FanFic.nl

Zilverdraad

02

Ik zucht en voel de warme stralen uit de douchekop komen. Dit is de enige plek waar ik tot mezelf kan komen. Waar ik rust kan nemen en kan denken. Zonder dat iemand mij stoort. Ik stel de temperatuur nog wat hoger in. Het water wordt nog warmer. Ik ga bezig met de doucheroutine. Shampoo. Terwijl ik aan het inzepen ben, houd ik me stil. Ik hoor mijn ouders praten. Mijn vader zet een hoge stem op, hij probeert boven haar uit te komen. Mijn moeder geeft korte antwoorden, vrij stil, maar nog net te horen. Ik weet op zulke momenten nooit wat ik precies moet doen. Ik houd me maar stil. Waarschijnlijk hebben ze niet eens door dat ik ze hoor. Zorgvuldig spoel ik de shampoo uit mijn haar. "Hou toch je kop verrekt wijf." hoor ik mijn vader opeens zeggen. Dit keer harder. Ze zijn nu halverwege de trap. Mijn moeder hoor ik huilen, mijn vader stampt de trap op. "Willem, alsjeblieft.." hoor ik haar smeken. "Je hebt ook altijd wat te janken he," raast hij, "ga toch een eind lopen." Mijn moeder huilt met lange uithalen. Een slaapkamerdeur die dichtklapt. Een stilte. Ik hoor het huilen van mijn moeder langzaam zachter worden, beneden klinkt dan de keukendeur. Ik zet de douche uit nadat ik mezelf heb gewassen. Terwijl ik aankleed in de badkamer, hoor ik verder niets. Moet het nu altijd zo? Als ik de deur open doe, kijk ik voorzichtig om het hoekje. Niets. Ik glip snel naar mijn slaapkamer toe en doe de deur achter me dicht. Ik ga op mijn bed zitten en begin te huilen. Waarom kan ik niet gelukkig zijn. Waarom zijn mijn ouders altijd bezig met ruziemaken. Ik weet niet hoe lang ik dit nog moet pikken. Geklop op mijn deur, ik kijk op. Ik zie het gezicht van mijn moeder. Rode ogen, natte wangen. Gesnik. Zachtjes doet ze mijn deur verder open, loopt naar me toe en gaat naast me zitten. Ze aait over mijn hoofd. "Hoorde je ons?" vraagt ze met een piepstemmetje. Ik knik en veeg een paar tranen weg. Ze pakt me vast en drukt me tegen haar aan. Ik voel haar hart bonzen en ik hoor haar snikken. "Papa en ik gaan uit elkaar." zegt ze opeens. Ik blijf met mijn hoofd tegen haar borst aangedrukt. Ik veeg nog wat tranen weg. "Hoe moet het nu? Waar gaan we heen?" vraag ik voorzichtig. "Tante Eliza." zegt mijn moeder en ze aait me over mijn rug. "Het komt goed Anna, ik beloof het je."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.