FanFic.nl

My Immortal~Hidan

Chapter O19.

'Ugh... Wanneer is die damned zak nou eens klaar met zijn fucking geld?' klaagde ik. 'Het gaat nog wel fucking lang duren... En ik kan het weten, ik zit al meer dan twee jaar met die oude fuckhead opgescheept.' zeurde Hidan terug. We waren nu al een uur aan het wachten. 'Oud? Hoe oud is hij dan?' vroeg ik. 'In de negentig... Weet niet precies eigenlijk.' zei Hidan onverschillig. 'What the fuck?! Negentig?!' riep ik meteen. Ik had Kakuzu veel jonger ingeschat. Misschien had hij daarom altijd een masker op, tegen zijn oude, verlepte hoofd. Ik wilde zijn gezicht wel eens zien... 'Hoe ziet zijn fucking hoofd er dan wel niet uit?' vroeg ik. Hidan grijnsde. 'Dat mag je zelf uitzoeken. Het kost je waarschijnlijk maar twintig euro.'
'Wat?! Ja, dan fucking niet... Kutkakuzu.' mompelde ik. Er viel even een stilte. Toen bedacht ik me opeens iets. 'Wanneer ben jij eigenlijk jarig?' Hidan grijnsde. 'Twee april.' Ik keek hem met grote ogen aan. 'Maar... Dat is vandaag! Waarom had je me dat niet verteld! Nu heb ik geen fucking cadeau voor je!'
'Je kan me altijd een bepaald cadeau geven... If you know what I mean.' Ik gaf hem mijn allerdroogste blik. 'Pervert.' Maar toch liep ik naar hem toe, en kuste zijn lippen. 'Gefeliciteerd. En ik denk nog wel na over je cadeau.' mompelde ik in zijn oor. Misschien zou ik het hem nog echt geven ook... Nou ja, dat was iets om vanavond over te denken. Toen schoof opeens de muur open. Kakuzu kwam eruit en hij liep in mijn en Hidan's richting. Chagrijnig keek hij ons aan. 'Goed. We hebben geld. Nu nog de Jinchuuriki. En meer geld.' Ik zuchtte geïrriteerd. 'Ach, Kuzu, kom op... We kunnen best iets rustiger aan doen... Hidan is jarig.' Kakuzu keek nog geïrriteerder. 'Nee. We zijn niet op vakantie. Ik weet dat hij jarig is, maar het interesseert me niks. En jij hebt al geluk dat je hier überhaupt mag zijn.' Ik haalde mijn schouders op. 'Is goed. Ik loop mee, maar help fucking niet. En reken er maar niet op dat ik ook maar iets om jouw fucking verjaardag ga geven. Succes, asshole.' Kakuzu rolde met zijn ogen, en we liepen verder. Eerst waren we stil. Toen verbrak Hidan de stilte. 'Wat was er eigenlijk precies gebeurd met dat gevecht met je fucking nichtje? Zij kwam nog naar de woonkamer toe, kerngezond, en zei dat jij sowieso zou sterven ofzo... Maar toen zag ze haar fucking vader en ging terug om jou af te maken.' Ik knikte. Dat herinnerde ik me nog wel. 'Het is best ingewikkeld en lang... Nou ja, ik hou het simpel en kort. Goed. Het zit zo: Hotaru had een Kekkei Genkai waarmee ze bloedvaten en chakrapunten kon afsluiten met haar ogen. Helaas keek ik haar een keer aan, en blokkeerde ze mijn oogbloedvaatjes. Ik werd blind, en ze begon me in elkaar te slaan. En ja, toen ik op de grond lag ging ze naar de woonkamer zoals jij al zei...' Zelfs Kakuzu leek nu geïnteresseerd. Hidan keek me schuin aan. 'En toen...?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Toen hoorde ik Jashin-Sama in mijn hoofd, die zei dat ik hem in me kon opnemen. Nu ben ik zegmaar de Jinchuuriki van Jashin, hij kan elk moment met me praten, me genezen en chakra lenen. En toen had ik mijn zicht weer terug, en kickte Hotaru's fucking ass.' grijnsde ik. Hidan keek me heel verbaasd aan. 'Maar... Jashin zit nu dus in jouw fucking lichaam? Hoe moeten we dan bidden en shit?' ik haalde mijn schouders op. 'Weet ik niet. Zien we wel.' in stilte liepen we verder. Opeens bleef Kakuzu stilstaan. Zijn ogen werden een beetje wazig. Hij kneep ze dicht, knipperde, en keek me weer aan. Ik keek naar Hidan. 'Wat was da-' Ik fronste. Hidan deed hetzelfde als Kakuzu. Zijn ogen ook opeens waziger. 'Ugh... Fucking Pein roept ons... Deidara-chan en die shithead Sasori hebben hun bijuu al fucking gevonden...' zei hij. Mijn frons werd dieper. 'Ja... Oke... En wat nu dan?' vroeg ik. 'We zoeken een plaats waar wij gaan zitten. Het gaat drie dagen achter elkaar duren, waarschijnlijk. Onze lichamen zitten dan helemaal stil, en doen niks. Raak ons dan vooral niet aan.' zei Kakuzu. 'Oke. Gaan we dan naar een fucking hotel?' stelde ik voor. Kakuzu trok een wenkbrauw op. 'Een hotel? Waarom?' Ik zuchtte geïrriteerd. 'Hallo? Ik ga niet drie dagen lang in dit bos bij jullie levenloze lichamen zitten?' Hidan knikte. 'Daar zit wat in. Kom, snel dan.' Kakuzu zuchtte, maar liep toch met ons mee.

'Een kamer voor drie, alstublieft. Voor vier dagen.' zei ik gehaast. De man achter de balie knikte, en pakte een sleutel. Hij schoof het ding over de balie naar me toe. Hij noemde de prijs. Kakuzu vloekte voor zich uit, maar pakte toen toch zijn geliefde koffertje erbij. Chagrijnig pakte hij een paar biljetten, en gaf ze aan de medewerker. Deze knikte, en begon te typen op een computer. 'Naam?' vroeg hij zonder op te kijken. Ik slaakte een zucht. 'Yuuki Akako.' Hij knikte, en typte verder. Toen klikte hij een keer, en keek me aan. 'Jullie kamer is gereed. Nog een prettig verblijf.' zei hij met een hele neppe glimlach. Ik lachte net zo fake terug. 'Dankuwel.' terwijl ik naar de lift liep keek ik naar de sleutel. Op het label stond dat we kamer 77 hadden. Nice, twee keer mijn lievelingsgetal. Kakuzu drukte op het knopje, en de lift ging open. Droog gingen we naar binnen. Zodra de de deuren weer dicht gingen kwam er een awkward silence. Alledrie stonden we een beetje naar de verschrikkelijke liftmuziek te luisteren, niet wetend wat te zeggen. Ik keek een beetje om me heen, totdat de lift op de derde verdieping was. We liepen naar onze kamer. Ik bleef verveeld staan in de deuropening terwijl zij in de kleermakerszit op hun bedden gingen zitten. 'Nou ja... Tot over drie dagen dan maar.' zei ik. Dit gingen eenzame dagen worden, maar ja... Dat was ik gewend. Hidan grijnsde nog even, maar toen sloot hij zijn ogen, en concentreerde zich. Toen waren ze weg. Zuchtend keek ik om me heen. Wat zou ik eens gaan doen...?

Reacties: