletten me haast terwijl ik moeite moest doen om boven te blijven onder de woede die ik door mijn lijf voelde jagen. ‘You ass’, siste ik toen ik Harry’s natte haar tegen mijn oor aanvoelde en hij vervolgens zijn neus tegen mijn slaap drukte. ‘You’re right’, fluisterde hij tegen mijn huid, ‘I can just grab your ass and you wouldn’t have any idea of it.’ Ik was dankbaar dat mijn rode wangen onzichtbaar waren in het schaarse licht als zijn schouder de mijne raakte en ik zijn bovenlichaam zacht tegen het mijne aan voelde drijven. Mijn ademhaling versnelde en ik voelde hoe het bloed met een hogere versnelling door mijn aders stroomde, beet belettend op mijn tong. ‘Stop it.’ Zijn nonchalante reactie bestond uit niet meer dan een lach en een beweging waarin hij me naar zich toedraaide zodat ik de groene fonkelingen van eerder weer boven me zag, al was het slechts enkele seconden voor ze hun afdaling inzetten en dichterbij me kwamen. Bij de aanraking van Harry’s lippen met de mijne, greep Harry mijn gezicht vast en zonken we bijna onmiddellijk. Onze voeten raakten elkaar terwijl we wild om ons heen spartelden om boven te blijven en luid lachten. ‘You just ruined a perfectly romantic moment’, stootte ik uit terwijl ik probeerde te kalmeren. Zijn gelach hield nog even aan voor het wegstierf en overging in de zachte geluiden die ons watertrappelen met zich meebracht. ‘Let’s go home’, sprak Harry na een korte stilte. De diepe, zwoele ondertoon in zijn stem maakte mijn hoofd licht, ik had pas na een hele volle minuut heftig knikken door dat hij het niet kon zien en mompelde dan maar toestemmend. Misschien kon dit toch nog wat worden…

Reacties: