FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 1: Rebella Jales Potter.

'Rebella, kom je ontbijten?' Mijn moeders stem schalde door het trappenhuis. 'Ja ik kom!' riep ik terug. Ik was al een tijdje wakker en zat in mijn dagboek te schrijven. 'O, en neem de slaapkop ook even mee, wil je?' liet ze eraan toevoegen. Ik lachte, James had van onze ouders permanent de bijnaam Slaapkop gekregen. Ik zwaaide mijn benen over de rand van mijn bed en zette me af. Ik denderde de trap af naar de zesde verdieping. De reden dat we zo'n groot huis hadden was omdat zowel James als ik behoorlijk wat vrienden hadden, zowel Dreuzelvrienden als op Hogwarts.
Op de zesde verdieping kwam ik met een hoop kabaal de slaapkamer van mijn broer binnen stuiteren. 'James! Wordt Wakker!' tetterde ik vlakbij zijn hoofd. Maar zoals ik al verwacht had sliep hij gewoon door. Ik zuchtte, het zal ook eens niet, dacht ik. Mijn blik viel op zijn nachtkastje waar een half leeg glas op stond. Ik ging weer rechtop staan, pakte het glas en goot het leeg over James zijn hoofd. Die verschrikt rechtop ging zitten
'Wasda?!' gilde hij, en ik lachte weer. James vloekte, wou uit bed springen maar raakte verstrikt in zijn dekens. Zonder op zijn val te letten rende ik de kamer weer uit. Veel mensen beweerde dat ik niet op hem leek. Maar onze ouders hadden soms echt moeite om te achterhalen wie er dan weer de bloemen in de tuin pimpelpaars met gele stippen had getoverd. Of waarom er nu weer melk in de suikerpot zat. James riep me na dat ik gemeen was en wrikte zich met moeite uit de lakens. Ondertussen was ik al naar beneden gegaan en schoot de badkamer op de vierde verdieping in. Draaide hem op slot en liet mijn lachspieren ontspannen. Ik pakte een borstel en met een sceptische blik op mijn spiegelbeeld begon ik de ergste klitten eruit te werken. Mijn haar was zwart, krullerig en hing tot op mijn heupen. Een probleem was echter dat het nog nooit in een netjes model had gezeten. En nadat ik het had opgegeven om als elfjarige er een mooi en sierlijk kapsel van te maken, was het met het jaar erger geworden en bleef het niet meer zitten. De kinderen van de basisschool hadden me er mee geprobeerd te pesten. Maar nadat ik eenmaal huilend was thuis gekomen, had James hen onder handen genomen en hadden ze me daarna met rust gelaten.
Met een wanhopige blik op mijn kapsel legde ik de borstel neer, schudde mijn haar naar achteren en deed de deur van het slot. Ik opende de deur en sprong nog net opzij om James niet over me heen te laten lopen.
'Goeiemorgen broertje lief,' gniffelde ik en wrong me langs hem heen. Hij snoof en duwde me de badkamer uit.
'Ja joh Sprinter!' en sloot de deur achter me. Ik begaf me de laatste vijf trappen af. Een paar jaar geleden had ik op Hogwarts een grap uitgehaald met een vriend van James en mij, Sirius Black, en hij had me achterna gezeten. Ik was toen der tijd van de zevende verdieping naar beneden gerend zonder te stoppen. Sindsdien had ik de bijnaam Sprinter gekregen. Ik kwam de keuken in waar de ontbijttafel al gedekt stond. Mijn vader zat met een kop koffie in zijn hand de Ochtendprofeet te lezen.
'Morgen Pap.' groette ik hem en ging zitten. Ik trok de schaal met broodjes naar me toe. Hij reageerde niet, pas toen hij een bladzijde omsloeg keek hij op.
'O, Goedemorgen Rebella,' zijn blik was verward. Alsof hij zich afvroeg hoe het kon dat ik daar ineens zat. Ik grijnsde, ik was net als een binnenkomende James, niet anders gewend.
'Staat er nog iets interessants in?' Vroegen James en ik tegelijk. Grinnikend schudde pap zijn hoofd.
'Nee, tenzij je de blunders van het Ministerie van Toverkunst meetelt.'
'Kom, kom, niet zo negatief over je eigen werkplek,' riep mijn moeder vanuit de keuken. Ik lachte, toen ze erop liet volgen;
'En waar blijft James?'
'In de badkamer,' riep ik terug. Mijn moeder liep via de keukendeur naar de gang en riep naar boven.
'James! Schiet eens op! Het ontbijt staat allang klaar!' James en ik schoten in een geluidloze lachbui en ook paps grinnikte.
'Je zoon is hier schat,' zei hij lachend.
Mams kwam de kamer in keek verbaasd naar James en mij, terwijl we tegelijkertijd de laatste hap van ons broodje namen.
'Rebella, moest dat nu echt?' Vroeg ze terwijl ze de tafel begon af te ruimen. 'Het is de waarheid, mam,' zei ik verdedigend.
'Hoezo?' Klonk het van drie kanten. Ik grijnsde poeslief naar James.
'Ik zou voortaan eerst je broek aan doen voordat je naar beneden gaat.' James keek verbaasd naar zijn blote benen. Vloekte en rende naar boven. Ik gniffelde terwijl mijn ouders hem nariepen dat hij niet zulke taal moest gebruiken. Ik werd naar boven gestuurd om mijn koffer in te gaan pakken. Over een halfuur moesten we weg.
Gelukkig had ik een groot deel gisteren al ingepakt dus dat scheelde me een hoop tijd.
Ik begon de overige dingen er lukraak in te gooien. Boeken, perkamentrollen, veren, toiletartikelen en mijn dierbare posters. Ik had bijna alles erin, mijn kamer maakte een troosteloze indruk. Ik griste mijn dagboek en ballpoint van het bed en begon aan de onvermijdelijke tocht naar beneden. In de badkamer op de zesde verdieping pakte ik mijn kleine voorraad shampoo. In de badkamer op de vijfde pakte ik mijn borstel. Op de vierde knalde ik met mijn tandenborstel en tandpasta tegen James op, die me uitschold voor blinde aap. Ik maakte hem uit voor kreupel hert. Wat eigenlijk ironisch was aangezien zijn patronus een Hert was. Daarop hadden James zijn vrienden en ik hem omgedoopt tot Gaffel. Ik sprintte verder, we hadden nog tien minuten. Ik had nog twee badkamers te gaan plus de begane grond. Ik haalde mijn menstruatie spullen uit de badkamer op de eerste verdieping en uit de badkamer op de tweede haalde ik mijn weinige make-up. Die ik alleen droeg bij uitgaansgelegenheden of als er iets speciaals op het programma stond.
Ik dropte mijn hutkoffer in de gang en begon mijn speurtocht naar mijn spullen in de gang, keuken, woonkamer en zelfs in de achtertuin. Mijn bezem voor zwerkbal, boeken, de kooi van mijn uil, die ik Jumbie had genoemd, een paar teken spullen en wat andere losse spullen. Ik dropte alles op de kooi na in mijn hutkoffer en nam afscheid van mijn vader. Mams zou ons naar het King Cross brengen. Waar we de beroemde trein naar het noorden zouden nemen, De Hogwartsexpress.
James kwam de trap af. Ik omhelsde paps.
'Veel plezier dit schooljaar meisje.' zei hij tegen me.
'Komt goed pap. Ik schrijf snel.'
'Gedragen jullie je een beetje dit jaar?' Zei hij terwijl hij me losliet en James omhelsde. Onze ouders hadden dan misschien niet altijd evenveel tijd voor ons, ze waren wel lief en gaven veel om ons. We laadde onze koffers in de auto die magisch vergroot was. De uilenkooien van James en mij werden erin gezet. En na een laatste knuffel van paps stapte James en ik in de auto.
Ik keek nog een keer om het huis werd al snel kleiner toen we onzichtbaar voor Dreuzels een goeie snelheid te pakken kregen. Ergens voelde ik een soort schuldgevoel, ik had de moed niet gekregen om het tegen mijn ouders te zeggen wat ik was geworden voor hem. Mijn geheim.

Reacties: