FanFic.nl

Drugsdealer [Wolfpack]

004

Lily Amora Black

Er werden twee handen op mijn schouders geplaatst.
'Excuseer mij, dames, maar Miss Black heeft nu een afspraak met de directrisse.'
In de kantine werd het doodstil, en zwijgend stond ik op. Ik liep rustig met de hoofdbewaker mee. Er liepen meerdere bewakers mee. Maar ze wisten allemaal dat ik toch niets zou proberen.
We liepen zwijgend door de lange gangen, terwijl er meer onrust op kwam. Ik was nog nooit bij de directrisse geweest. Met een rede natuurlijk, maar waarom zou ik dan nu moeten komen.
Met een stalen gezicht keek ik naar de deur. Het was een kastanjebruine deur, die open stond. De bewakers duwden me een beetje in de richting van de deur, ten teke dat ik naar binnen moest.
Met een brok in mijn keel duwde ik de deur een beetje open.
Een vrouw met lange donkerrode - wat bruin leek - krullen keek op toen ze de oude deur hoorde piepen. Ze zag er erg jong uit, net alsof ze zelf een gevangene was. Een glimlach verscheen op haar gezicht, en onbewust glimlachte ik terug.
Ik deed de deur achter me dicht - zoals ze gevraagd had - en ging op de aangewezen stoel zitten. De stoel was met wit leer bedekt, wat rust uitstraalde.
Gespannen ging ik steeds meer naar voren zitten.
De vrouw schreef iets op in haar agenda en draaide zich toen naar mij.
Onze ogen ontmoetten elkaar, en ik werd meteen kalm.
'Lily, je vraagt ze vast af waarom je hier bent, niet?'
Snel knikte ik, waardoor de vrouw zacht begon te lachen.
'Ik zal je vertellen dat het geen slecht nieuws is'
Opgelucht ging ik achterover leunen, maar nog steeds op mijn hoeden.
'Ik heb gehoord dat je hebt opgeruimd in de kantine vanmorgen.'
Ik knikte en keek bedenkelijk. Wilde ze me hier over spreken?
'Je hebt waarschijnlijk een gevecht voorkomen. Iedereen had het glas kunnen pakken, en mensen kunnen verwonden. Je hebt de gevangenis een grote dienst bewezen.' Ze keek oprecht dankbaar.
Dat kwam als een schok aan. Een dienst bewezen?
'Ik heb daarom iets voor je. Je gevangenis tijd zit er al bijna op, want je moet nog maar een halfjaar. Maar ik kan iets voor je regelen dat je eerder hier weg mag.'
Nieuwsgierig leunde ik naar voren, en luisterde aandachtig. Ik mocht eerder naar huis.
'Ik heb met Justitie gesproken, en die hebben een oplossing gevonden. Ze stellen voor dat je mag gaan, mits je dat halfjaar langs scholen gaat om voorlichting te geven. Je zal dat halfjaar begeleid worden door Bas. En die ken je, toch?'
Ik knikte. Bas was mijn grote vriend hier. Vanaf de eerste dag hielp hij me op weg.
'Nou, wat vind je ervan?'
De seconden tikten voorbij terwijl ik nadacht. Een halfjaar voorlichting geven aan kinderen. Het leek me wel een voldoening. Ik had spijt van wat ik had gedaan, en wilde niets liever dan anderen helpen de goede keuzes te maken.
'Ik doe het!' Blij stond de directrisse op en ik deed hetzelfde.
Ze stak haar hand uit, en ik beantwoordde die graag.
'Morgen kan je gaan.'

Reacties: