FanFic.nl

Twisted

Chapter 4: One More Night Of Masquerade

Naarmate het schooljaar vorderde, werden gangen killer, de wind buiten ijziger en begon de herfst zich meester te maken van het schoolterrein. Draco had Fenna zorgvuldig weten te mijden buiten zijn lessen om, waardoor hij zich langzaamaan weer wat normaler begon te voelen, tot die dag.

2 dagen voor die dag was het een doodnormale donderdagnamiddag geweest en hij had de deur van zijn lokaal al wat vroeger opengezet. Enkele leerlingen waren reeds naar binnen gedropen en hijzelf was zijn lesvoorbereiding nog even aan het overlopen, in afwachting op de rest. Hij had immers nog een tien minuten vooraleer hij met zijn les moest beginnen.

Fenna kwam al rennend binnen wat behoorlijk wat kabaal veroorzaakte, waardoor hij ook opkeek om te kijken waar dat kabaal net vandaan was gekomen. Eens binnen plofte ze meteen naast Kylia neer - die twee leken soms wel een Siamese tweeling - en vertelde haar iets wat hij niet kon horen doordat hij er te ver vandaan zat. Kylia’s mond viel even vol verbijstering open alvorens ze gilde: “NEE?! Echt?”�

Uiteraard deed deze reactie hem zijn oren spitsen, zodat hij de rest van het gesprek kon volgen.
“Daarnet toen ik hem tegen kwam op de gang. Ik dacht ja, dat kan ik dus echt niet laten zeggen, dus heb ik gezegd dat ze vrijdag best mogen komen.”�
“Wacht even, wie is ZE?”�
“Nathan en zijn gevolg, ik denk dat bijna ons hele jaar komt.”�
“Denk je niet dat Alyssa ons gaat verlinken bij Ilse? En die gaat ons dan weer verlinken bij Potter, niet zo’n strak plan.”�
“Welnee, die is zo enthousiast dat ze uitgenodigd is dat ze dat risico heus niet gaat lopen.”�
“Ik hoop het maar. Waar komt iedereen samen trouwens?”�
“Ter plekke, bij de De Drie Bezemstelen rond half9.”�
Kylia keek haar vriendin even bedenkelijk aan alvorens een goedkeurend knikje te geven. “Prima, zolang we maar niet betrapt worden!”�
De twee brunettes keken elkaar breed grijnzend aan. Vrijdagavond werd gewéldig!

Draco sloeg al snelwandelend de hoek om, het was bijna 9 uur intussen - dankzij Kevin en zijn getreuzel - en de dames zouden normaal gesproken al lang op hun rendez-vous zijn. Kevin liep al klappertandend naast hem en wist niet hoe snel hij de deur moest openslaan. De warmte van in de Drie Bezemstelen stroomde hen tegemoet, net zoals de luide muziek en de felgekleurde lichten.

Ze waren natuurlijk niet onvoorbereid gekomen, meteen na het einde van de lesdag afgelopen donderdag was Draco richting Zweinsveld getrokken en had daar meteen ontdekt wat er vrijdagavond op de planning stond. Een affiche aan het raam van De Drie Bezemstelen had de dames hun dansfeestje volledig uit de doeken gedaan. Het “dansfeestje”� bestond uit een verjaardagsfeestje, meer bepaald een gemaskerd bal, al betwijfelde hij sterk of er hier vanavond gewalst zou worden. Het gemaskerde gedeelte klopte echter wel en gelukkig hadden ze beiden ééntje voorzien.

De warmte was welkom en beide mannen deden hun masker aan. Het was maar beter als niemand hen hier herkende. Ze scanden zwijgend de ruimte af tot Kevin de stilte plots verbrak.

“Ik denk dat ik de jarige gevonden heb.”� mompelde hij, de juiste richting aanwijzend. Draco volgde zijn blik en vrijwel meteen kroop er een lome grijns over zijn gezicht terwijl hij de jarige bestudeerde.
Witte, bijna kniehoge laarsjes die een dun lijntje zwarte beenverwarmers bloot gaven, een zwart minirokje en een zwart topje met witte strepen met spaghettibandjes dat haar navel ontbloot liet. Donkerbruine krullen dansten over haar rug en werden bovenaan gekroond met, jawel, een zilverkleurig kroontje. Merendeel van haar gezicht ging schuil achter een zwart, glitterend en blinkend masker.

“Ze is nog steeds te jong voor je hoor.”� reageerde Kevin op Draco’s grijns. Deze haalde alleen maar zijn schouders op alvorens zich tussen de dansende menigte te begeven. “Dat wil niet zeggen dat we er geen leuke avond van kunnen maken!”�

Het was niet echt zijn bedoeling geweest om contact te zoeken met haar. Echt niet, hij had haar gewoon nog één keer willen zien buiten zijn lessen om. Een drukke omgeving had daar perfect voor geleken. Op de één of andere manier was hij toch tot vlakbij haar geraakt op de dansvloer, tot hij degene was die het dichtste bij haar stond. Net op het moment dat de muziek wisselde en er een traag liedje begon te spelen.
"Hé blondje, ik geloof dat jij de gelukkige bent die met het feestvarken mag dansen!" schreeuwde iemand in zijn oor alvorens hem nog dichter richting het feestvarken in kwestie te duwen.

Fenna glimlachte speels naar hem toen hij aarzelend zijn armen om haar middel liet glijden. Wat als ze hem herkende? Dit kon hem zijn baan kosten. Net op het moment dat hij wou wegtrekken, haar loslaten en naar buiten rennen, gleden haar armen om zijn nek heen. Op autopiloot begon hij rondjes te draaien terwijl hij van de gelegenheid gebruik maakte om haar uitgebreid te bestuderen.
Ondanks dat hij geen klachten had over het uitzicht, was hij er al snel van overtuigd dat het geen goed idee was om zo dicht bij haar te zijn. De vanillegeur die in zijn kussen was blijven hangen na die éne nacht en die hij nog maar net uit zijn geheugen had weten te bannen, drong nu in zijn neusgaten met zo’n intensiteit dat het voelde alsof de geur de afgelopen weken goed wilde maken.

Toch hield hij niet op met dansen en probeerde hij geen afstand te nemen, ook niet toen de muziek zachtjes verstomde en overging op een sneller liedje.
Tijdens het dansen waren ze nog veel dichter naar elkaar toe gaan staan waardoor hij op elk stukje ontblote huid een stukje Fenna voelde. En toen maakte hij de grootste fout van die hele avond. Hij keek omlaag, naar de 2 bruine ogen die het masker bloot liet, die terugkeken. Zijn adem stokte, zijn verstand schreeuwde “NEEN!”� maar elke vezel in zijn lijf smeekte erom. Hij koos er om zijn verstand te negeren en boog zich dichter naar haar toe. Zijn lippen vonden zonder enige aarzeling de hare en hoewel hij haar even voelde terugtrekken - alleen van verbazing, hopelijk - zoende ze hem vol overgave terug. Net op het moment dat hij haar hongerig nog dichter in zijn armen probeerde te sluiten, sloot een arm zich bruut om zijn pols heen en werd hij weggetrokken. Weg van de dansvloer, weg van Fenna.

Kylia pakte de Vuurwiskey aan die Alyssa aangaf en sloeg deze achterover. Ze keek geïntrigeerd toe hoe Fenna het ene moment hevig stond te zoenen met een onbekend persoon om vervolgens verward voor zich uit te kijken toen hij weg werd getrokken door een ander. Hoewel onbekend, Kylia zou zweren dat ze hem, ondanks het masker, ergens van herkende. Nieuwsgierig als ze was besloot het nader te onderzoeken. ‘Ben zo terug!’ riep ze Alyssa toe, om vervolgens achter de twee mannen aan te snellen.
Zodra ze deur opentrok sloeg de kou om haar heen. Misschien was het niet zo’n goed idee geweest om in haar jurkje naar buiten te stormen maar ze kon nu niet meer terug om haar jas mee te grissen. Dan zou ze er zeker niet achterkomen wie de twee mannen waren. Ze zag niemand op straat en ze was bang dat ze haar kans al verkeken had, totdat ze een verhitte stem om de hoek hoorde komen. Voorzichtig keek ze om de hoek, waarna haar mond open viel van verbazing. Of wellicht was het meer van schok.

‘Ben je helemaal gek geworden!’ Al schreeuwend rukte Kevin zijn masker af, waarna Draco hetzelfde deed. “Ze is een studente van je verdomme! Besef je wel helemaal goed wat je net gedaan hebt? Ben je nou helemaal sodeknetter?!”� Draco klapte zijn mond eens open, maar toen er geen geluid uit kwam, klapte die algauw weer dicht. “We moeten maken dat we hier wegkomen voor iemand ons ziet en beseft wie die blonde idioot was die plots met de jarige stond te bekken!”� vervolgde Kevin zijn tirade toen zijn verstand - eens van de schok bekomen - ook begon te werken. Het eerste moment had hij gewoon met zijn ogen geknipperd in de hoop dat er plots iemand anders met zijn tong in Fenna’s keel zou gestaan hebben. De realiteit was echter anders geweest en dus had hij het eerste gedaan wat in hem opkwam, Draco naar buiten sleuren. Echter, stonden ze hier buiten nog even gevaarlijk als binnen.

Geschrokken keek Draco zijn vriend aan, vervolgens keek hij, lichtelijk paranoïde, achter om zijn schouder. Zijn adem stokte in zijn keel toen hij iets de hoek om zag vliegen. Zijn eerste gedachte was om te controleren of er daadwerkelijk iemand had gestaan maar toen hij een stap zette om deze gedachte uit te voeren, greep Kevin hem weer bij zijn arm. ‘Ben je al je verstand verloren? We lopen niet langs De Drie Bezemstelen terug!’

Halverwege de terugweg was hij eindelijk in staat om Kevin’s tirade te onderbreken. ‘Ik dacht dat ik iemand zag.’ Deze uitspraak zorgde echter voor een nieuwe tirade over ontslag vanwege puberale gedragingen en opspelende hormonen.

Met een hoop kabaal vloog Kylia terug De Drie Bezemstelen in, wat een hoop geïrriteerde blikken opleverde.

‘Waar was je nou naar toe? Jeetje, je bent ijskoud! Hier, dit helpt vast!’ Opnieuw kreeg Kylia een Vuurwiskey in haar handen gedrukt. Ze keek verdwaasd van Alyssa naar het glas in haar handen en besloot toen dat het drankje zeker zou helpen, niet zozeer tegen de kou maar vooral tegen de ontdekkingen die ze nog steeds aan het verwerken was. Ze sloeg het daarom in één keer achterover, pakte die van Alyssa uit haar handen en sloeg ook die achterover. Alyssa keek haar verontwaardigd en liep vervolgens naar de bar om nog een drankje te halen. Kylia nam een moment om de dansvloer af te speuren naar Fenna. Deze had Kylia echter al gespot en kwam gehaast op haar aflopen.

‘Zag je dat?’ viel Fenna meteen met de deur in huis. Na een vaag knikje van Kylia vervolgde Fenna haar verhaal enthousiast. ‘Dat was echt geweldig! Tot het eind, dat was vreemd. Wie loopt er nou zomaar weg tijdens het zoenen?’ Verward keek Fenna haar aan. ‘Ehm…’ antwoordde Kylia onwennig. Lang hoefde ze echter niet na te denken over wat ze ging zeggen want Fenna nam het woord weer over. ‘De volgende keer dat ik hem zie, zal ik hem eens vertellen wat ik daarvan dacht!’ Voor de tweede keer op de avond viel Kylia’s mond open. ‘Je weet wie dat was!’ riep ze ontzet uit. ‘Nou nee, dat niet,’ antwoordde Fenna bedrukt, ‘maar zodra ik daar achter kom, doe ik mijn zegje. Zag jij toevallig wie het was?’ vervolgde ze hoopvol.
‘Nee,’ reageerde Kylia direct.”�

Fenna keek haar wantrouwig aan daar die reactie net iets te vlug was gevolgd. Ze had echter geen zin in discussie en griste dus maar een vuurwhisky van de bar af alvorens deze in één keer naar binnen te kappen. Deze avond was vreemd, leuk, maar vreemd, en de alcohol was logischerwijze dan ook zeer nodig.

Het feestje ging nog door tot ergens midden in de nacht, en Madame Rosmerta besloot dat het wel genoeg was geweest en hen buiten had gegooid. Op maandagochtend waren de meesten er echter al wel van bekomen en strompelden ze zoals elke week de les Bezweringen binnen, hopend dat het einde van de lesdag snel in zicht zou zijn. Deze ochtend was echter ietsje anders dan de anderen, daar hun docent nog niet achter zijn bureau zat zoals gewoonlijk wel het geval was.

Net op tijd kwam hij de klas binnen gestrompeld en wuifde even met zijn hand ten teken dat ze stil moesten zijn. Hij begon hakkelend zijn uitleg en zadelde hen algauw op met een opdracht alvorens zich op zijn verbeterwerk te storten. Zijn blik gleed de hele tijd van de opstellen op zijn bureau naar het bruinharige meisje op de tweede rij dat nietsvermoedend aan de opdracht aan het werken was met haar buurvrouw. Die laatste echter, keek hem aan alsof hij een vuurhagedis was.
‘Wat denk jij, Kyl?’ Vragend keek Fenna op naar haar vriendin. Deze had echter geen oog voor haar maar zat met een vreemde blik naar hun professor te staren. ‘Kyl!’
‘Ja!’ reageerde Kylia geschrokken terwijl ze betrapt Fenna keek.
‘Wat is er in hemelsnaam met je aan de hand? Sinds het feest lijkt het alsof je constant met je gedachte ergens anders bent!’
“Wat? Nee, helemaal niet.”� ontkende Kylia deze beschuldiging, “Ik ben gewoon moe. Het was een late avond en ik heb behoorlijk veel aan school ingehaald dit weekend, dat is alles.”�
De bel ging en meteen steeg het volume in de klas de hoogte in. Geschraap van stoelen, gebabbel en spullen die met veel kabaal in schoudertassen verdwenen. Ook Fenna gooide haar spullen bij elkaar en keek afwachtend naar Kylia.
“Ga maar vast, ik moet nog wat vragen. Snapte iets niet goed.”� mompelde deze terwijl ze met opzet wat treuzelde.
“Ik wacht wel-“
“Nee, ga maar vast. Noot gaat zeuren als we te laat zijn. Als jij er al bent kan je tenminste zeggen waar ik ben en dan heeft hij geen reden om lastig te doen.”� kapte ze Fenna af. Deze bleef even verbijsterd staan, besloot toen dat ze wel een punt had, en gooide haar tas over haar schouder om het lokaal uit te stappen.
Het geroezemoes achter haar verdween en ze haalde even diep adem alvorens een aantal stappen naar voren te nemen. Haar voetstappen echoden doorheen het bijna lege lokaal waardoor Draco opkeek.
“Kylia? Was er een probleem met de opdracht?”� vroeg hij terwijl hij verder ging met zijn spullen inpakken.
“Eh. Nou. Nee, het gaat niet over de opdracht…”� begon Kylia hakkelend terwijl ze zich al begon af te vragen waarom ze hier ook alweer aan begonnen was. Het volgende moment besliste ze voor zichzelf dat zij hier helemaal niet de schuldige was en zich zo dus ook niet hoefde te voelen.
“Ik zag u.”� gooide ze er een stuk zelfzekerder uit, “Met Fenna, vrijdagavond. En naast De Drie Bezemstelen. Ik zag u het masker afdoen. Dus ga maar niet ontkennen dat u van niks weet, want ik weet dat u het was.”�
Draco’s adem stokte in zijn keel en hij bevroor ter plekke. Langzaam keek hij op naar zijn studente. Deze stond hem fel aan te kijken. Hij zag echter ook dat ze ongemakkelijk heen en weer stond te wiegen op haar benen. Het zag er naar uit dat Kylia zich net zo op haar gemakt voelde als hij, dat wil zeggen, absoluut niet. Aangezien Kylia hem nog steeds afwachtend stond aan te kijken, schraapte hij zijn keel. Het zou een hele klus worden om dit gesprek tot een goed einde te brengen.
‘Oké,’ was het echter het enige wat er uitkwam. Dit ging niet de goede kant op! ‘Ik bedoel niet oké, als in goed!’ vervolgde hij snel toen Kylia hem perplex aan keek.
‘Dat is maar goed ook,’ antwoordde deze nuffig, ‘want het is helemaal niet goed. Sterker nog, het is niet eens legaal!’ Draco had sterk te neiging om in een te krimpen bij het aanschouwen van haar strenge blik. Hij hield zich echter onbewogen, het leek erop dat zijn opvoeding toch nog ergens goed voor was geweest. Aangezien hij Kevin al had voor het geven van preken om zijn gedrag besloot hij Kylia recht toe te vragen waar het hier eigenlijk om draaide.
‘Ga je het melden?’ De strenge blik van Kylia sloeg om in een stomverbaasde. Het schoot even in hem op dat ze nooit zou moeten gaan pokeren, voordat hij zichzelf weer tot orde riep en gespannen op haar antwoord wachtte.

‘Waarom zou ik dan eerst naar u komen? Dat zou trouwens een hoop rotzooi mee brengen voor Fenna, ten eerste vanwege het feest en ten tweede vanwege … jullie,’ sloot Kylia af met een vaag handgebaar. Hoewel Draco het vermoeden had dat het feit dat Fenna in de problemen zou komen de enige reden was dat Kylia niet rechtstreeks naar Lupos was gegaan, haalde hij opgelucht adem. Dat was in ieder geval één zorg minder. Het verklaarde echter niet waarom ze hier dan wel was. Het beantwoordde ook niet de vraag die hij zichzelf de rest van het weekend had gesteld, wist Fenna dat hij de lange blonde jongen was uit De Drie Bezemstelen?
‘Dus… Weet Fenna het?’ vroeg hij toen voorzichtig.
‘Nee! Ik ga het er ook niet vertellen! En u ook niet! Het feit dat ze veel te veel alcohol op had hoeft er niet toe te leiden dat ze zich niet meer op school kan vertonen. Ik stel voor dat u gewoon bij haar uit de buurt blijft!’ Nou, dat verklaarde in ieder geval waarom Kylia hier voor hem stond. Deze leek nu te beseffen dat ze met haar toon misschien haar boekje te buiten was gegaan en begon weer ongemakkelijk heen en weer te wiebelen. Naar diep adem gehaald te hebben vervolgde ze stuk gematigder; ‘Ik heb Transfiguratie en ik ben al te laat, dus ehm … dag!’ Draco had, ondanks de situatie, moeite zijn grijns te onderdrukken toen Kylia achteruitlopend tegen één van de tafels aanliep. Vlak voor ze door de deur wilde verdwijnen leek het hem echter beter om zijn positie duidelijk te maken.
‘De volgende keer dat u zo’n toon aanneemt Juffrouw Pandora, heeft u een week strafwerk.’ Hij zag Kylia snel knikken voordat ze door het deurgat verdween.

‘Wat een eer dat je nog besloten hebt om ons te verblijden met je aanwezigheid,’ klonk het sarcastisch toen Kylia, twintig minuten te laat, het Transfiguratielokaal in kwam lopen.
‘Sorry,’ mompelde deze spijtig, nog beduusd van de toon die ze net tegen een leraar had gebruikt. ‘Ga gauw zitten en ik wil je na de les bij me zien,’ vervolgde Kevin streng. Kylia snelde naar haar plek naast Fenna, die haar nieuwsgierig aankeek.
‘Dat duurde lang,’ merkte deze op. ‘Zo lastig was die opdracht toch ook weer niet?’ Onderzoekend keek Fenna haar aan. Net toen Kylia haar mond opendeed om een, gelogen, antwoord te geven, keek Kevin hun streng aan. Dit zorgde ervoor dat Fenna de rest van de les geen lastige vragen meer stelde en ze beiden in uiterste concentratie aantekeningen namen. Toen de bel ging hoorde je elke leerling opgelucht ademhalen. Het tempo had vandaag hoog gelegen, of misschien waren ze gewoon nog niet helemaal bekomen van het weekend.

‘Succes! Ik zie je zo.’ Toen Fenna als laatste het klaslokaal had verlaten, draaide Kylia ongemakkelijk naar haar leraar om. Twee keer op één dag langer in een lokaal vertoeven dan noodzakelijk was geen goed begin van de week.
‘Ik begreep van Fenna dat je problemen had met Bezweringen,’ begon Kevin, ‘en ik begrijp dat je daarmee hulp wilt. Twintig minuten van een andere les missen is echter niet de manier om dit te bewerkstelligen. Als je extra lessen nodig hebt, moet je dat buiten je gewone lessen plannen.’
‘Ik bleef niet achter omdat ik Bezweringen niet begreep. Ik bleef achter om M-.. Professor Malfidus te vertellen dat ik jullie afgelopen zaterdag zag in De Drie Bezemstelen,’ kwam Kylia ertussen. Kevin klapte zijn mond dicht, haalde gefrustreerd zijn hand door zijn haar en mompelde iets wat naar Kylia’s mening klonk als een weggemoffelde vloek. Deze reactie was een stuk minder beheerst dan die van Draco. ‘Ik was niet van plan het te melden als u daar bang voor bent,’ merkte Kylia voorzichtig op. Kevin keek haar geïntegreerd aan, om vervolgens een zakelijke houding aan te nemen. Kylia had er echter moeite mee om deze houding serieus te namen aangezien z’n haar nu alle kanten op stond. Dit veranderde echter gauw toen hij begon te spreken.
‘Mooi. Gelukkig. Nu dat opgelost is verwacht ik u morgenavond om 8 uur bij mijn kantoor om deze les in te halen.’
‘Wat? Maar-’
‘Het maakt me niet uit om welke reden u te laat was Juffrouw Pandora, als u een les mist, moet deze ingehaald worden,’ reageerde Kevin voordat Kylia haar zin af kon maken.
‘Fijn, prima. Wat dat alles?’ Kylia moest moeite toen om beleefd te blijven tegen haar leraar. Het lef dat hij had om haar strafwerk te geven om het feit dat zij iets probeerde op te lossen wat hij en zijn vriend hadden veroorzaakt!
‘Nee, dat was het. Ik zie u morgenavond.’ Met een handgebaar wees Kevin naar de deur. Kylia begreep de hint en maakte dat ze weg kwam, voordat ze nog meer strafwerk kreeg.

Het avondeten verliep een stuk soepeler dan de rest van de dag. Tot het moment dat ze de Grote Zaal uitliepen. Voor dat moment was Kylia er prima in geslaagd om Fenna een leugen te vertellen over wat ze niet begrepen had aan de opdracht, wat er in resulteerde dat Fenna aanbood haar te helpen. Vervolgens had Fenna haar verontwaardiging om het strafwerk gedeeld want ‘wie gaf er nou strafwerk aan iemand die te laat was omdat ze een ander vak niet begreep!’
Het ging echter verschrikkelijk mis op het moment dat ze Draco naar Fenna had zien staren toen ze de Grote Zaal uitliepen.
‘Dat geloof je toch niet! Je zou bijna denken dat hij zijn baan kwijt wil raken!’ mompelde Kylia geagiteerd, in de overtuiging dat ze onverstaanbaar was voor haar omgeving. Een blik op Fenna’s verwarde uitdrukking, die van de lerarentafel naar haar vriendin keek, leerde haar echter dat dit niet het geval was.
‘Waar heb je het over?’ vroeg deze dan ook.
‘Niks, laat maar,’ reageerde Kylia geïrriteerd.
‘Kyl, ik begin me zorgen te maken om je,’ verklaarde Fenna ongerust.
‘Dat is nergens voor nodig. Ik ben niet degene die met een leraar staat te bekken.’ Shit!
Even keek Fenna haar vriendin verbijsterd aan alvorens ze haar blik langzaam richting de lerarentafel liet glijden, meer specifiek richting een bepaalde blondharige leraar. En toen vielen plots de puzzelstukjes in elkaar. Ze klapte haar mond open en weer dicht en Kylia trok haar snel verder de gang in, net op tijd voor er een luide: "OH MIJN GOD!" uit Fenna's mond ontsnapte.
‘Ik dacht dat je niet wist wie de jongen uit De Drie Bezemstelen was! Hoe kan je zoiets nou niet vertellen!’ schoot ze vervolgens uit haar slof, om vervolgens ongerust te verder te praten. ‘Oh mijn god, weet iedereen het?’ Fenna keek haar vriendin met grote ogen aan.
‘Het leek me beter als je het niet wist! En nee, verder weet niemand het, ik was ze naar buiten gevolgd,’ reageerde Kylia geruststellend.
‘Ze?’ klonk het gealarmeerd.
‘O juist, Noot was er ook. Dus hij weet het ook.’ reageerde Kylia schaapachtig.
‘Geweldig,’ smaalde Fenna. ‘Iets zegt me dat je niet achterbleef bij Bezweringen voor de lesstof.’
‘Ehm nee, ik bleef achter om hem te waarschuwen uit je buurt te blijven. Aan zijn staren te zien is deze boodschap alleen niet helemaal overgekomen. Dus vertel ik jou hetzelfde, blijf uit zijn buurt Fenna. Je kunt in serieuze problemen komen als er iemand achter komt,’ waarschuwde Kylia. ‘Andere mensen,’ vervolgde ze na een veelbetekenende blik van Fenna. Hoewel ze verder wilde vragen sloot Fenna haar mond toen Ilse de gang in kwam lopen en al pratend met hun terug liep naar de leerlingenkamer.

Reacties: