FanFic.nl

Zoveel-shot

Dag 163.

"Kan ik echt niet mee? Dan ben ik ook meteen van het gezeik hier af." herhaalde ik mijn eerdere woorden nog eens. Ik sloot mijn zus in mijn armen.
"Nee. En je moet naar me luisteren, Alisha." ze pakte me bij de schouders vast en keek me diep in de ogen.
"Je moet naar hem toe, ik heb het gezien, die jongen houdt echt van je!" ze kneep zacht om haar woorden bij te staan.
"Maar-" wilde ik beginnen maar haar blik alleen al liet me mijn mond houden.
"Geen ge-maar. Als hij vandaag niet langskomt en voor de deur gaat zitten net als hij gister gedaan heeft, dan moet jí­j naar hém toe gaan. Begrepen?" ik schonk haar een boze blik maar knikte uiteindelijk toch.
"Goedzo. Ik ga je missen, meid." meteen was haar humeur weer vrolijk. Ik lachte kort.
"Ik jou ook, Stace, ik jou ook." fluisterde ik terwijl ik haar nog even stevig knuffelde. 
"Kom meiden, anders is je vliegtuig al weg." riep mijn vader. Hij ging al vast in de auto zitten en startte de motor.
"We bellen!" riep ik nog toen ze instapte. Ze deed haar raam open.
"Je belt vanavond nog." zei ze streng. Ik knikte grijnzend. Ik zou haar zeker bellen, maar wat ik zou zeggen, hadden we waarschijnlijk andere ideeën over. De auto reed weg en mijn moeder en ik bleven zwaaien totdat de auto uit het zicht verdwenen was. Ik drukte een kus op mijn moeders wang en liep naar binnen. Het was nog vroeg, zes uur, dus ik zou mijn bedje weer in kruipen.

* * *

Ik draaide me om in mijn bed en opende mijn ogen.
"What the fuck doe jij hier?" riep ik uit terwijl ik uit mijn bed sprong. Het duizelde even en ik wankelde kort op mijn benen.
"Pas op." zei Zayn zacht terwijl hij me bij mijn elleboog vast hield.
"Flikker op! Wat doe je hier?" boos stampte ik door mijn kamer, opzoek naar mijn badjas. 
"Wat denk je, Alisha?" Zayn leek ongeduldig te zijn. Ik liet het zoeken voor wat het was en keek naar hem op.
"Hoe díºrf je?" siste ik. Zayn keek me geschrokken aan.
"Wat is er?" zijn stem schoot omhoog van bezorgdheid. Hoofdschuddend antwoordde ik.
"Je bent ongeduldig." constateerde ik. "Ik heb gezegd dat ik tijd nodig had, Zayn. Ik kan het niet zomaar vergeten!" Tranen brandden in mijn ogen. Ik probeerde ze terug te duwen, maar uiteindelijk verloor ik en begonnen ze te rollen.
"Het spijt me, Alisha, ik ben hier niet gekomen om je aan het huilen te maken. Het spijt me." fluisterde Zayn terwijl hij me in zijn armen nam en me zacht heen en weer wiegde. 
"Nee!" riep ik uit. Ik balde mijn handen tot vuisten en sloeg tegen zijn borst aan. Hij liet me iets los maar zijn handen lagen nog steeds op mijn rug.
"Ik wil het niet meer, ik weet het niet meer, Zayn. Ik, ik, ik." ik haalde even diep adem.
"Ssssst, stil maar, stil maar." suste hij me terwijl hij me weer tegen zich aan trok.
"Nee, Zayn! Snap het dan!" ik haalde in hand door mijn haar en ging op mijn bed zitten. Zayn volgde vrijwel meteen. 
"Ik hou van je." prevelde hij. Ik schudde mijn hoofd.
"Zayn, kijk... In de drie maanden dat je weg was, heb ik moed zitten verzamelen om het tegen je te vertellen, dat ik van je... En toen was je er weer, en toen had je een vriendin. Alles weg, foetsie, dag moed, dag zelfverzekerheid." ik slikte krampachtig en veegde gauw de tranen weg.
"Zayn, het doet al pijn als ik je met een meisje zie flirten, stel je voor dat je naast me op de bank zit terwijl jij je tong haar keel dauwt!" woest sprong ik op. Ik knipperde verwoed met mijn ogen om de tranen te laten verdwijnen, maar het bleef wazig. Ik strompelde naar mijn kamerdeur en wees er naar.
"Ga." piepte ik. Langzaam stond hij op en liep naar de deur. Hij was nog geen seconde op de gang of hij kwam al weer terug. Hij legde zijn handen op mijn gezicht en drukte zijn lippen op de mijne. Zayns lippen waren heerlijk op de mijne. Ze bewogen samen alsof het altijd al zo was geweest, alsof ze voor elkaar gemaakt waren. Een warm gevoel verspreide zich in mijn binnenste, om daarna weer te bevriezen. Ik wist het niet meer. De tranen stroomden nog steeds langs mijn wangen naar mijn keel en het boord van mijn shirt nam ze op. Zayns handen gingen door mijn haar en bleven uiteindelijk in mijn nek liggen. Hij maakte zich even los en hapte naar adem.
"Het spijt me!" fluisterde hij, alsof hij net een moord had bekend, of gepleegd. Ik opende mijn ogen en staarde in zijn grote, verschrikte ogen. Waarschijnlijk zag ik eruit als een spook, vandaar die moord. 
"Het spijt me zo." fluisterde hij terwijl hij met zijn duim over mijn wang streek. 
"Wil je alsjeblieft weggaan?" fluisterde ik, zacht maar nog steeds hoorde je mijn stem breken. 
"Ik houd van je, Alisha, vergeet dat alsjeblieft niet." ik knikte zwakjes. Hij drukte nog een kus op mijn wang en verliet toen mijn kamer. Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur aan en liet me uiteindelijk op de grond zakken. Ik greep met mijn handen naar mijn haar en liet de tranen vallen. 
Ik houd wel degelijk van Zayn. Ik houd van Zayn. Hartstikke veel. Maar hij had me pijn gedaan. Ben ik bang? Bang dat hij me weer pijn zal doen? Moet ik het gewoon wagen, moet ik springen? Springen en vallen. Vallen voor Zayn. Moet ik dat doen? Is het goed? Doet vallen geen pijn? Ik wil geen pijn meer. Maar ik moet het erop wagen. Ik moet... Kan ik nog wel springen? Ik kan springen. Maar zal Zayn er staan om me op te vangen? Heb ik te lang geduurd en is hij weggelopen? Zou hij me haten? Zou hij me helpen? 
Met een glimlach dacht ik terug.
Bungeejumpen. Het engste wat er is. Maar Zayn stond naast me. En ging als eerste, om me dan te vertellen dat het het gaafste was wat je ooit kon doen. Aarzelend was ik ook gesprongen. En natuurlijk had hij gelijk gehad. Het was het gaafste ooit! En beneden stond Zayn, om me naderhand helemaal plat e knuffelen. Hij had gewacht, hij was gebleven. Voor mij. 
Zou hij weer blijven? Wachten? Speciaal voor mij?
Ik schudde mijn hoofd. Zo zitten janken en je gedachten tot alles toegang geven is niet handig. En zo weet ik nooit of hij op me wacht! Ik sprong woest op en wilde in één streep naar zijn appartement lopen, maar bedacht me toen dat ik nog in mijn pyjama stond. Snel schoot ik in een spijkerbroek. Ik snelde naar beneden, schoof in mijn schoenen en greep mijn jas van de haak. 
"Ben zo weer terug!" riep ik de gang in voordat ik de deur achter me dicht liet knallen. Ik pakte mijn fiets en racete naar het appartement van Harry en Louis. Het was misschien van hun twee, eigenlijk woonden daar al de jongens. 
Pas toen ik helemaal bezweten had aangeklopt, bedacht ik me dat Harry hier ook zou zijn. Ik draaide me om en wilde weglopen maar ik hoorde deur al open gaan.
"Alisha!" riep Niall uit. Ik draaide me weer naar hem om en moest lachen om zijn enthousiaste reactie.
"Hé Niall." Zijn vrolijke humeur liet me lachen. Hij stapte op me af en sloeg zijn armen om me heen.
"Wat heb ik jou lang niet gezien!" riep hij toen hij me plat knuffelde.
"Twee dagen geleden nog, Niall." piepte ik. "Geen lucht." jammerde ik. Lachend liet hij me los. Ik keek naar de deuropening en zag Zayn en Harry staan. Ze deden niets, keken me alleen maar aan. Ineens duwde Louis zich er doorheen.
"Hé lieverd!" groette hij me. Ook hij sloeg zijn armen om me heen, gelukkig niet zo strak als Niall. Hij kuste mijn wang.
"Ze hebben afgesproken dat jij moet kiezen, tot die tijd blijven ze zo eng staren." fluisterde hij me ongezien in mijn oor. Toen hij me weer losliet knikte ik heel lichtjes. 
"Wil je iets drinken?" bood Louis aan. Ik knikte en volgde hem het appartement in. Gelukkig liepen Zayn en Harry mee zonder me teveel druk op te leggen. Met een zucht plofte ik op de bank en al snel kwam Louis met een kop koffie aan zetten.
"Zelfde als altijd?" vroeg hij, iets twijfelend. Met een warme glimlach knikte ik. Hij gaf me de mok aan en plofte naast me neer.
"Vertel, wat kom je doen?" vroeg hij met een brede grijns. Ik schonk hem een woedende blik. Hí­j was degene die me had gewaarschuwd voor Harry en Zayn.  Een moment aarzelde ik. Mijn ogen gleden van Harry naar Zayn en toen naar de andere jongens. Ik zuchtte.
"Ik kwam om met Zayn te praten, maar aangezien jullie hier allemaal zijn, kan ik maar beter gaan." gooide ik het eruit. Ik stond op, om direct weer door Louis op de bank getrokken te worden.
"We hebben geen geheimen voor elkaar." vertelde hij me met een big smile. Ik gromde dat hij moest oprotten, maar de grijns was niet van zijn gezicht te slaan.
"Ik wel voor jullie, nou gaan jullie dan maar naar een andere kamer ofzo." ik wuifde naar de gang. Maar Louis schudde - nog steeds grijnzend - zijn hoofd.
"Goed! Dan ga ik wel!" riep ik gefrustreerd. Ik sprong op en liep naar de deur. Toen ik op de gang stond hoorde ik Zayn tegen Louis uitvallen.
"Waarom doe je dat nou! Wat haal je je wel niet in je hoofd! Ze wilde godverdomme na twee dagen weer met me praten! En niet dat ik steeds het woord deed! Nee, zí­j wilde praten. En dan kom jij aanzetten met je klote grapjes!" Zayn was woedend. Ik vond het te ver gaan en klopte op de deur. De stemmen waren stil gevallen maar niemand deed open.
"Godverdomme, Zayn! Doe die deur open!" riep ik naar de deur. Ik hoorde wat gestommel, iemand au roepen maar toen ging de deur ook echt open. Zayn keek me een tikkeltje beschaamd aan. 
"Kom." ik greep hem bij zijn pols en trok hem mee, naar het trappenhuis. Ik ging op een traptrede zitten en gebaarde dat hij naast me moest komen zitten. Hij keek me even aan-  ik weet niet hoe je het moet noemen, verrast? - maar nam toen naast me plaats. 
"Vertel." zei hij zacht. Ik voelde zijn spanning.
"Ik kan het niet echt zeggen." bekende ik. Ik keek op in zijn bruine ogen. Ze glinsterden, maar zodra hij knipperde, was het weg.
"Het spijt me zo." fluisterde ik. Ik liet mijn ogen over zijn gezicht glijden. zijn donkere haar, zijn rechte neus, zijn gladde kaaklijn, zijn lippen die standaard licht leken te pruilen, de oorbellen in zijn oren, zijn donkere wenkbrauwen boven zijn donkere ogen, die me nog steeds aankeken. Mijn adem stokte. Hij was knap, hij was sexy, hij was mooi. Voor het eerst sinds ik hem kende als vriend, zag ik het. 
"Zing het anders?" stelde hij voor toen ik nog steeds niets had gezegd. Ik kneep mijn ogen dicht. Ik wist precies welk liedje mijn gevoelens nu perfect vertelden. Dat is een voordeel aan muziekliefhebber zijn. 
"Waarom doe je me dit aan?" mompelde ik binnensmonds terwijl ik naar mijn handen keek. Ik haalde diep adem en begon zacht te zingen.

Reacties:

KellyStyles zei op 10 sep 2012 - 0:08:
Aawwhh
En Louis, wahahhaha

ZoeyRedbird zei op 9 sep 2012 - 22:08:
Whahaha ik lig helemaal dubbel om louis!! En eigenlijk moet ik nu slapen dhs als papa me hoort lachen heb ik een probleem... Maarja, altijd als je niet mag laxhen blijf je lach je lekker lang door...
Anyway, SNEL VERDER!!!! I LOVE THIS STORY!!!

RockPrincess zei op 9 sep 2012 - 21:35:
cnjkdsbvtngrjkbnj MEER OMG WAUW <333

XJoanna zei op 9 sep 2012 - 21:08:
Zo lief. En louis is zo geniaaaaaal