FanFic.nl

Life's hard, live with it.

Hoofdstuk 3. Scarlett Morgan Gracie Faith Niamh Campbell.

Stefan stelde voor om ook wat over zichzelf te vertellen en misschien í­ets te enthousiast stemde ik in. Ik was zeker geïnteresseerd. En niet alleen in wat hij zei. Zijn geheim lokte me, zijn zelfverzekerdheid was aantrekkelijk, en dan het mysterieuze! Iets waar ik als een blok voor val. En dat terwijl ik hem nog geen uur ken! Zijn humor, die ik nu niet kon appreciëren, klopte toch bij het plaatje. Ik betrapte mezelf op staren en schudde mijn hoofd om mijn gedachtes weer op orde te krijgen. Ik zag hem grijnzen en ik kon het blozen niet tegenhouden. Weer sloeg ik mijn handen voor mijn gezicht. En weer voelde ik zijn warme handen op de mijne, die ze weer zacht van mijn gezicht aftrok.
"Je bent veel te mooi om je te verstoppen." fluisterde hij. Mijn ogen werden groot en ik schoot omhoog.
"Ik wil dat je daarmee op houd." zei ok streng. Ik pakte mijn tas en liep weg. Wat dacht hij wel niet! Dat hij me zomaar even kon verleiden om me daarna te laten vallen? Om me te lokken met het raadsel over zijn ogen? Ik schudde mijn hoofd en stampte een tikkeltje gefrustreerd naar mijn volgende lokaal. Woest gooide ik mijn tas op tafel en plofte neer op mijn stoel. 
"Hé." begroette een maar al te bekende stem me. Ik keek op en zag Stefan geamuseerd grijnzen - met zijn zonnebril nog op. Ik snoof en begon wat in mijn tas te rommelen. We hadden nu filosofie en zouden een nieuw onderwerp starten dus hadden we geen boeken nodig. Stefan kwam naast me zitten en draaide zijn lichaam naar me toe. Was dat geen teken? Had ik dat niet in een of ander magazine gelezen? Ik sloeg mezelf - letterlijk- voor mijn kop. Waarom dacht ik dat nou! Hóópte ik dat hij me leuk vond? Ik kende hem amper! Scarlett! Jij dom wicht! Denk nou eens na! Sprak ik mezelf woedend toe in gedachten - dat dacht ik in ieder geval.
"Je bent helemaal niet dom." merkte Stefan slim op. Ik keek vragend aan.
"Scarlett! Jij dom wicht! Denk nou eens na!" deed hij mij na terwijl hij zichzelf tegen zijn kop sloeg. Ik kon het niet tegenhouden en schoot in de lach. 
"Je ziet er belachelijk uit!" hikte ik.
"Ik deed jou na, dat weet je toch?" Stefan kon het ook niet laten om te grinniken. Ik knikte en tuitte mijn lippen om mijn lachen in te houden. 
"Waarom tuit je je lippen? Wil je dat ik je zoen?" vroeg hij ineens, zijn stem een tikkeltje hees en erg zacht. Zijn omslaande humeur was eigenaardig en iets wat mijn aandacht trok. Ik vervloekte mezelf weer eens dat ik op foute jongens viel. 
"Nou?" vroeg hij, zijn stem nog steeds zacht en hees. Hij boog iets naar me toe.
"Nee, gekkerd! Wat denk je wel niet van me!" riep ik lachend uit. Ik sloeg met mijn handen tegen zijn borst en voelde zijn spieren door zijn shirt. Snel boog ik me weer over mijn tas waar ik onnodig in ging rommelen. Ik liet mijn haar over mijn schouder vallen, als gordijn, zodat hij mijn rode wangen niet kon zien.
"Hallo allemaal! Tot nu toe een leuke week gehad?" vroeg mijn leraar. Hij zat op zijn bureau, zijn voeten op een stoel daarvoor. Zijn ongeschoren baard en kleine ronde brilletje, zorgden voor een relaxte uitstraling. De klas mompelde wat over het vele huiswerk en wat leuke dingen over het weekend waarna de leraar in zijn handen wreef. 
"Oké, nou, we hebben het vorige onderwerp afgesloten en beginnen nu een nieuw thema, wat ook nog eens goed uit komt omdat we een nieuwe leerling tussen ons hebben - welkom Stefan." hij knikte naar Stefan. De klas begon weer te smoezen over wat het thema zou kunnen zijn en wat eens leuk zou zijn. De leraar liet ons niet lang in spanning en vertelde ons enthousiast het nieuwe thema. 
"We gaan het hebben over liefde en verliefdheid." deelde hij mee. Als het kon, was ik direct ziek naar huis gegaan. En dan zou ik niet eens hoeven doen alsof. Ik keek moeilijk naar het bord, waar de leraar de twee woorden op zette. 
"Een leuk onderwerp, vind je niet?" vroeg Stefan met een knipoog. Mijn wangen werden warm en ik gaf een klein duwtje tegen zijn arm.
"Flikker op." siste ik.
"Scarlett. Vertel het eens." zei de leraar luid. 
"Wat meneer?" vroeg ik beleefd.
"Kun je het verschil uitleggen tussen liefde en verliefdheid? Misschien met voorbeelden?" Een grijns brak door op het gezicht van zowel de leraar als op dat van Stefan. Ik kneep mijn ogen even tot spleetjes en haalde toen diep adem.
"Liefde is... Liefde is als je écht van iemand houdt, je niet zonder die gene kunt, je geeft echt om die persoon en je voelt je... Op een of andere manier verbonden, alsof je een stukje hart van de ander mee draagt," ik legde langzaam uit, mijn ogen op een willekeurig punt, mijn gedachten ergens anders.
"Verliefdheid is, is iets anders. Nog niet zo heftig, denk ik. Verliefdheid is meer als je voor iemand valt, voor de dingen die jí­j ziet, bijvoorbeeld uiterlijk, humor en... Misschien iets mysterieus. En als je die dingen zó leuk vindt, de persoon leert kennen, dan heb je de kans om verlief te worden, en zo kun je zo blind worden dat je de slechte eigenschappen niet meer ziet. En pas als je elkaar écht leert kennen, en ook de slechte eigenschappen, en die ook accepteert, dan kun je pas écht van iemand houden." ik sloot mijn verhaal af met een kort glimlachje, waarna ik licht opschrok uit mijn gedachten en de door de klas keek. 
"Dankjewel, Scarlett, prachtig verwoord." hij knikte naar me en gaf iemand anders het woord. Stefan draaide zich naar me toe - alweer.
"Mooi gezegd." complimenteerde hij me. Ik wilde hem bedanken maar hij ging al verder.
"Geloof je in liefde op het eerste gezicht?" hij boorde zijn ogen in die van mij. Ik kon even niets zeggen, alleen maar staren. Hij had zijn zonnebril afgezet en twee rood roze ogen staarden in de mijne. Stotterend kon ik tot een antwoord komen.
"I-i-ik ik weet het niet." 

Reacties:

1 2

ZoeyRedbird zei op 5 sep 2012 - 22:49:
Dit is echg mooi geschreven, ik zie het helemaal voor me!! Snel verder!!