FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Forty-six

TWO YEARS LATER
Ik streek voorzichtig de achterkant van mijn jurkje glad voor ik ging zitten en wachtte op Stephanie om hetzelfde te doen. ‘This is so beautiful’, fluisterde ze voor ze de stoel naast me innam en ik knikte instemmend. Mijn blik ging door immense ruimte, de versierde balzaal van een oud kasteel en leek maar niet genoeg te krijgen van wat hij opving. Langs de immense zuilen hingen prachtige witte doeken gedrapeerd, die eveneens terug te vinden waren in de lintjes rondom de stoelen van de gasten, afgewerkt met een strik en rode roos. Diezelfde rode rozen zag je terug in de hele zaal, op bijzettafeltjes, het altaar vooraan en zelfs bij Liam’s first man Zayn. De verlichting werd mogelijk gemaakt door enkele immense kandelaars aan de muren, en verschillende kleine kaarsjes die langs de rode loper heen stonden. De rozenblaadjes die Stephanie en ik eerder die dag al in de ruimte hadden gestrooid, hadden hun belang bij het prachtige geheel. De lichte muziek die tijdens ons wachten werd gespeeld zorgde voor een rustige en ontspannen sfeer, hoewel ik mijn voeten niet eens onder controle kon houden door de zenuwen die door mijn lijf gierde. Ik kon me bedenken hoe Liam en Danielle zich dan wel niet zouden voelen, en wierp een blik op de echtgenoot in wording voor me. Hoewel hij op het eerste zicht niet nerveus leek, verraadde zijn knikkende knieën hem toen ik mijn blik over Liam’s lichaam liet gaan. Hij zag er geweldig uit, tot in de puntjes verzorgd in zijn nieuwe maatpak. Gelukkig, tevreden, en zo hoorde het ook.

Een zacht kneepje in mijn bovenbeen haalde me uit mijn gedachten en in een automatische reactie keek ik op. ‘I think it’s going to begin any moment now babe’, klonk het naast me en ik knikte de perfecte glimlach die ik kreeg toe. ‘I’m so proud of them.’ En dat was ook precies hoe Harry klonk, waarop hij met hetzelfde gevoel in zich zuchtte en een blik achter zich wierp. ‘Me too, I still can’t believe it’, fluisterde ik ongelovig terug en keek naar de jongen naast me. Harry en de andere jongens waren precies hetzelfde gekleed, afgezonderd van de roze in plaats van witte bloem die Zayn als getuige had gekregen dan, en hetzelfde gold voor mij en Stephanie. Al sinds de eerste dag was ik verliefd geweest op mijn schattige, korte jurkje in gebroken wit, versierd met enkele glitters op de buste. Danielle had alles zo geregeld dat we niet enkel bij de outfits van onze vriendjes pasten, maar dat de kledingvoorschriften ook volledig binnen het thema vielen, wat natuurlijk rozen en romantiek was. Het gaf me zo’n dromerig gevoel, en de gedachte dat dit droomhuwelijk helemaal voor Liam en Danielle was, maakte dat ik hetzelfde wilde. Genieten, hopeloos verliefd zijn, misschien zelfs nog meer dan dat ik dat al was. Ik bloosde bij de gedachte, waarop Harry mijn hand greep en me in de ogen keek. Daardoor merkte ik op dat de muziek luider werd en vervolgens overging in het typische trouwdeuntje, en mijn blik schoot dan ook meteen naar de grote ingangsdeur achter me. Het duurde niet lang voor deze openging en Danielle al haar genodigden verblindde met haar schoonheid. De glimlach op haar gezicht, het intense geluk in haar ogen en god, wat een prachtige jurk. Net zoals alle anderen was ik te verbaasd om verder nog iets anders te doen dan juichen, dus was dat precies wat ik deed tot Harry me lachend toefluisterde dat ze het wel hadden begrepen, en ik ietwat beschaamd mijn armen liet zakken en mijn hoofd tegen zijn schouders aanlegde. Terwijl ze zich vooraan klaarmaakte op het uitspreken van de trouwgeloften, voelde ik Stephanie naast mijn andere kant bewegen en keek haar vragend aan. ‘I fucking can’t believe this’, hakkelde ze zonder zich van het prachtige paar af te wenden. Neither can I, dacht ik in mezelf.

Reacties: