FanFic.nl

My Immortal~Hidan

Chapter O18.

Hotaru keek me geschrokken aan. 'Wat..? Hoe kan jij weer zien..?' Ze keek nog raarder toen ze zag dat mijn huidskleur veranderde in mijn ritueel-vorm. 'Wat gebeurd er met je lichaam?' Toen begon ze te trillen van woede. 'Het maakt niet uit hoe het gebeurd is! Ik win toch wel van je!' gilde ze, en ze richtte haar ogen op mijn nek. Ik grijnsde. Dom wijf. Ik besloot haar nog niet meteen te vermoorden maar eerst nog even met haar te spelen. Na een tijdje begon ik al pijn in mijn nek te voelen. Nu werd pijn in mijn lichaam omgezet in genot. Ik deed mijn ogen half dicht, en genoot van de pijngolven in mijn nek. Ik zag opeens dat Hotaru haar hand in haar nek legde, precies op de plaats waar ze me aan het vermoorden was. Ze fronste haar wenkbrauwen, en haar gezicht vertrok van de pijn. Hier genoot ik van. Ze had echt niet door dat ze zichzelf ook aan het vermoorden was. Uiteindelijk deactiveerde ze haar Kekkei Genkai, en zakte op haar knieën. Ze greep haar nek vast, en ademde zwaar. Ik grinnikte. 'Heb je het door, bitch?' Nog steeds woedend pakte ze een shuriken, en gooide die naar me toe. Ik bleef rustig staan, en het ding kwam vol in mijn buik. Hotaru gilde, en legde haar hand op een bloedvlek die opeens op haar buik zat. Mijn gegrinnik veranderde in gelach. Steeds harder begon ik te lachen, en klonk net zoals Hidan bij zijn slachtpartijen. Ik gilde het gewoon uit, en stopte toen plotseling. 'Blijkbaar heb je het niet door.' Zei ik droog. Ik pakte uit mijn zak een uitschuifbare staak. Hidan had die ook. 'Misschien snap je het nu wel...' Ik schoof de staak uit, en ramde het door mijn been. Eerst gromde ik van de pijn, maar daarna kwam het genot weer. Vaag op de achtergrond schreeuwde Hotaru weer. 'Je bent machteloos... Ik kan niet dood. Jij wel, gelukkig. En jij gaat nu ook dood. Of nee, straks pas.' grijnsde ik. Misschien kon ik nu een orgaan nemen... Welke? De maag? Lever? Longen? Zoveel keus... Ik besloot de maag te nemen, en stak de staak door mijn buik heen. Dit voelde nog fijner dan de steek door mijn been. Ik opende mijn ogen en zag Hotaru op de grond zakken. Ze had mijn zeis nog steeds op haar rug. Ging ik hem halen..? Nee, geen zin in. Rustig pakte ik een kunai, en stak in allebei mijn handen. Daarna maakte ik een diepe snee in mijn wang. Hotaru reageerde niet eens meer. Ze was al bezweken. Saai. Zuchtend pakte ik mijn staak weer, en stak hem door mijn hart. Het grootste genot tot nu toe stroomde door mijn lichaam. Ik kreunde, en voelde dat mijn huid weer normaal werd. Nog nagenietend hield ik mijn ogen even dicht, en opende ze daarna. Het viel me nu pas op wat een puinhoop het hier nu was. En dat Kakuzu nog steeds aan het vechten was. 'Dit is het einde! Sterf!' hoorde ik mijn tante in de woonkamer gillen. Ik hoorde iets zwaars op de grond vallen. Was het Kakuzu..? Of Hidan? Fuck. Net toen ik op het punt stond ernaartoe te lopen, werd mijn vraag beantwoord. 'Ik zal het hart dat jij vernietigd hebt vervangen met het jouwe.' bromde de zware stem van Kakuzu. 'Wat..? Jij bent dood! Ik heb je aorta afgesloten! Het is onmogelijk om nog te leven!' schreeuwde ze. 'Dumb bitch... Je zit toch nog dat hij fucking leeft?' mopperde Hidan. Ik zuchtte opgelucht. Hij was nog in orde. Zonder om te kijken naar het lijk van Hotaru, liep ik de woonkamer in. Het was daar ook een ravage. Alles was kapot en omgevallen. Tegen de muur lag een bloederig hoopje mens wat vast mijn oom was. Mijn tante stond tegenover Kakuzu, terwijl de tranen nog steeds over haar wangen liepen. Hidan zat verveeld op de bank, het enige dat nog heel was. Opeens keek mijn tante me aan. De schrik verscheen in haar ogen. 'Y-Yuuki... Je bent het echt... En dat je hier in deze kamer bent betekend dat... Hotaru...' nieuwe tranen verschenen in haar ogen. Hierdoor kon ze haar Kekkei Genkai niet goed gebruiken, en greep Kakuzu zijn kans. Hij bond haar vast met zijn draden. 'Vaarwel.' mompelde hij. Opeens scheurden de draden haar borstkas open, en haalden de draden het hart eruit. Nog kloppend werd het hart via de arm naar binnen gehaald. Daarna liet Kakuzu achteloos het lichaam vallen, en draaide zich om. Met een plof kwamen de resten van mijn tante op de grond terecht, en sijpelde het bloed over de grond. 'We gaan. Waar is het lichaam van dat meisje?'
'In de hal.' zei ik ongeïnteresseerd. Hidan sprong grijnzend op van de bank. 'Zo, zo... Misschien is het slim om een fucking douche te nemen en schone kleren aan te trekken.' Dat was waar. Ik zat helemaal onder het bloed. Onverschillig haalde ik mijn schouders op. 'Wat maakt het uit...' hij kwam dichterbij. 'Zo te zien heb je haar ook behoorlijk toegetakeld... Awesome.' Ik grijnsde. 'Ja... Het was nogal een uitdaging. Die bitch had mij nog behoorlijk te pakken gekregen. Ik leg het dadelijk wel uit, nu nog geen zin in.' Kakuzu kwam weer de woonkamer in met Hotaru's lijk op zijn rug. Hij hield haar aan haar blonde haar vast. Haar lichaam was helemaal bloederig, er liep ook een straaltje uit haar mondhoek. Haar blauwe ogen waren nog open, en staarden in de verte. Ha. 'Kom mee.' zei Kakuzu chagrijnig. 'Kuzu... Waarom rukte je het hart van mijn tante er eigenlijk uit?' hij zuchtte. 'Ik heb vijf harten. Ze had er een gemold. Ik heb die vervangen met de hare.' Ik knikte. 'Aha... Dat is eigenlijk best ranzig.' Kakuzu keek kwaad. 'En wat jullie doen is zeker niet ranzig? Bloed oplikken enzo?'
'Eigenlijk niet.' Hij zuchtte, rolde zijn ogen en liep de woonkamer uit. Hidan en ik volgden. Toen we een hele tijd later weer stil stonden, waren we weer bij het meldpunt. Opnieuw opende Kakuzu de deur, en ging naar binnen. De man stond alweer om het hoekje. 'Kakuzu-Sama... Heeft u het lichaam nu al? Iedereen die geprobeerd heeft haar te krijgen is zelf door haar vermoord...'
'Ik heb haar vermoord.' Zei ik stralend. 'Niet, Kuzu?' Kakuzu kreeg weer een kloppend adertje. De man keek me verbaasd aan, en keek ook fronsend naar mijn gezicht en lichaam die helemaal onder het bloed zaten. 'Wie bent u dan?'
'Ik ben Yuuki Akako, het nichtje van deze bitch... Berg haar maar heel goed op.' De man knikte. 'Zal ik doen. Dankuwel. Wil Kakuzu-Sama dan even meelopen?' Kakuzu knikte, en ging achter de man aan. Ik volgde ook. We kwamen uit in een ruimte vol allemaal grote lades. De man trok met een klap een la open, en gebaarde ernaar. Kakuzu legde Hotaru's lijk op de plank die eruit kwam. Toen pakte de man zijn map. Hij bladerde er een tijdje doorheen. Er was een doodse stilte, die alleen verbroken werd door het geritsel van de bladzijdes. Ergens halverwege hield hij stil. Hij keek lang naar Hotaru's gezicht, en daarna naar de map. Hij vergeleek ze zo te zien. Toen sloeg hij het met een klap dicht. 'Ja. Zij is het. Zonder twijfel. Ik haal even uw geld.' Hij liep weg. Kakuzu en ik bleven alleen achter. Het was doodstil. Het enige dat er was was de stank van de lijken. Ik trok mijn neus op. 'Het meurt hier...' Kakuzu negeerde me. De saaie zak. Ik zuchtte, en schoof een beetje met mijn voet over de grond. Toen kwam de man weer terug met een koffertje in zijn handen. Hij gaf het aan Kakuzu. 'Hier is uw geld. Nogmaals bedankt voor wat u gedaan heeft. U kunt het natellen als u wil...'
'Dat doe ik sowieso. Dat weet jij al.' Bromde hij, en hij opende de koffer. Hij pakte een stapeltje biljetten, en begon ze te tellen. De man liep ondertussen naar de la, en sloeg hem dicht. Er klonk een klap toen de deur dicht was. Ik grijnsde. 'Vaarwel, Hotaru. Ik hoop dat je eeuwig zult branden in de hel.' Daarna keek ik met een opgetrokken wenkbrauw naar Kakuzu. 'Ga je serieus alles tellen?' Hij negeerde me nog steeds, en bleef de biljetten omslaan. Ik zuchtte. 'Fuck you, Kakuzu. Ik ga. Het is hier fucking saai...' Toen draaide ik me om, en verdween de stinkende kamer uit.

Reacties: